ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ

Δεν θέλω να γράφω πικρά πράγματα, ούτε να θυμίζω οικεία κακά στον καθένα μας που έχει από μια ιστορία να πει. Μα δε μπορώ να κλείσω τα μάτια.

Εδώ και καιρό σχεδόν κάθε μέρα διαβάζω για έναν άνθρωπο που τον πήρε ο πούστης ο καρκίνος. Αυτός ο ύπουλος εχθρός του ανθρώπου που πολλές φορές δίνει άνιση μάχη εναντίον του. Πολλοί νέοι, κάποιοι συνάδελφοι ή φίλοι φίλων. 

Τα media μας έχουν ζαλίσει τα αυτιά με πάσης φύσεως ασθένειες που ούτε τις είδαμε ούτε τις ακούσαμε. Κάθε ημέρα στις ειδήσεις το ένα και το άλλο αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό. Αυτή η παλιοαρρώστια είναι ο μεγάλος εχθρός μας. Ο μεγαλύτερος!

Έπρεπε κύριο μέλημα της ανθρωπότητας να είναι η μάχη ενάντια στην επάρατο και η θωράκισή μας απέναντι σε αυτήν. Με κάθε τρόπο, με κάθε οικονομικό και επιστημονικό μέσο να στηριχθεί η έρευνα και οι θεραπείες. Είναι πολλοί οι επιζώντες. Μεγάλη ελπίδα ότι τόσοι άνθρωποι γλιτώνουν. 

Είναι όμως πολλά και τα θύματα. Γιατί θερίζει. Και πρέπει με κάθε τρόπο να σταματήσει αυτό. Το λέω με αφορμή 2 αναρτήσεις που είδα τις τελευταίες 2 ημέρες για δύο νέες κοπέλες που μας άφησαν. Είναι άδικο! Δεν το χωράει του ανθρώπου ο νους.

Κατερίνα Φίκαρη