Χθες το βράδυ, έκανε κρύο.  Στο υπνοδωμάτιο έπαιζε Bach.  Διάβαζα μια διδακτορική διατριβή περί των ατομικών ελευθεριών σε σχέση με την κεντρική εξουσία. Η ώρα ήταν περασμένες 1.  Εκρηκτικό μείγμα...
Σαν από καπνό και σκονη, εμφανίστηκε μία αδιόρατη φιγούρα εμπρός μου:
"Τι κάθεσαι και διαβάζεις;" με ρώτησε.
"Μαθαίνω τρόπους υπεράσπισης απέναντι στις αυθαιρεσίες της κεντρικής εξουσίας," αποκρίθηκα.
"Και τι θα βγει μ΄ αυτό;" συνέχισε η οπτασία.
"Θα μπορώ να αντιμετωπίζω παραβιάσεις ενάντιον μου αποτελεσματικά και ορθά," επέμεινα.
Η σκόνη κάθισε, κι ο καπνός διαλύθηκε, και στη θέση του αιθέριου πλάσματος διακρίνονταν μόνο οι ταλαντώσεις από τον ζεστό αέρα που ανέβαινε από τη σόμπα.
Σαν από λήθαργο, επανήλθα.
Κι άρχισα να ενδοσκοπώ.  Φυλλομέτρησα όλα τα δημοσιεύματα που αφορούσαν τρέχοντες και επικείμενους φόρους.  Ενιαίος φόρος ακινήτων, ειδικός φόρος ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων, ειδικός φόρος κατανάλωσης πετρελαιοειδών,  τέλος συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας, φόρος προστιθέμενης αξίας, τεκμαρτές δαπάνες διαβίωσης, φόρος εισοδήματος, τέλος επιτηδεύματος, φόρος υπεραξίας μετοχών, οι βασικότεροι.  Μετά, αναλογίστηκα τον στραγγαλισμό της επιχειρηματικότητας, τις εξωφρενικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, γνωστά πράγματά ήδη, αλλά πάντοτε έχει ουσία να τα συνοψίζω στους ειρμούς μου.
Ο συγχωρεμένος ο παππούς μου συνήθιζε να υπεραμύνεται του τραπεζικού απορρήτου με το εξής επιχείρημα:  "Αν καταργηθεί το απόρρητο, όλοι θα πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και θα τα στείλουν στο εξωτερικό."  Άλλες εποχές βέβαια τότε, το νόημα όμως παραμένει.  Οι τράπεζες οφείλουν πρωτίστως να διασφαλίζουν τα κεφάλαια των πελατών τους.  Όταν λοιπόν ο κύριος Στουρνάρας επιδεικνύει σε ευρωπαϊκή πρώτη το "ηλεκτρονικό κατασχετήριο" ειλικρινά δεν διακρίνω τον τρόπο με τον οποίο οι καταθέσεις μου είναι ασφαλείς.  Επίσης, όταν ο διαχωρισμός μου από "καταθέτη" σε "μέτοχο" εξαρτάται από την επιθυμία των ευρωπαίων αξιωματούχων, με το ανάλογο ρίσκο, δεν με κάνει να κοιμάμαι καλά τα βράδια.  Όταν το έμβασμα που έστειλα στην πρώην γυναίκα μου για μια επέμβαση που έπρεπε να κάνει, κοσκινίζεται από τον κύριο Θεοχάρη ως προϊόν φοροδιαφυγής και καλούμαι να δώσω εξηγήσεις, ανησυχώ.  Όταν, πυροτεχνήματα τύπου "Το Περιουσιολόγιον", διαρρέουν στον τύπο, τρομοκρατώντας τους πολίτες και κάνοντας τις λεηλασίες των Ναζί στις περιουσίες των Εβραίων να φαντάζουν σχολικές επιδείξεις.
Ο ίδιος πολυαγαπημένος μου παππούς, πριν απο τέσσερις δεκαετίες σε τότε έλεγχο της εφορίας και τις επακόλουθες διευκρινήσεις που απαιτήθηκαν, είχε απαντήσει το εξής, το οποίο και επαναλαμβάνω κι εγώ πλέον σε κάθε αφορμή:
"Πού βρήκατε τα χρήματα κύριε;"
"Χαρτοπαίζω και εκδίδομαι!"
