Από τον Βασίλη Μπόνιο

Μόνο μελαγχολία. Για την ξεφτίλα της δημοσιογραφίας. Να ασχολούνται χιλιάδες επαγγελματίες (της πλάκας) δημοσιογράφοι με το ημερήσιο πρόγραμμα της Ουρανίας Μιχαλολιάκου: Τι ώρα βγήκε από το σπίτι της, τι ώρα ήταν στην Ευελπίδων, με ποιον έκανε εκπομπή στο site της Χρυσής Αυγής, ποιον έφτυσε σήμερα, ποιος της κάνει στάιλιγκ, από που κλάνει το μπαρμπούνι. Να είσαι δημοσιογράφος με πρόσβαση στην τηλεόραση και να ασχολείσαι με το ποιος θα διαδεχθεί τον Μιχαλολιάκο και να κάνεις παπαροαναλύσεις με τις ώρες για τον αν θα τον διαδεχθεί η Ζαρούλια ή ο Αρακέν Ντεμέλο. Πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι σαν προσωπικότητα, πόσο τενεκές και μούφα για να ασχολείσαι με την διαδοχή στη Χρυσή Αυγή και να κάνεις μάλιστα και αναλύσεις επί του θέματος. Πόσο ψεκασμένος  μπορεί να είσαι για να σχολείσαι με την Ουρανία Μιχαλολιάκου;
Εκτός κι αν επειδή είσαι πουτάνα δημοσιογράφος ξεφτιλίζεσαι συνειδητά πιστεύοντας ότι αυτό πουλάει-στη δεδομένη περίπτωση η Χρυσή Αυγή-και βουλιάζεις στα σκατά με το όνειρο να γίνεις μεγάλη φίρμα στην ιεραρχία της δημοσιογραφίας-45αρι ώστε να επινοικιάζεσαι κατά περιόδους στον επόμενο πελάτη. Πως είναι δυνατόν να είσαι δημοσιογράφος, να σε κλωτσάει και να σε φτύνει ο Κασιδιάρης και την επόμενη να τρέχεις σαν πεκινουά να του πάρεις δήλωση; Πόσο πουτάνες-συγνώμη κορίτσια-γίναμε ώστε να ανεχόμαστε να μας φτύνουν και να τρέχουμε πίσω από τη Ζαρούλια; Κι αν η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση οι Έλληνες δημοσιογράφοι αποτελούμε την μεγαλύτερη οργάνωση αυτοεξευτελισμού παγκοσμίως.
Πως να εξηγήσεις την συμπεριφορά τηλεαστέρων (είναι πολλοί αυτοί) που ζουν σε πολυτελείς βίλες, κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα, εξακολουθούν να ντύνονται με φίρμες σχεδιαστές, ταξιδεύουν και σκορπούν λεφτά ανά το κόσμο και το βράδι στο δελτίο τους ασχολούνται με την Ουρανία Μιχαλολιάκου;
Είναι σαν να βλέπεις βοθρατζή ντυμένο με κοστούμι Αρμάνι να ξεβουλώνει βόθρους, με τη μυρουδιά να διαχέεται στην ατμόσφαιρα. Κοινώς σκατά...