του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Οι επικείμενες, έως το τέλος του έτους, αλλαγές στο νόμο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών «στρώνουν» το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση της Eurobank, παράλληλα όμως ανοίγουν μία συζήτηση με σοβαρές προεκτάσεις, η έκβαση της οποίας είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο νόμος (για να είμαστε ακριβείς η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου) για την ανακεφαλαιοποίηση πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υποστεί τροποποιήσεις. Ο βασικός λόγος είναι ξεκάθαρος: για να ιδιωτικοποιηθεί η Eurobank θα πρέπει να γίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου την οποία θα καλύψουν οι νέοι ιδιοκτήτες. Από τη στιγμή που το ενδιαφέρον ξένων μακροπρόθεσμων επενδυτών (των «στρατηγικών» επενδυτών δηλαδή που περιγράφει το μνημόνιο) είναι τέτοιο που δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για επίτευξη τιμήματος ανάλογου με την τιμή που αγόρασε το ΤΧΣ, η αύξηση θα πρέπει να γίνει χαμηλότερα.
Με άλλα λόγια, για να πωληθεί η Eurobank μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2014, όπως ρητά προβλέπεται στο μνημόνιο, η ΑΜΚ θα πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλο discount έναντι της τιμής στην οποία το ΤΧΣ ενίσχυσε την τράπεζα με 5,8 δισ. ευρώ. Γι΄ αυτό, άλλωστε, η διοίκηση του Ταμείου θεωρεί πως η αρχική Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου έχει ξεπεραστεί και θέτει θέμα νομικής κάλυψης.
Όμως η αλλαγή του νομικού πλαισίου με αφορμή την Eurobank... ανοίγει την πόρτα και για τις υπόλοιπες τράπεζες, εγείροντας κρίσιμα ερωτήματα για τους υφιστάμενους μετόχους και κατόχους warrants.
Όπως αποκάλυψε το «Κεφάλαιο», οι έμμεσες πιέσεις από πλευράς ξένων επενδυτών προς την Τρόικα είναι έντονες, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν την περίπτωση της Eurobank για να«μπουν» στις ελληνικές τράπεζες σε ακόμη χαμηλότερες τιμές. Παράγοντες της αγοράς με γνώση των όσων διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα σημειώνουν πως «αυτοί που πιέζουν είναι εκείνοι που διαθέτουν ήδη την απαιτούμενη ρευστότητα για να εξασκήσουν τα warrants». Με δεδομένο δε, ότι ένα αξιοσημείωτο μέρος των warrants βρίσκεται στα χέρια hedge funds, οι επενδυτές που «βλέπουν» Ελλάδα και θέλουν να επενδύσουν πιο στρατηγικά, δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Πολύ πριν την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης οι τραπεζικές διοικήσεις πίεζαν με κάθε τρόπο για την βελτίωση των όρων ιδιωτικοποίησης, για να επιβεβαιωθεί εντέλει ότι όσο και «φωνάζουν» οι εμπλεκόμενοι, στο τέλος της ημέρας γίνεται αυτό που θέλει η Τρόικα... Η συζήτηση σήμερα έχει διευρυνθεί, αν και οι ίδιες οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών αναγνωρίζουν ότι είναι πρώιμη. “Πρώτα πρέπει να οριστικοποιηθούν οι όροι για την πώληση τηςEurobank και μετά θα δούμε αν το πλαίσιο... παίρνει παρεμβάσεις”, σημειώνει ανώτερο διοικητικό στέλεχος.
Στην παρούσα φάση, η Ειδική Επιτροπή που έχει συστήσει το υπουργείο Οικονομικών, σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ, διερευνά όλες τις εφικτές “παρεμβάσεις”έτσι ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την πώληση της Eurobank. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη όψη έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της ανακεφαλαιοποίησης, αφού η Eurobank μπορεί να αποτελέσει “δεδικασμένο” και για τις άλλες τράπεζες. Εκτιμάται πως οποιαδήποτε αλλαγή που θα προκαλούσε ντόμινο, θίγοντας εμμέσως τα συμφέροντα των υφιστάμενων μετόχων και κατόχωνwarrants των υπόλοιπων τραπεζών, θα πυροδοτούσε κυκεώνα αγωγών και θα έπληττε τη διαδικασία. Συνεπώς, οι προσαρμογές του πλαισίου θα πρέπει να γίνουν με γνώμονα τις νέες συνθήκες στο τραπεζικό περιβάλλον. Στελέχη της Επιτροπής υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές θα γίνουν με γνώμονα τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των υφιστάμενων κατόχων warrants.
