Οι πρώτες γερές κλωτσιές στη
μπάλα δόθηκαν αυτό το Σαββατοκύριακο. Και όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα αλλά
και στη Γερμανία και στην Ισπανία.
Ακόμη και σε μια τσιμεντένια αυλή σχολείου να παίζουν δυο ομάδες πιτσιρικιών, αν περνάς απ’ έξω, ξεχνιέσαι και αρχίζεις μαγνητισμένος να παρακολουθείς τη μπάλα καθώς πηγαίνει από πόδι σε πόδι άσχετα από την ποιότητα των… ποδοσφαιριστών.
Η δυσκολία του να χειρίζεσαι τη μπάλα μόνο με τα πόδια και το κεφάλι ίσως δίνει στο ποδόσφαιρο ένα προβάδισμα σε σχέση με άλλα αθλήματα αλλά πιο πολύ απ’ όλα είναι το πώς έχει γίνει το «απόλυτο εμπορικό προϊόν», σε υπέροχη συσκευασία. Αυτό βέβαια σε πολλές άλλες χώρες πλην της Ελλάδας.
Εδώ στην Ελλάδα οι ομάδες είναι των Προέδρων και αυτοί διαλέγουν όχι μόνο το πώς θα παίζει η ομάδα τους, ποιους θα κερδίζει, πόσους προπονητές θα πάρει μέσα στη χρονιά, αλλά και ποιους οπαδούς θα έχει στο γήπεδό του. Και αυτοί κάνουν τις δικές τους ομορφιές.
Το Σάββατο, μόλις τελείωσε ο φιλικός αγώνας της Α.Ε.Κ. με τη Ρόμα, οπαδοί της ελληνικής ομάδας όρμησαν στο γήπεδο από όλες τις πλευρές και οι φιλοξενούμενοι έτριβαν τα μάτια τους. Γιατί δεν τους είχε προειδοποιήσει κάποιος ότι μερικοί θεατές εδώ συμπεριφέρονται όπως ίσως μόνον κάτι παιδάκια σε λασποχώρι της Αφρικής.
Που βλέπουν θαμπωμένα παίκτες με παπούτσια, κάλτσες, χρωματιστά ρούχα και τρέχοντας δίπλα τους παρακαλούν μήπως και αποκτήσουν κάτι από αυτά. Ξέρω δεν ήταν όλοι οι οπαδοί της Α.Ε.Κ. που έτρεξαν μήπως και μαγκώσουν το σώβρακο του Ρόβα ή του Τότι, ούτε όλοι οι οπαδοί που αντί να ενδιαφέρονται για το πώς παίζουν ο Ζερβίνιο και ο Φλορέντζι, λες και θα τους ξαναδούν, ασχολιόταν με το να φλομώνουν όλο το γήπεδο με κίτρινα αέρια.
Δεν ήταν όλοι οι οπαδοί της Α.Ε.Κ. που αποδοκίμαζαν, εντελώς αναίτια και απερίσκεπτα, όσο ήταν στο γήπεδο και έπαιζε τον Τοροσίδη, έναν παίκτη μάλιστα της Εθνικής μας και που παίζει πλέον στο εξωτερικό και όχι στο μισητό Ολυμπιακό. Δεν ήταν όλοι όμως ήταν αρκετοί. Ας τους βαθμολογήσουν οι υπόλοιποι.
Στη Θεσσαλονίκη οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. έκαναν το πρώτο πέσιμο στον Πρόεδρο. Εξαιτίας της μόνιμης απορίας του κλασικού Έλληνα οπαδού: Γιατί ρε δεν βάζεις λεφτά; Αν μπορούσα θα τους έβαζα να διαβάσουν με το ζόρι το έργο του Γκόγκολ: «Ο Επιθεωρητής».
Μια ψυχογραφία του Ρώσου επαρχιώτη λεφτά που πέφτει θύμα της υπέρμετρης και ανεδαφικής φιλοδοξίας του. Μήπως και καταλάβουν πως ο Πρόεδρός τους είναι μια από αυτές τις γραφικές μορφές ξεχασμένη ακόμη στο 19ο αιώνα.
Φοβάμαι πως έρχεται η ώρα του Αναστασιάδη και παραπέμπω στις εικόνες που είδαμε την περασμένη Κυριακή, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχασε με απογοητευτικό τρόπο και οι οπαδοί της ομάδας έσπευδαν να σφίξουν το χέρι του προπονητή της ομάδας τους.
