Τα παζάρια για το ποιος θα είναι τελικώς ο κυβερνητικός εταίρος της Ανγκελα Μέρκελ μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και μήνες, ωστόσο, το βέβαιο είναι πως το πιο «καυτό» σημείο των διαπραγματεύσεων είναι το υπουργείο Οικονομικών.

 Αν και ικανοποιημένη από το έργο του, όπως φαίνεται, η Ανγκελα Μέρκελ θα χρειαστεί να θυσιάσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον βωμό του Μεγάλου Συνασπισμού. Κάποτε οι «μικροί» εταίροι ζητούσαν να τους παραχωρηθεί το υπουργείο Εξωτερικών, που προσέφερε στον εκάστοτε υπουργό ένα πεδίο δράσης έξω από την τριβή της καθημερινότητας και διευκόλυνε μελλοντικές πολιτικές φιλοδοξίες.

Σήμερα το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί και το πιο περιζήτητο πόστο είναι αυτό του Τσάρου της Οικονομίας. Το SPD ειδικότερα, που δεν θέλει να υποβιβαστεί σε υποχείριο και «δεκανίκι» μιας συντηρητικής κυβέρνησης, απαιτεί παρασκηνιακά να αναλάβει το συγκεκριμένο υπουργείο, έτσι ώστε να εμφανιστεί ως «συνδιαμορφωτής» της γερμανικής -και κατ' επέκτασιν της ευρωπαϊκής- οικονομικής πολιτικής. Από την πρώτη στιγμή που διεφάνη ότι το CDU θα χρειαστεί κυβερνητικό εταίρο, το SPD ζήτησε αλλαγή πλεύσης από τη Μέρκελ στη διαχείριση της κρίσης χρέους.

 Ηταν μια πρώτη ένδειξη για το ότι το υπουργείο Οικονομικών θα αποτελέσει πεδίο... μάχης κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αφού εκεί είναι το «στρατηγείο» όπου διαμορφώνεται η στάση του Βερολίνου προς τις Βρυξέλλες και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σε σχέση με την κρίση.

 
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ταυτιστεί με την κυβέρνηση Μέρκελ, ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ωστόσο όπως φαίνεται η καγκελάριος θα χρειαστεί πιθανότατα να τον θυσιάσει στον βωμό της κυβερνητικής συνεργασίας. Η Μέρκελ έχει δείξει ότι είναι ικανοποιημένη από τον πιστό στρατιώτη της, παρά τις διαφωνίες τους από την αρχή της κρίσης στην Ευρωζώνη. 


Ο ίδιος ο Σόιμπλε φέρεται να θέλει να παραμείνει στις επάλξεις, αλλά γνωρίζει ότι το υπουργείο του βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο των εξελίξεων και άρα αποτελεί την καλύτερη πολιτική «προίκα» για κάθε κυβερνητικό εταίρο. Μία από τις λύσεις που έχουν προταθεί είναι η τιμητική του «αποστρατεία» στο υπουργείο Εξωτερικών.
  Η... μοιρασιά

Δημοσίως οι Σοσιαλδημοκράτες ισχυρίζονται ότι δεν γίνεται καμιά μοιρασιά υπουργείων, ούτε υπάρχουν «υποψηφιότητες». Οποιος πολιτικός δέχεται το συγκεκριμένο ερώτημα από δημοσιογράφους, εμφανίζεται σχεδόν... σοκαρισμένος και δηλώνει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα για συζητήσεις. Πίσω από τις κουίντες, όμως, οι υποψηφιότητες ήδη συζητιούνται και αποκτούν η καθεμιά το δικό της ρεύμα. 


Το όνομα του αρχηγού, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ είναι από τα πρώτα που έχουν πέσει στο τραπέζι, παρότι η οικονομία δεν είναι το πεδίο όπου έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του. Ο Γκάμπριελ έχει ρίξει το βάρος του κυρίως στα εργασιακά ζητήματα και την καθιέρωση ενιαίου κατώτατου μισθού. 


Λόγω του κύρους και της σημασίας που έχει αποκτήσει το υπουργείο Οικονομικών όμως, θα είναι το καλύτερο συμπλήρωμα στον ρόλο του αντικαγκελάριου που θα αναλάβει ούτως ή άλλως ως αρχηγός του δεύτερου κυβερνητικού εταίρου.\



Μεγαλύτερο ρεύμα στο εσωτερικό του SPD αποκτά, όμως, η υποψηφιότητα του Τόμας Οπερμαν, που φάνηκε ιδιαίτερα δραστήριος στην κοινοβουλευτική ομάδα και θεωρείται ένα από τα ανερχόμενα «αστέρια» των Σοσιαλδημοκρατών. Ο Οπερμαν επίσης δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία σε οικονομικά θέματα, όμως μπορεί να στηρίξει με πειθώ τη γραμμή του κόμματός του και να αντισταθεί στις πιέσεις της Μέρκελ.


 Αρκετές πιθανότητες συγκεντρώνει και μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ο οποίος έχει θητεύσει στο υπουργείο Εξωτερικών και υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Ατζέντας 2010, πάνω στην οποία βασίζεται μεγάλο μέρος της οικονομικής πολιτικής της Μέρκελ. 


Ο Στάινμαγιερ είναι φιλόδοξος, θεωρείται... καταφερτζής και έχει καλές σχέσεις με τους συναδέλφους του στο εξωτερικό. Το ειδικό του βάρος είναι επίσης αρκετό ώστε να μπορέσει να πείσει ως τσάρος της ευρωπαϊκής οικονομίας και να συνεργαστεί με τους ομολόγους του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.


Ικανός και καταρτισμένος θεωρείται ο διευθυντής της ΕΚΤ, Γεργκ Ασμουσεν, ο οποίος για πολλούς στους κόλπους του SPD είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για τη συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο συναντά αντιδράσεις από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, που δεν βλέπει με καλό μάτι την καλή συνεργασία του με την καγκελάριο τα τελευταία χρόνια. Εξάλλου και ο ίδιος έχει δηλώσει ότι το συμβόλαιό του με την ΕΚΤ ισχύει μέχρι το 2019, προκειμένου να θέσει τέλος στη φημολογία.