Gary Cohn: Οι δάσκαλοι τον θεωρούσαν ανίκανο να γίνει φορτηγατζής - Τώρα είναι το Νο2 της Goldman

http://www.newmoney.gr/

Ο Gary Cohn χαρακτηρίζεται ως "τιτάνας" της Wall Street.

Ο πρόεδρος και COO της Goldman Sachs, πριν από λίγες ημέρες γιόρτασε την "αργυρή" του επέτειο
στην τράπεζα, μιας κι έκλεισε σε αυτήν 25 χρόνια.

Με τον CEO της Goldman, Lloyd Blankfein

Στα 54 του ο Cohn είναι από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν "βαριές αποσκευές" πίσω τους και στη ζωή του γνώρισε πολλές ανατροπές.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Οι δικοί του ανακάλυψαν ότι είχε μια μαθησιακή διαταραχή: δυσλεξία. Το σχολείο ήταν ένας καθημερινός αγώνας γι' αυτόν. Μέχρι να φτάσει στην έκτη Δημοτικού είχε ήδη αλλάξει τέσσερα σχολεία. Συμμαθητές και δάσκαλοι τον είχαν κατατάξει στην κατηγορία των "ηλιθίων", γεγονός που δείχνει το μέγεθος της άγνοιας, μιας και δυσλεξικοί ήταν άνθρωποι, όπως ο Αϊνστάιν, ο Ντα Βίντσι, ο Τόμας Έντισον, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Γούντροου Γουίλσον και εκατομμύρια άλλοι ανώνυμοι που τα κατάφεραν πολύ καλύτερα από άλλους... "φυσιολογικούς".

Ο Cohn έχει παραδεχτεί δημόσια ότι ήταν ένας "φρικτός" μαθητής. Οι απογοητευτικές επιδόσεις του στο σχολείο είχαν πείσει το διδακτικό προσωπικό ότι η μετέπειτα πορεία του δεν υπήρχε περίπτωση παρά να είναι εξίσου απογοητευτική. Ένας από αυτούς, μάλιστα, είχε πει κάποτε στους γονείς του πως θα ήταν πολύ τυχεροί αν ο γιος τους κατάφερνε κάποτε να γίνει φορτηγατζής.

Παρ'όλα τα προγνωστικά, ο Cohn κατάφερε να αποφοιτήσει από το γυμνάσιο. Αποφοίτησε και από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο το 1982.

Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές δεν εργάστηκε αμέσως, ούτε είχε πολλά "ναι" για συνεντεύξεις. Η αλήθεια είναι ότι έδειχνε ένα πάθος για το χρηματιστήριο, αλλά μέχρι εκεί. Μετά από κάποιους μήνες βρήκε μια δουλειά, περισσότερο για να κατευνάσει τον πατέρα του. Η δουλειά ήταν να πουλάει κουφώματα και αλουμίνια της εταιρείας United States Steel, με έδρα το Κλίβελαντ.

Ήταν η Ημέρα των Ευχαριστιών όταν πήγε επαγγελματικό ταξίδι στα γραφεία της εταιρείας στο Λονγκ Άιλαντ. Κατάφερε να πείσει τον διευθυντή του να του δώσει μια μέρα ρεπό για να δει για πρώτη φορά τη Νέα Υόρκη. Με το που πάτησε το πόδι του στην πόλη, πήγε κατευθείαν στη Wall Street και στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων στο World Trade Center.

Εκεί, από την αίθουσα των επισκεπτών, μπόρεσε να δει όλη τη φρενίτιδα που σκορπούσαν γύρω τους οι ενθουσιώδεις traders. Τότε ήταν που του ήρθε να βάλει σε εφαρμογή ένα έξυπνο – όπως του φαινόταν – σχέδιο. Εφυγε από την αίθουσα επισκεπτών και βάλθηκε να περιμένει επί ώρες δίπλα στην είσοδο της αιθουσας όπου γίνονταν οι συναλλαγές, με στόχο να συστηθεί σε κάποιον από τους traders. Δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Κανείς δεν έβγαινε και ήταν έτοιμος να τα παρατήσει.

