Ο αμετανόητα άθλιος Τσοχατζόπουλος!

19.11.2014 12:07 
 

Ήμουν 8 χρονών όταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος έγινε για πρώτη φορά υπουργός. Από τότε, ο άνθρωπος αυτός μού έκανε φοβερή εντύπωση. Με την κακή έννοια βέβαια. Τον έβρισκα ανέκαθεν χαρισματικά αντιπαθητικό, εκνευριστικό, με ενοχλητική παρουσία και μ’ένα arrogance που σίγουρα ήταν αταίριαστο με την ουσία, την όψη και την καταγωγή του.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η κατάσταση σαφώς χειροτέρευε.

Ο Άκης (λεβέντικο όνομα , όπως κι η κορμοστασιά του), γινόταν ισχυρότερος, πλουσιότερος, γελοιότερος (βλ. ζεϊμπεκιές) και πιο επικίνδυνος. Έφτασε μέχρι και το σημείο να διεκδικεί την πρωθυπουργία της χώρας. Ευτυχώς όμως, η ιστορία δεν είχε τότε διάθεση για κακόγουστο χιούμορ…

Δύο φορές είχα άμεση εμπλοκή μαζί του.Την πρώτη υπηρετούσα ως σμηνίτης στο Πεντάγωνο. Ήταν Κυριακή μεσημέρι, και είχα πάει στην πίσω πύλη, στη μεριά του Νέου Ψυχικού, για να παραλάβω κάτι πίτσες. Τότε είδα το μαύρο κονβόι να έρχεται κατά πάνω μου. Ένας εκ των μοτοσυκλετιστών που προηγούνταν μου έκανε νόημα να χαιρετήσω. Κατάλαβα ότι ακολουθούσε ο καραγκιόζης, υπουργός Αμύνης τότε. Ακούμπησα τις πίτσες στο έδαφος κι έκανα κάτι για το οποίο θα μετανιώνω σε όλη μου τη ζωή: χαιρέτησα στρατιωτικά τον Άκη Τσοχατζόπουλο!

Η δεύτερη φορά ήταν χειρότερη. Ήταν το 2003 όταν κατείχα τη θέση του Εκδότη-Διευθυντή της εφημερίδας ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ. Η εφημερίδα τότε εδικαιούτο να αδειοδοτηθεί από το Υπουργείο Ανάπτυξης έτσι ώστε να δημοσιεύει ισολογισμούς. Παρότι πληρούσαμε τα κριτήρια, ο Άκης δεν άφηνε τον αρμόδιο υφυπουργό του να υπογράψει την άδεια γιατί τα είχε βρει με τους ανταγωνιστές μας. Αυτό , αν και προφανές, μου το είχε παραδεχθεί ο ίδιος ο υφυπουργός!

Τότε ήταν που αισθάνθηκα ένα βαθύτατο μίσος για τον Άκη. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το ύψος της ηθικής αποζημίωσης που απήλαυσα όταν μπήκε στη φυλακή. Από τότε ηρέμησα και σταμάτησα να ασχολούμαι –νοητά- μαζί του.

Χθες όμως , κατάφερε να με βγάλει για άλλη μια φορά απ’ τα ρούχα μου.
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τον διαπληκτισμό που είχε με τον ξάδελφό του  εντός του δικαστηρίου, ο οποίος του ζήτησε να ομολογήσει για να διευκολύνει την αποφυλάκιση της κόρης του. Κι ο Άκης του απάντησε: «Είσαι τρελός;»

Στην αρχή το εξέλαβα σαν μια αποστροφή του λόγου του, σε μια δύσκολη στιγμή υπό συνθήκες έντονου άγχους. Όταν το ξανασκέφτηκα όμως από τη σκοπιά του πατέρα, συνειδητοποίησα την ουσία της ατάκας.




Αντ’ αυτού, συνεχίζει να ψελλίζει ιστορίες επιστημονικής φαντασίες, για δήθεν σκευωρίες και πολιτικές διώξεις εις βάρος του. Θεωρεί δηλαδή ακόμα τον εαυτό του ως επικίνδυνο –για κάποιους- αντίπαλο , θεωρεί τον εαυτό του ως άξιο πολιτικών διωγμών!
Θλιβερό ανθρωπάκι, ακόμα δεν έχεις καταλάβει τίποτα! Παρασύρθηκες γιατί οι νενέκοι που είχες δίπλα σου, σε έκαναν να αισθάνεσαι σαν ένας «ωραίος Μπρούμελ». Η αλήθεια ότι έφερνες πιο πολύ στον Ενβέρ Χότζα…
Δεν ήσουν πάντως τελείως άχρηστος. Απέδειξες έστω στα τελευταία σου, ότι υπάρχει Θεός!

Με αγάπη
Ο Είρων
omegaloseiron@gmail.com