Ένα από τα σενάρια που κυκλοφορούν θέλει την απελευθέρωση του χρόνου εξάσκησης των warrants. Σήμερα, οι κάτοχοι των παραστατικών τίτλων μπορούν να τους εξασκούν, ήτοι να αγοράζουν τον αριθμό των μετοχών που αντιστοιχούν σε προκαθορισμένες τιμές, κάθε εξάμηνο. Πολλοί είναι αυτοί που τάσσονται υπέρ μίας άτακτης εξάσκησης, δηλαδή να μπορεί το ΤΧΣ να μεταβιβάσει τις μετοχές που κατέχει όποτε θέλει και όχι μετά από 36 μήνες, όπως ισχύει σήμερα.
Επίσης, στο τραπέζι έχει βρεθεί το ενδεχόμενο επαναγοράς των warrants από το ΤΧΣ. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Σχετίζονται κυρίως με την τιμή επαναγοράς, τον ορίζοντά της, το κόστος της και με το ποιος θα πληρώσει... το μάρμαρο.
Μία ακόμη “γκρίζα ζώνη” του πιθανολογούμενου εγχειρήματος αφορά στην τιμή. Ποιος θα καθορίσει την τιμή επαναγοράς και με ποιους όρους θα γίνει αυτή; Εθελοντικά ή εμμέσως υποχρεωτικά όπως συμβαίνει με τις επαναγορές ομολόγων που διενεργούν οι τράπεζες;
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η όλη συζήτηση γίνεται μόλις τέσσερις μήνες μετά τις επιτυχημένες ΑΜΚ και ένα μήνα πριν την πρώτη εξάσκηση warrants, αυτών της Alpha Bank στις 10 Δεκεμβρίου.
Οι επικείμενες, έως το τέλος του έτους, αλλαγές στο νόμο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών «στρώνουν» το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση της Eurobank, παράλληλα όμως ανοίγουν μία συζήτηση με σοβαρές προεκτάσεις, η έκβαση της οποίας είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο νόμος (για να είμαστε ακριβείς η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου) για την ανακεφαλαιοποίηση πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υποστεί τροποποιήσεις. Ο βασικός λόγος είναι ξεκάθαρος: για να ιδιωτικοποιηθεί η Eurobank θα πρέπει να γίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου την οποία θα καλύψουν οι νέοι ιδιοκτήτες. Από τη στιγμή που το ενδιαφέρον ξένων μακροπρόθεσμων επενδυτών (των «στρατηγικών» επενδυτών δηλαδή που περιγράφει το μνημόνιο) είναι τέτοιο που δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για επίτευξη τιμήματος ανάλογου με την τιμή που αγόρασε το ΤΧΣ, η αύξηση θα πρέπει να γίνει χαμηλότερα.
Με άλλα λόγια, για να πωληθεί η Eurobank μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2014, όπως ρητά προβλέπεται στο μνημόνιο, η ΑΜΚ θα πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλο discount έναντι της τιμής στην οποία το ΤΧΣ ενίσχυσε την τράπεζα με 5,8 δισ. ευρώ. Γι΄ αυτό, άλλωστε, η διοίκηση του Ταμείου θεωρεί πως η αρχική Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου έχει ξεπεραστεί και θέτει θέμα νομικής κάλυψης.
Όμως η αλλαγή του νομικού πλαισίου με αφορμή την Eurobank... ανοίγει την πόρτα και για τις υπόλοιπες τράπεζες, εγείροντας κρίσιμα ερωτήματα για τους υφιστάμενους μετόχους και κατόχους warrants.
