Οχι, δεν είμαστε Ανατολική Γερμανία

Τάσος Καραμήτσος 

30/06/2013  12:43

Δεν υπάρχει αμφιβολία -και είναι διαπιστωμένο ιστορικά- ότι σε μια χώρα που χρεοκοπεί και μετά ξεκινάει μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου (κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, εκμετάλλευση φυσικών πόρων κ.λπ.) οι πρώτοι που επενδύουν... δεν είναι και οι καλύτεροι.

Υπό την έννοια ότι πρώτα έρχονται τα κεφάλαια που επενδύουν με ρίσκο την «ώρα της καταστροφής», είτε αυτά είναι εγχώρια, είτε ξένα, και μετά οι γνωστοί και σταθεροί θεσμικοί παίκτες που επενδύουν με τους γνώριμους κανόνες του ελάχιστου ρίσκου και της σταθερής απόδοσης.

Εύλογο λοιπόν είναι να ήρθαν πρώτα απ’ όλους στην Ελλάδα Ρώσοι, Τσέχοι, Κινέζοι ή διάφορα επιθετικά κερδοσκοπικά αμοιβαία κεφάλαια και αν όντως η χώρα εξελιχθεί σε ένα success story να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι.
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/290592/ohi-den-eimaste-anatoliki-germania/
 
Αφού, λοιπόν, αποδεχτούμε αυτή τη βασική αρχή και συμφωνήσουμε ότι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα για να πάρει και πάλι μπροστά η μηχανή, θα πρέπει ταυτοχρόνως να τραβήξουμε και μια γραμμή. Αυτή που λέει ότι θα πρέπει πάντοτε να υπάρχουν διαδικασίες στις αποκρατικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων, όπως κανόνες και όροι με βάση τα διεθνή δεδομένα. 

Με απλά λόγια, δεν μπορεί ένας Αραβας ή ένας Ρώσος να σηκώνει το τηλέφωνο και να λέει στον υπουργό «φέρε το Ελληνικό», «φέρε το λιμάνι και τελειώσαμε». Κάπως έτσι την πατήσαμε και με τη ΔΕΠΑ. Εμφανίστηκαν οι Ρώσοι ως οι πιο ισχυροί διεκδικητές, με ποσά διπλάσια και τριπλάσια από τους υπόλοιπους, συναντήθηκαν και τρεις φορές με τον πρωθυπουργό, πέταξαν έτσι έξω τους υπόλοιπους ανταγωνιστές και μετά εξαφανίστηκαν.

Ούτε μπορεί στην περίπτωση του ΟΠΑΠ να εκτοξεύονται απειλές και  «νταβατζιλίκια» εκατέρωθεν. Αν ο Λουρόπουλος του ΟΠΑΠ απειλήθηκε, θα έπρεπε να πάει στον εισαγγελέα να το καταγγείλει και όχι να το μαθαίνει η ελληνική και  η διεθνής κοινή γνώμη από μια ξένη εφημερίδα, εξευτελίζοντας τη χώρα σε όλο τον κόσμο.

Με απλούστερα λόγια, δεν συμφέρει καθόλου την Ελλάδα να δοθεί η εντύπωση προς τα έξω ότι μετατρέπεται σε ένα μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων τύπου Ανατολικής Γερμανίας ή των χωρών επιρροής της Σοβιετικής Ενωσης μετά την κατάρρευση. Και τα φαινόμενα με τους ολιγάρχες εκεί οδηγούν.