Στον αγώνα του Ολυμπιακού, σαν να μην πέρασε μια ημέρα από πέρυσι όπου ο διαιτητής πρόσεχε στην αρχή που θα πατήσει και πού θα σφυρίξει. Και όταν βεβαιωνόταν πως τα πράγματα πήγαν όπως πρέπει ξανάβαζε τη σφυρίχτρα στο στόμα.
Χθες είδαμε στην αρχή του αγώνα να μη δίδεται κόκκινη κάρτα σε παίκτη του Ολυμπιακού και όταν μετά μπήκαν τα τρία γκολ και ησυχάσαμε ότι θα κερδίσουν οι κόκκινοι μέχρι και πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού έπνιξε ο διαιτητής γιατί όταν είναι να μοιράσουμε τα φλούδια από το καρπούζι είμαστε large. Βάλαμε μπρος να διώχνουμε τον κόσμο από το γήπεδο, και τους άλλους αλλά και τους δικούς μας που θα βαρεθούν γρήγορα.
Για τον Παναθηναϊκό συνεχίζουν να ισχύουν τα άσχημα, που ήδη έχουμε γράψει μετά τον αποκλεισμό από τους Βέλγους και εξοργίστηκαν οι πράσινοι οπαδοί τότε. Ο σοβαρός τραυματισμός του Μπεργκ θα αναδείξει ακόμη πιο έντονα τα λάθη του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή.
Την Περασμένη Πέμπτη η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung για τον προγραμματισμό της Μπορούσια Ντόρτμουντ και τα 100 εκατομμύρια Ευρώ που πήρε από πρόθυμους χρηματοδότες, για το ότι είναι αποφασισμένη να μηδενίσει το προηγούμενο χρέος της και περιμένει και άλλα 40 εκατομμύρια από άλλη ενδιαφερόμενη εταιρεία. 140 εκατομμύρια χώρια όλα τα άλλα.
Το υπέροχο ποδόσφαιρο γεννάει και λεφτά αλλά δεν είναι σαν την καρέτα-καρέτα που επιμένει παρ’ όλες τις κακουχίες να γεννάει στην Ελλάδα…
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.athlitismos&id=36026
Ακόμη και σε μια τσιμεντένια αυλή σχολείου να παίζουν δυο ομάδες πιτσιρικιών, αν περνάς απ’ έξω, ξεχνιέσαι και αρχίζεις μαγνητισμένος να παρακολουθείς τη μπάλα καθώς πηγαίνει από πόδι σε πόδι άσχετα από την ποιότητα των… ποδοσφαιριστών.
Η δυσκολία του να χειρίζεσαι τη μπάλα μόνο με τα πόδια και το κεφάλι ίσως δίνει στο ποδόσφαιρο ένα προβάδισμα σε σχέση με άλλα αθλήματα αλλά πιο πολύ απ’ όλα είναι το πώς έχει γίνει το «απόλυτο εμπορικό προϊόν», σε υπέροχη συσκευασία. Αυτό βέβαια σε πολλές άλλες χώρες πλην της Ελλάδας.
Εδώ στην Ελλάδα οι ομάδες είναι των Προέδρων και αυτοί διαλέγουν όχι μόνο το πώς θα παίζει η ομάδα τους, ποιους θα κερδίζει, πόσους προπονητές θα πάρει μέσα στη χρονιά, αλλά και ποιους οπαδούς θα έχει στο γήπεδό του. Και αυτοί κάνουν τις δικές τους ομορφιές.
Το Σάββατο, μόλις τελείωσε ο φιλικός αγώνας της Α.Ε.Κ. με τη Ρόμα, οπαδοί της ελληνικής ομάδας όρμησαν στο γήπεδο από όλες τις πλευρές και οι φιλοξενούμενοι έτριβαν τα μάτια τους. Γιατί δεν τους είχε προειδοποιήσει κάποιος ότι μερικοί θεατές εδώ συμπεριφέρονται όπως ίσως μόνον κάτι παιδάκια σε λασποχώρι της Αφρικής.