Όπως αποκάλυψε το «Κεφάλαιο», οι έμμεσες πιέσεις από πλευράς ξένων επενδυτών προς την Τρόικα είναι έντονες, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν την περίπτωση της Eurobank για να«μπουν» στις ελληνικές τράπεζες σε ακόμη χαμηλότερες τιμές. Παράγοντες της αγοράς με γνώση των όσων διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα σημειώνουν πως «αυτοί που πιέζουν είναι εκείνοι που διαθέτουν ήδη την απαιτούμενη ρευστότητα για να εξασκήσουν τα warrants». Με δεδομένο δε, ότι ένα αξιοσημείωτο μέρος των warrants βρίσκεται στα χέρια hedge funds, οι επενδυτές που «βλέπουν» Ελλάδα και θέλουν να επενδύσουν πιο στρατηγικά, δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Πολύ πριν την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης οι τραπεζικές διοικήσεις πίεζαν με κάθε τρόπο για την βελτίωση των όρων ιδιωτικοποίησης, για να επιβεβαιωθεί εντέλει ότι όσο και «φωνάζουν» οι εμπλεκόμενοι, στο τέλος της ημέρας γίνεται αυτό που θέλει η Τρόικα... Η συζήτηση σήμερα έχει διευρυνθεί, αν και οι ίδιες οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών αναγνωρίζουν ότι είναι πρώιμη. “Πρώτα πρέπει να οριστικοποιηθούν οι όροι για την πώληση τηςEurobank και μετά θα δούμε αν το πλαίσιο... παίρνει παρεμβάσεις”, σημειώνει ανώτερο διοικητικό στέλεχος.
Στην παρούσα φάση, η Ειδική Επιτροπή που έχει συστήσει το υπουργείο Οικονομικών, σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ, διερευνά όλες τις εφικτές “παρεμβάσεις”έτσι ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την πώληση της Eurobank. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη όψη έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της ανακεφαλαιοποίησης, αφού η Eurobank μπορεί να αποτελέσει “δεδικασμένο” και για τις άλλες τράπεζες. Εκτιμάται πως οποιαδήποτε αλλαγή που θα προκαλούσε ντόμινο, θίγοντας εμμέσως τα συμφέροντα των υφιστάμενων μετόχων και κατόχωνwarrants των υπόλοιπων τραπεζών, θα πυροδοτούσε κυκεώνα αγωγών και θα έπληττε τη διαδικασία. Συνεπώς, οι προσαρμογές του πλαισίου θα πρέπει να γίνουν με γνώμονα τις νέες συνθήκες στο τραπεζικό περιβάλλον. Στελέχη της Επιτροπής υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές θα γίνουν με γνώμονα τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των υφιστάμενων κατόχων warrants.
Ένα από τα σενάρια που κυκλοφορούν θέλει την απελευθέρωση του χρόνου εξάσκησης των warrants. Σήμερα, οι κάτοχοι των παραστατικών τίτλων μπορούν να τους εξασκούν, ήτοι να αγοράζουν τον αριθμό των μετοχών που αντιστοιχούν σε προκαθορισμένες τιμές, κάθε εξάμηνο. Πολλοί είναι αυτοί που τάσσονται υπέρ μίας άτακτης εξάσκησης, δηλαδή να μπορεί το ΤΧΣ να μεταβιβάσει τις μετοχές που κατέχει όποτε θέλει και όχι μετά από 36 μήνες, όπως ισχύει σήμερα.
Επίσης, στο τραπέζι έχει βρεθεί το ενδεχόμενο επαναγοράς των warrants από το ΤΧΣ. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Σχετίζονται κυρίως με την τιμή επαναγοράς, τον ορίζοντά της, το κόστος της και με το ποιος θα πληρώσει... το μάρμαρο.
Μία ακόμη “γκρίζα ζώνη” του πιθανολογούμενου εγχειρήματος αφορά στην τιμή. Ποιος θα καθορίσει την τιμή επαναγοράς και με ποιους όρους θα γίνει αυτή; Εθελοντικά ή εμμέσως υποχρεωτικά όπως συμβαίνει με τις επαναγορές ομολόγων που διενεργούν οι τράπεζες;
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η όλη συζήτηση γίνεται μόλις τέσσερις μήνες μετά τις επιτυχημένες ΑΜΚ και ένα μήνα πριν την πρώτη εξάσκηση warrants, αυτών της Alpha Bank στις 10 Δεκεμβρίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες