Το άλλοθι της Χρυσής Αυγής...

 

Από τον Μιχάλη Φ.

Το 2010 χρεωκόπησε η Ελλάδα οικονομικά, κοινωνικά και περιμέναμε και την πολιτική χρεωκοπία. 

 

Της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου, των ζιβάγκων και των ζεμπεκιών στα σκυλάδικα της δεκαετίας του '80, των συνδικαλιστών που γίνονταν βουλευτές και υπουργοί, των αριστερών ψωμολυσσάδων που γίνονταν καπιτάλες, των σκαφάτων και των οφσόρηδων...

Και ενώ μια πλήρης εθνική χρεωκοπία τα περιλαμβάνει όλα αυτά, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν συνέβη ποτέ.

 

 Όχι μόνο δεν συνέβη αλλά όλοι αυτοί οι γυμνοσάλιαγκες της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας φρόντισαν να πετάξουν από πάνω τους όλη τη βρωμιά και τη δυσωδία των τελευταίων 40 ετών,φέρνοντας στο προσκήνιο πέρυσι από το πουθενά ένα παρακμιακό και αποξενωμένο κόμμα, τη Χρυσή Αυγή,το alter ego του ΣΥΡΙΖΑ...

Εξυπηρετεί βλέπετε, όταν το κατεστημένο στριμώχνεται, να υπάρχει πάντα ένας αποδιοπομπαίος τράγος που φορτώνεται όλη τη μαυρίλα και τον ξεπεσμό της χώρας. 

 

Να ξεχνάει το πόπολο τα εγκλήματα κατά του έθνους που έχουν διαπράξει δεκάδες πολιτικά μπουμπούκια από τα περισσότερα κοινοβουλευτικά κόμματα που έχουν ψηφισθεί τα απ'το 1980 και μετά.

 

Περισσή υποκρισία να κατηγορείται ένα ανύπαρκτο (το πώς έγινε υπαρκτό είναι μεγάλη συζήτηση...) και φασιστικό μόρφωμα που κάνει τζάμπα μαγκιές εκεί που τον παίρνει,στους αδυνάτους.

 

Διότι αφού αυτοαποκαλείται ως ο εθνικός τιμωρός, δεν τον είδα να τα βάζει με εμπόρους ναρκωτικών, τη μεγαλύτερη μάστιγα της νεολαίας μας. Εκεί κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο, κοινώς μόκο οι τζάμπα μάγκες...

Η Ελλάς δεν είχε ποτέ κράτος, με την πραγματική έννοια, μετά το 1821. Βλέπετε δεν ήθελαν οι τότε προύχοντες να χάσουν τα οθωμανικά τους κεκτημένα και οι ξένοι προστάτες μας (deja vous με το σήμερα) όποτε το προσπάθησαν έπεσαν σε εγχώριο τοίχο.

 

Πάντα τα κενά του ανύπαρκτου κράτους τα "γέμιζε" κάποια ομάς που δούλευε κυρίως για την πάρτη της και βαυκαλιζόταν ότι εκινούτο βάσει του εθνικού καλού.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν φίλες και φίλοι, ο καθείς για την πάρτη του, παρέα με τα άλλοθι...