Η απαρχή της ελληνικής κρίσης με βρήκε σε μία ιδιαίτερη στιγμή.  Με ένα σημαντικότατο κεφάλαιο παρκαρισμένο σε ακίνητα, μία εντολή από έναν πλέον, πειθαρχικά διωκόμενο προϊστάμενο μιας ΔΟΥ ενός νησιού που δεν έχω καν επισκεφτεί, ήταν αρκετή να με ζημιώσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.  Εντστάσεις, δίκες, νομικά έξοδα, άγχος και σκουτούρα, ήταν το τίμημα μιας παράβασης καθήκοντος ενός και μονο ανθρώπου που έτυχε να βρεθεί στη ζωή μου τη λάθος στιγμή.  Χωρίς φορολογική ενημερότητα και αντιμετωπίζοντας προστιμα που με έκαναν να φιγουράρω στη λίστα με τους μεγαλύτερους οφειλέτες, έβλεπα την κτηματαγορά να βυθίζεται χωρίς να μπορώ να αντιδράσω.  Όταν τελικά, έπειτα από χρόνια, τρεις βαθμούς δικαστικών αποφάσεων υπέρ μου και την αποδοση μου στην οικονομική κοινότητα άσπιλο και καθαρό, αναρωτιέμαι εάν θα ήταν σκόπιμο να αιτηθώ τώρα, αποζημίωσης από το ελληνικό δημόσιο.  Πέραν τούτου ωστόσο, δεν υποβαθμίζω το γεγονός πως αν το ελληνικό δημόσιο είχε τοτε και το "ηλεκτρονικό κατασχετήριο" θα έπρεπε να φύγω νύχτα από τη χώρα με μια βαλίτσα, αφού χωρίς μετρητά, ούτε την υπεράσπισή μου θα μπορούσα να πληρώσω.
Άρπαγας πλέον, η φορολογική αρχή, πρώτα ενεργεί και μετά ρωτάει.  Κι ενώ εσύ ως πολίτης έχεις αυστηρές προθεσμίες να τηρήσεις, κανόνες που οφείλεις να ακολουθείς, διαφάνεια που επιβάλλεται να παρέχεις, τιμιότητα αδιαμφισβήτητη, η αρχή ακολουθεί άλλα μονοπάτια.  Κωλυσιεργεί στην απονομή δικαιοσύνης, κουρεύει μονομερώς το χρέος της, δεν σου καταβάλλει οφειλόμενα, δημιουργεί ρυθμιστικές αρχές που δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους,  θέτει τους υπαλλήλους της στο απυρόβλητο, κρύβεται πίσω απο διχογνωμίες και λανθασμένες ερμηνείες, κι όταν τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν λειτουργεί, σου στέλνει την αντιτρομοκρατική και σε κατηγορεί για "σύσταση εγκληματικής οργάνωσης" και "ξέπλυμα χρήματος".
Διότι η φορολογική αρχή, για κάποιο λόγο που αδυνατώ να κατανοήσω έχει εξελιχθεί στον βεληγκέκα του 21ου αιώνα.  Θεωρεί ας πούμε τον υδραυλικό μου υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας, επειδή εκείνος δεν κόβει αποδείξεις, ενώ ας πούμε "ξεχνάει" να παρευρεθεί στη δίκη για τα χρέη του κ. Μελισσανίδη, παραγράφοντας με αυτόν τον τρόπο την υπόθεση.  Κι αν υποθέσουμε πως ένας Μελισσανίδης ισοδυναμεί με 10.000 υδραυλικούς που φοροδιαφεύγουν, κάτι εξακολουθεί να μην πηγαίνει καλά.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι ασφαλές.  Αυτό νομίζω ξεκαθαρίστηκε.  Αντιστοίχως, το ελληνικό χρηματιστήριο, παύει να είναι ελκυστικό.  Γιατί;  Θα εξηγηθώ συνοπτικά:
1.    Το σύνολο των εισηγμένων επιχειρήσεων είναι υπερφορολογημένες, οικονομικά γονατισμένες και χωρίς περιθώρια υγειούς και φθηνούς δανειοδότησης.
2.    Το φορολογικό πλαίσιο για τους εγχώριους είναι ακόμη ακαθόριστο, ασταθές και απρόβλεπτο.   Ακούστηκε ακόμη και για υποχρεωτική ασφάλιση σε ταμείο για εκείνους τους οποίους, η διοίκηση θα θεωρεί "επαγγελματίες επενδυτές". 
3.    Οι διαμεσολαβητές, τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες έχουν μεταβληθεί σε εισπρακτικό μηχανισμό του ελληνικού δημοσίου.  Ήδη, εγχώριες χρηματιστηριακές παρακρατούν φόρο πωλήσεων επί μετοχών εισηγμένων σε αλλοδαπά χρηματιστήρια, αποδίδοντας τον στο κράτος.  Θου Κύριε!
4.    Έννοιες, οπως "ανωνυμία", "απόρρητο", "ατομικά δικαιώματα" του συναλλασσόμενου είναι απαράδεκτες για τις εποπτευόμενες εταιρείες που σου ζητούν κάθε είδους πιθανή και απίθανη πληροφορία για τα εισοδήματα σου, τα κεφάλαια και τα χαρτοφυλάκια σου.
