1) Η Ελλάδα της Φώφης και των εργατολόγων μας αξίζει...

Όταν δεν καταλαβαίνεις που ακριβώς αποσκοπούν οι αποφάσεις και τα σχέδια των πολιτικών, ακολούθησε τα ίχνη του χρήματος για να το αντιληφθείς.

Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την τρόικα. Τι ακριβώς διαπραγματεύεται είναι φανερό.

Ένα από αυτά που διαπραγματεύεται είναι να μην κλείσουν οι εδώ και πολλά χρόνια άχρηστες αμυντικές βιομηχανίες.

Η κα Φώφη Γεννηματά μάλιστα, υφυπουργός άμυνας, ελέω πατρικού ονόματος επεξεργάζεται σχέδιο αποζημίωσης των εργαζομένων στις αμυντικές βιομηχανίες ανάλογο με εκείνο των εργαζομένων της Ολυμπιακής.

Όταν όμως κάποιος εισπράττει κάποιος άλλος πληρώνει. Η κα υπουργός έχει την ψευδαίσθηση πως πληρώνει γενικά και αόριστα κάποια πλουτοκρατία. Δεν είναι έτσι, αυτοί που πληρώνουν είναι όσοι κρυώνουν γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν την ακριβή λόγω ειδικού φόρου τιμή του πετρελαίου, αυτοί που ο κ. Βρούτσης απειλεί να κατάσχει σπίτια και καταθέσεις γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τον ΟΑΕΕ ή αυτούς που ο κ. Στουρνάρας πιστεύει πως υποφορολογεί...

Η κα Γεννηματά πιστεύει πως διακατέχεται από αισθήματα αλτρουισμού και σοσιαλιστικές πολιτικές πεποιθήσεις, οι οποίες προκρίνουν την αναδιανομή εισοδήματος από αυτούς που έχουν προς αυτούς που δεν έχουν.

Η κα υφυπουργός είναι τέκνο της περιόδου του ελληνικού σοσιαλισμού που ξεθεμελίωσε την παραγωγική  οικονομία της χώρας και εμπέδωσε την αντίληψη πως ο μισθός είναι κάτι το οποίο το φέρνει ο πελαργός στο τέλος του μήνα.

Είναι επίσης τέκνο ενός πολιτικού συστήματος που δεν επιβραβεύονται οι άξιοι και ικανοί, αλλά οι γόνοι όσο αδαείς και άχρηστοι κι αν είναι αυτοί και οι πελάτες που ανταλλάσσουν τις ψήφους με προνόμια βιοπορισμού ή πλουτισμού.

Από την κα Γεννηματά δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε τίποτα περισσότερο. Η κα Γεννηματά εκπροσωπεί με ακρίβεια το μέσο όρο των επιδιώξεων και των κινήτρων του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας...

Αν επιθυμεί η κα υπουργός να φανεί αλληλέγγυα σ’ αυτούς που διόριζαν οι Άκηδες για να εκλεγούν προκειμένου να «χτίσουν» περιουσίες σε βάρος της κοινωνίας, να το πράξει μοιράζοντας τη δική της περιουσία.

Αντ΄αυτού όμως μέχρι και τις διακοπές φορτώνει στους φορολογούμενους, παριστάνοντας πως επιθεωρεί στρατιωτικές μονάδες στην Σκύρο το περασμένο καλοκαίρι.

Η κα Υπουργός δεν είναι εξαίρεση.

Ενώ η χώρα βρίσκεται τα τελευταία τρία χρόνια στην «εντατική» λόγω χρεοκοπίας η συντριπτική πλειοψηφία των πρώην, νυν και επόμενων υπουργών αγωνίζεται χαράσσοντας κόκκινες γραμμές συντήρησης του πελατειακού κράτους. 
 
Αγωνίζονται να μην απολυθεί κανείς, να μην κλείσει καμιά άχρηστη δημόσια υπηρεσία και να διατηρήσουν τα κρατικά μονοπώλια κοντά στο κράτος προκειμένου να «ρουσφετολογούν» ανενόχλητοι.

Το ερώτημα είναι αν η ιδιωτική οικονομία είναι σε θέση να παράγει τα έσοδα που χρειάζεται το κράτος για να συντηρεί άχρηστες υπηρεσίες, υπεράριθμούς υπαλλήλους, πελάτες και διεφθαρμένους πολιτικούς.

Το ζήτημα είναι αν η πολιτική σκηνή της χώρας μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανατροπής των συνηθειών της χρεοκοπίας όταν οι πρωταγωνιστές της  ανατροπής  είναι κυρίως οι πρωταγωνιστές της χρεοκοπίας στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, όπως π.χ. οι φοροφυγάδες εκατομμυρίων, εργατολόγοι, δικηγόροι και οι υπόδικοι συνδικαλιστές...

2) Τι θα κάνει ο χρυσός...

Κε Στούπα καλημέρα,

Η τιμή του χρυσού πέφτει επί δυο και πλέον χρόνια. Επειδή στην Ελλάδα πρώτος γράψατε για την άνοδο από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας θα ήθελα να ρωτήσω αν η εκτίμησή σας συγκλίνει πως τα υψηλά θα παραμείνουν πίσω για πολλά χρόνια.

Μετά τιμής
ΞΔ
 
Απάντηση: Θα ήμουν επιφυλακτικός για το τέλος του ανοδικού κύκλου που ξεκίνησε το 1999-2000. Οι ΗΠΑ δείχνουν εσωστρέφεια, γεγονός που θα εντείνει την απουσία τους από διάφορες περιοχές του πλανήτη κάτι που θα ανεβάσει την ένταση.

Οι κεντρικές τράπεζες συντηρούν ένα πληθωρισμό στα χρηματιστήρια και τα εμπορεύματα που ανα πάσα στιγμή θα μπορούσε να εκτραπεί.

Θα προτιμούσα λοιπόν να είμαστε επιφυλακτικοί... για το τι θα κάνει ο χρυσός σε ένα κόσμο σε μεταβατική φάση της ισχύος...

3) Στυγνή κλοπή υπεραξίας...

Από τον τοίχο τους Constantine Hassapoyannes στο φ/β
 
Υπό μιάν έννοιαν, ο Κύριος Τσίπρας είναι ο πιό στυγνός και άκαρδος καπιταλιστής, νεοφιλελεύθερος αφού απαιτεί η υπεραξία της εργασίας παραγωγικών λαών να συντηρεί τον Ελληνικόν λαόν στο βιοτικό επίπεδο του 2009 ενόσω η παραγωγικότης του τελευταίου ανταποκρίνεται σε οικονομικές συνθήκες 1960.