Το σύμπλεγμα των πολιτικών εξελίξεων και η συμβουλή του Σταύρου Ψυχάρη σε Σαμαρά και Τσίπρα

Που το πάει και γιατί παραιτήθηκε ο Ανδρέας Ψυχάρης

Με το πολιτικό σκηνικό να θυμίζει κινούμενη άμμο, τον χρόνο να πυκνώνει και να εξαντλείται και τις πιέσεις να εντείνονται και να πολλαπλασιάζονται το πολιτικό προσωπικό και ο επιχειρηματικός κόσμος αναγκάζονται να διαφοροποιήσουν τη στάση τους.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Ανδρέας Ψυχάρης επιχειρεί να λάβει θέσει παραιτούμενος από το βουλευτικό αξίωμα -αφού ψήφισε όμως τη ρύθμιση για τον ΕΝΦΙΑ- που είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Στόχος των πολιτικών επιλογών του είναι να στείλει μηνύματα προς πολλαπλούς αποδέκτες, να μην άρει τη στήριξη στον πρωθυπουργό αλλά να θέσει υποψηφιότητα για υψηλότερα πολιτικά και πολιτειακά αξιώματα.

Του Χρήστου Φράγκου

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις πρόκειται για πράξη υψηλής σημειολογίας -αν και κομματικά ουδέτερη- που εγγράφει παρακαταθήκη για την επόμενη φάση του μετασχηματισμού τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του κεντρόου-κενρτοδεξιού χώρου. Ο Αδρέας Ψυχάρης προεξοφλώντας τις επερχόμενες εξελίξεις επιχειρεί να τοποθετηθεί και να δημιουργήσει πολιτικό χώρο.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο ο Ανδρέας Ψυχάρης επιθυμεί να αναδειχθεί σε παράγοντα «συνεννόησης» του πολιτικού συστήματος το οποίο –όπως επισημαίνει στην επιστολή παραίτησής του- «αδυνατεί να συνεννοηθεί ακόμα και στα αυτονόητα». Η δήλωση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί καλύτερα σε συνάρτηση με προγενέστερο άρθρο του πατέρα του –και ιδιοκτήτη του ΔΟΛ- Σταύρου Ψυχάρη με τίτλο «Κρείττον Σιγάν» .
Όπως είχε εγκαίρως επισημάνει το sofokleousin.gr ο εκδότης με το άρθρο του έστειλε μηνύματα στο εσωτερικό και αλλά και στα διεθνή φόρα, ενώ προσπάθησε να βάλει τις βάσεις για μια άλλου είδους επιχειρηματική και πολιτική συνεννόηση.
Υπ αυτό το πρίσμα η παραίτηση του Ανδρέα Ψυχάρη στη βάση της «αδυναμίας συνεννόησης» όπου ο ίδιος υποστήριξε δεν είναι παρά η επόμενη πράξη του ίδιου έργου. Ενδεικτική της έντασης και του εύρους των πολιτικών διεργασιών είναι η κατακλείδα του άρθρου του Σταύρου Ψυχάρη:
«Τούτων δοθέντων τα σοβαρά πολιτικά κόμματα (τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας) ας προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Και επειδή αόρατες δυνάμεις μπορούν ακόμη και να επιβάλουν το σενάριο του Μεγάλου Συνασπισμού συνιστάται το... κρείττον σιγάν».
Η κίνηση όμως μπορεί να ερμηνευτεί και υπό το πρίσμα της πολιτικής αναγκαιότητας, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς είναι αναγκασμένος να κινηθεί δεξιότερα για να καλύψει τον χώρο της Χρυσής Αυγής. Σε ένα τέτοιο σενάριο η αυτονόμηση του ρεαλιστή Ανδρέα Ψυχάρη και η οριοθέτησή του στον χώρο της Κεντροδεξιάς θα μπορούσε να λειτουργήσει ως άγκυρα για τη Νέα Δημοκρατία.
Ετσι αφενός θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για συγκέντρωση χώρων ακόμα και με χαλαρές ιδεολογικές αναφορές αλλά με κοινό παρονομαστή τη realpolitik. Με δεδομένες τις κεντροαριστερές κινήσεις που επιχειρούν να διαμορφώσουν παρόμοιο προφίλ θα μπορούσαν δυνητικά να διαμορφωθούν οι συνθήκες δημιουργίας ενός μετώπου που θα συγκέντρωνε το κέντρο και θα εκτεινόταν έως τη Δεξιά και πάνω στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει μετεκλογική σύμπλευση Αριστεράς και Δεξιάς.
Μπορεί το σενάριο αυτό να φαίνεται ακραίο αλλά τίποτε δεν εμποδίζει την υλοποίηση ενδιάμεσων σταδίων και άλλων εκφάνσεών του, αλλά με δεδομένη την ανάγκη αναμόρφωσης που πολιτικού συστήματος και αναδιάταξης του μεσαίου χώρου.