5.    Το κόστος συναλλαγής για τα προϊόντα και τις μετοχές που διαπραγματεύονται στα ελληνικά χρηματιστήρια είναι υψηλό.  Ακόμη και υπηρεσίες παρακολούθησης τιμών έχουν, υπερδιπλάσια τιμή από αντίστοιχες στο εξωτερικό.
6.    Αρχές όπως εκείνη του "σεβασμού στα δικαιώματα του μικρομετόχου" απλώς δεν υφίστανται, γενικές συνελεύσεις γίνονται το χάραμα σε δύσβατες τοποθεσίες, μεγαλομέτοχοι πιστολίζουν επιχειρήσεις, θέτοντας τες στο αρ.99, άλλοι τα μαζεύουν και φεύγουν με συνοπτικές διαδικασίες, κι οι καλυτερότεροι όλων, παίρνουν πίσω τις επιχειρήσεις με κάτι δημόσιες προτάσεις που θυμίζουν κατοχικούς μαυραγορίτες.
7.    Το backoffice των χρηματιστηριακών είναι για τα πανηγύρια.  Θες αναλυτικές πληροφορίες για τους τόκους που έλαβες από repos, treynor ratio για το χαρτοφυλάκιο σου, πιστωθέντα μερίσματα και το μόνο που συναντάς είναι το αποχαυνωμένο βλέμμα του υπαλλήλου των 480€, που το μόνο που σκέφτεται είναι το πήδημα που θα κάνει με την καινούργια στο γυμναστήριο.
8.    Επίκειται ενδεχόμενο κούρεμα καταθέσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
9.    Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου κυριαρχεί μια εχθρική νοοτροπία άπέναντι στον πλούτο, όπου αντί να ενθαρρύνεται η επιχειρηματικότητα, η πρωτοβουλία, η δημιουργικότητα, ο πετυχημένος, ο πλούσιος, αντιμετωπίζεται ως εχθρός της κοινωνίας, λαμόγιο, βδέλυγμα που η μετριότητα οφείλει να αποδυναμώσει.  Παρόμοια τοποθέτηση απέναντι στους έχοντες, μόνον ο Στάλιν με τους μπουρζουάδες.
10.Τα τυχόν κέρδη για τον επενδυτή δέχονται τα εξής "κουρέματα", πέρα της προμήθειας.  Έξοδα ΕΧΑΕ, χρεώσεις εκκαθαριστικού μέλους, χρεώσεις ΕΤΕΚ, φόρο στις πωλήσεις, τον αναμενόμενο φόρο υπεραξίας, το δε τυχόν κέρδος θα μπαίνει και στη "δήλωση" για έναν ακόμη γύρο εισφοράς αλληλεγγύης.  Προσωπικώς αμφιβάλλω αν η φορολογική αρχή θα λαμβάνει υπόψη στον νέο φόρο υπεραξίας το κόστος του χρήματος, ενδεχόμενες αναπροσαρμογές τιμών λόγω εταιρικών πράξεων, όπου θα αφήνεται ο επενδυτής να αλληλογραφεί με τις εισηγμένες για βεβαιώσεις, κόντρα βεβαιώσεις, και τέλος τι θα συμβεί με τις ζημιές.
Τι λαμβάνω για όλα αυτά;
Την πιθανή προοπτική του ελληνικού χρηματιστηρίου, μια έννοια που μπορεί να "παιχτεί" και σαν CFD στη Ν. Υόρκη με το 1/4 του κόστους, ανώνυμα, καθαρά και ξάστερα, χωρίς βιβλία, στοιχεία, εισφορές, βεβαιώσεις, τηλεφωνήματα, διευκρινήσεις, ερμηνευτικές εγκυκλίους και άλλες ελληνικές πατέντες.
Να μένει η αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας.  Αναγεννηθείτε χωρίς εμένα!  Εγώ, παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω, για συναλλαγές σε τόπους που είναι φιλικοί με τον επενδυτή και που αντιμετωπίζουν το χρήμα με το σεβασμό που αρμόζει στον κόπο που χρειάστηκε αυτό για να δημιουργηθεί και όχι σαν προϊόν υποκείμενο σε λεηλασία.
Αυτού που πας μαύρο πουλί, μαύρο μου χελιδόνι
να χαιρετάς την κλεφτουριά κι αυτόν τον Κατσαντώνη
Πέτου να κάνει φρόνιμα κι όλο ταπεινωμένα
δεν είναι ο περσινός καιρός να κάνει ότι θέλει
φέτος το πήρε γκιέντσιαγας, το πήρε ο Βελή Γκέκας
ζητάει κεφάλια κλέφτικα, κεφάλια ξακουσμένα.
Κι ο Κατσαντώνης τόμαθε και το σπαθί του ζώνει
και πέρνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια
χαμπέρι στέλνει στη Τουρκιά, σ΄ αυτόν τον Βελή Γκέκα
-"Όπου θα τα βρει τα παιδιά, αν τα βρει, κι ας τα πάρει!