"Και τότε, ακριβώς με το που έκλεισε η αγορά, βλέπω έναν καλοντυμένο τύπο να τρέχει βγαίνοντας και ουρλιάζοντας στη γραμματέα του 'πρέπει να φύγω, πάω στο Λα Γκουάρντια, έχω αργήσει, θα σε πάρω όταν φτάσω στο αεροδρόμιο'", θυμάται ο Cohn. "Έτρεξα και μπήκα στο ασανσέρ μαζί του και του είπα, 'άκουσα ότι πάτε στο Λα Γκουάρντια. Κι εγώ εκεί πάω. Σας πειράζει να μοιραστούμε το ταξί;', 'Βεβαίως να να το μοιραστούμε', απάντησε εκείνος. Ωραία, σκέφτηκα τότε. Με τόση κίνηση, Παρασκευή απόγευμα, θα είμαστε τουλάχιστον μια ώρα μαζί στο ταξί και θα μπορέσω να βρω δουλειά".

Ήταν μια πραγματικά ιδιοφυής, όσο και... θρασύτατη κίνηση, αφού οι περισσότεροι δεν θα τολμούσαν κάτι τέτοιο. Αποδείχτηκε ότι ο άνθρωπος εκείνος διαχειριζόταν τα options για μια απο τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές. Ο Cohn δεν ήξερε καν τι ήταν τα options, αλλά φυσικά το αποσιώπησε και προσποιήθηκε ότι ήξερε τα πάντα.

"Τον γέμισα με ψέματα μέχρι το αεροδρόμιο. Κι όταν εκείνος με ρώτησε αν ξέρω τι είναι τα options του απάντησα 'φυσικά, τα πάντα ξέρω και θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για εσάς'. Μέχρι να βγούμε από το ταξί, μου είχε δώσει το τηλέφωνό του λέγοντάς μου 'Πάρε με τη Δευτέρα'. Ετσι κι έκανα. Μετά πήρα μια πτήση για Νέα Υόρκη, πέρασα από interview και την επόμενη Δευτέρα ξεκίνησα δουλειά. Εκείνη την εποχή άρχισα να διαβάζω κι ένα βιβλίο: 'Τα Options σαν επενδυτική στρατηγική' του McMillan. Ακόμα, πάντως, λόγω της δυσλεξίας του, του παίρνει γύρω στις 6 ώρες να διαβάσει 22 σελίδες.

Μετά από μερικά χρόνια εργασίας στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων, δέχτηκε μια θέση στο αντίστοιχο τμήμα της Goldman. Αυτό έγινε το 1990. Το 1994 έγινε συνέταιρος, τίτλος από τους πιο πολυπόθητους στη Wall Street. Σήμερα έχει μια από τις κορυφαίες θέσεις στον επενδυτικό και τραπεζικό κολοσσό.
Όπως λέει, αν δεν είχε δυσλεξία δεν θα βρισκόταν εδώ που είναι σήμερα.

"Αν υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό στα δυσλεξικά άτομα που γνωρίζω είναι ότι μέχρι να βγουν από το πανεπιστήμιο, έχουν μάθει στην εντέλεια να έρχονται αντιμέτωποι με την αποτυχία", λέει ο Cohn. "Γι' αυτό και σε μια κατάσταση βλέπουμε πιο καθαρά τις δυσκολίες, παρά τα θετικά.

Αυτό δεν μας στενοχωρεί, ούτε μας καταβάλει. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα, χωρίς τη δυσλεξία μου. Χωρίς αυτήν δεν θα είχα πάρει εκείνο το πρώτο ρίσκο".

Και μάλλον έχει δίκιο: είναι πολύ πιο εύκολο να ξέρεις να κερδίζεις, παρά να έχεις το θάρρος και την ετοιμότητα να αντιμετωπίσεις και μια ενδεχόμενη ήττα, με το κεφάλι ψηλά.