Μήνυμα αναγνώστη

"Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο. Ένα ασήμαντο, αλλά συγχρόνως τόσο σημαντικό γεγονός σε έναν ερασιτεχνικό αγώνα ποδοσφαίρου"

Αφορμή για τα παρακάτω στάθηκε ένα περιστατικό που συνέβη λίγες ώρες πριν αποφασίσω να... γράψω αυτό το άρθρο, σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι 8x8 στο οποίο πήρα μέρος.

Σαν σύντομη εισαγωγή να σας αναφέρω ότι πήραμε μέρος με την παρέα μου σε ένα φοιτητικό τουρνουά ποδοσφαίρου 8x8 και το γεγονός που θα σας περιγράψω συνέβη σε έναν νοκ-άουτ αγώνα για τη διοργάνωση.

Στο παιχνίδι αυτό λοιπόν ξεκινήσαμε πολύ πιο καλά από τους αντιπάλους μας και δείχναμε να ελέγχουμε τον ρυθμό του αγώνα. Χάναμε συνεχώς φάσεις, είχαμε δυο δοκάρια, ένα χαμένο πέναλτι και φαινόταν ότι κάποτε η μπάλα θα μπει και θα έχουμε ένα εύκολο βράδυ. 

 

Φυσικά για ακόμη μία φορά, έστω και σε εντελώς ερασιτεχνικό παιχνίδι, επιβεβαιώθηκε ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου και η αντίπαλη ομάδα με τρία γρήγορα γκολ από το πουθενά έμοιαζε φαβορί για τη νίκη. Το πρώτο γκολ τους όμως ήταν φανερά 1-2 μέτρα οφφσάιντ, το οποίο ο μοναδικός διαιτητής του ματς δεν είδε και δε καταλόγισε. 

 

Κάπου εκεί πιέσαμε, μειώσαμε το σκορ σε 3-1 και σε μια ανύποπτη φάση στην οποία ο αντίπαλος αμυντικός κόβει τον επιθετικό μας καθαρά, ο διαιτητής καταλογίζει πέναλτι υπέρ μας. Η αντίπαλη ομάδα διαμαρτυρόταν για ώρα στον ρέφερι, την ώρα που μέχρι κι εμείς κοιτιόμασταν απορημένοι μεταξύ μας. Την ώρα που "συνεδριάζαμε" για το ποιος θα αναλάβει την εκτέλεση, κοιταχτήκαμε στα μάτια με το παιδί που ανέλαβε να σουτάρει και του είπα ένα απλό "χάσ' το". 

 

Δε φάνηκε να ξαφνιάζεται ούτε λίγο. Σαν να είχαμε το ίδιο πράγμα στο μυαλό μας εκείνη τη στιγμή. Οι υπόλοιποι συμπαίκτες μας που ήταν παρόντες δεν έβγαλαν κουβέντα, καμία αντίρρηση. Σαν να συμφωνούσαμε όλοι σιωπηλά ότι δε θέλαμε να σκοράρουμε και να διεκδικήσουμε ένα θετικό αποτέλεσμα με άδικο τρόπο. 

 

Οι αντίπαλοι δε κατάλαβαν τίποτα, στήθηκαν για το πέναλτι και ήταν έτοιμοι να επέμβουν αν χρειαστεί, όμως ο συμπαίκτης μου έστειλε τη μπάλα επιδεικτικά άουτ. Έμειναν όλοι "παγωμένοι". Οι αντίπαλοι μας προέτρεπαν να το ξαναεκτελέσουμε, όμως εμείς είχαμε ήδη πάρει θέση στην άμυνα για να συνεχίσουμε δίκαια το παιχνίδι. Για την ιστορία το τελικό σκορ έληξε 3-2. Αν είχαμε βάλει το πέναλτι, το παιχνίδι θα πήγαινε σε παράταση ή πέναλτι και ίσως περνούσαμε στην επόμενη φάση.

Γυρνώντας σπίτι όμως δεν ένιωθα ούτε ίχνος στεναχώριας. Ένιωθα μόνο χαρά και περηφάνεια γι' αυτό που κάναμε πριν λίγο μπροστά σε 8 αντιπάλους και έναν διαιτητή. Η μοναδική στεναχώρια μου ήταν που δεν υπήρχε λίγος παραπάνω κόσμος να δει το συμβάν και να το πει από στόμα σε στόμα ή μια μικρή βιντεοκάμερα να το τραβήξει και να μάθει κάποιος τι συνέβη αυτό το βράδυ σε ένα ερασιτεχνικό παιχνίδι. 

 

Φυσικά και δε με νοιάζει η ατομική προβολή, παραμόνο να μπορούσε να δει λίγος κόσμος τη φάση αυτή. Το βράδυ πριν κοιμηθώ έστειλα μήνυμα στο φίλο μου να τον συγχαρώ για τη σκέψη και την εκτέλεση. Γιατί μπορεί να χάσαμε τον αγώνα, αλλά κερδίσαμε σε ήθος και αυτό το παραδέχτηκαν όλοι οι λιγοστοί παρόντες.

Λυπάμαι αν σας κούρασα, αλλά ήθελα να μοιραστώ αυτό το συμβάν μαζί σας, διότι ήταν μία από τις φορές που ένιωσα στην πράξη αυτό που λένε "γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο".

ΥΓ. Ξέρω ξέρω, ασήμαντο το γεγονός και ...τι μας λες τώρα ρε π@π@ρα. Για σκεφτείτε όμως να λειτουργούμε με ανάλογη νοοτροπία και σε άλλα καθημερινά ζητήματα. Σίγουρα θα ήταν πιο όμορφα κάποια πράγματα.

Αναγνώστης

 

tromaktiko.gr