Που βλέπουν θαμπωμένα παίκτες με παπούτσια, κάλτσες, χρωματιστά ρούχα και τρέχοντας δίπλα τους παρακαλούν μήπως και αποκτήσουν κάτι από αυτά. Ξέρω δεν ήταν όλοι οι οπαδοί της Α.Ε.Κ. που έτρεξαν μήπως και μαγκώσουν το σώβρακο του Ρόβα ή του Τότι, ούτε όλοι οι οπαδοί που αντί να ενδιαφέρονται για το πώς παίζουν ο Ζερβίνιο και ο Φλορέντζι, λες και θα τους ξαναδούν, ασχολιόταν με το να φλομώνουν όλο το γήπεδο με κίτρινα αέρια.
Δεν ήταν όλοι οι οπαδοί της Α.Ε.Κ. που αποδοκίμαζαν, εντελώς αναίτια και απερίσκεπτα, όσο ήταν στο γήπεδο και έπαιζε τον Τοροσίδη, έναν παίκτη μάλιστα της Εθνικής μας και που παίζει πλέον στο εξωτερικό και όχι στο μισητό Ολυμπιακό. Δεν ήταν όλοι όμως ήταν αρκετοί. Ας τους βαθμολογήσουν οι υπόλοιποι.
Στη Θεσσαλονίκη οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. έκαναν το πρώτο πέσιμο στον Πρόεδρο. Εξαιτίας της μόνιμης απορίας του κλασικού Έλληνα οπαδού: Γιατί ρε δεν βάζεις λεφτά; Αν μπορούσα θα τους έβαζα να διαβάσουν με το ζόρι το έργο του Γκόγκολ: «Ο Επιθεωρητής».
Μια ψυχογραφία του Ρώσου επαρχιώτη λεφτά που πέφτει θύμα της υπέρμετρης και ανεδαφικής φιλοδοξίας του. Μήπως και καταλάβουν πως ο Πρόεδρός τους είναι μια από αυτές τις γραφικές μορφές ξεχασμένη ακόμη στο 19ο αιώνα.
Φοβάμαι πως έρχεται η ώρα του Αναστασιάδη και παραπέμπω στις εικόνες που είδαμε την περασμένη Κυριακή, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχασε με απογοητευτικό τρόπο και οι οπαδοί της ομάδας έσπευδαν να σφίξουν το χέρι του προπονητή της ομάδας τους.
Στον αγώνα του Ολυμπιακού, σαν να μην πέρασε μια ημέρα από πέρυσι όπου ο διαιτητής πρόσεχε στην αρχή που θα πατήσει και πού θα σφυρίξει. Και όταν βεβαιωνόταν πως τα πράγματα πήγαν όπως πρέπει ξανάβαζε τη σφυρίχτρα στο στόμα.
Χθες είδαμε στην αρχή του αγώνα να μη δίδεται κόκκινη κάρτα σε παίκτη του Ολυμπιακού και όταν μετά μπήκαν τα τρία γκολ και ησυχάσαμε ότι θα κερδίσουν οι κόκκινοι μέχρι και πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού έπνιξε ο διαιτητής γιατί όταν είναι να μοιράσουμε τα φλούδια από το καρπούζι είμαστε large. Βάλαμε μπρος να διώχνουμε τον κόσμο από το γήπεδο, και τους άλλους αλλά και τους δικούς μας που θα βαρεθούν γρήγορα.
Για τον Παναθηναϊκό συνεχίζουν να ισχύουν τα άσχημα, που ήδη έχουμε γράψει μετά τον αποκλεισμό από τους Βέλγους και εξοργίστηκαν οι πράσινοι οπαδοί τότε. Ο σοβαρός τραυματισμός του Μπεργκ θα αναδείξει ακόμη πιο έντονα τα λάθη του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή.
Την Περασμένη Πέμπτη η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung για τον προγραμματισμό της Μπορούσια Ντόρτμουντ και τα 100 εκατομμύρια Ευρώ που πήρε από πρόθυμους χρηματοδότες, για το ότι είναι αποφασισμένη να μηδενίσει το προηγούμενο χρέος της και περιμένει και άλλα 40 εκατομμύρια από άλλη ενδιαφερόμενη εταιρεία. 140 εκατομμύρια χώρια όλα τα άλλα.
Το υπέροχο ποδόσφαιρο γεννάει και λεφτά αλλά δεν είναι σαν την καρέτα-καρέτα που επιμένει παρ’ όλες τις κακουχίες να γεννάει στην Ελλάδα…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες