Από το ΄74 μέχρι και πρόσφατα ένα από τα προνομιακά επαγγέλματα που εξασφάλιζαν δόξα, χρήμα και προκλητικές παροχές ήταν αυτό των εργατοπατέρων.
Διάφορα κομματόσκυλα παρίσταναν τους συνδικαλιστές ενώ στην ουσία ήταν κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι που συνδιοικούσαν στα υπουργεία με τον εκάστοτε υπουργό και είχαν τον απόλυτο έλεγχο στις πολύπαθης ΔΕΚΟ.
Δεν είχαν καμία ιδεολογία και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η μοιρασιά φτάνοντας σε σημείο ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ να μοιράζονται αναλογικά τις θέσεις στις… καλές εφορίες.
Οι πραγματικοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τους πήραν χαμπάρι πριν από χρόνια και εγκατέλειψαν την κρατικοδίαιτη ΓΣΕΕ και το έκτρωμα που λέγεται ΑΔΕΥ.
Την τελευταία διετία κατάλαβαν και οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα ότι έχουν να κάνουν με επαγγελματίες εργατοπατέρες και τους άφησαν μόνους.
Ο εξευτελισμός τους δεν περιγράφονταν στη διάρκεια της γενικής απεργίας που είχαν κηρύξει.
Μόνο πενήντα επαγγελματικά στελέχη από τις δύο οργανώσεις συγκεντρώθηκαν και γι΄ αυτό ανέβαλαν τη συγκέντρωση για να μη γίνουν διεθνώς ρεζίλι.
Αντίθετα στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ που γίνονταν την ίδια ώρα συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες