Είναι τόσο μα τόσο γελοία η διαμάχη για το ποιος είναι πιο…
δημοκράτης στην Ελλάδα, ή για το ποιος είναι περισσότερο των άκρων, ποιος ΔΕΝ
είναι φασίστας, ποιος (ξέρει να) ξεχωρίζει τα γκουλάγκ από τις άλλες
(καθετοποιημένες) «βιομηχανίες» καταστροφής ανθρώπων, που μόνο εμετό νιώθω.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η πολιτική ιδεολογία, είναι κάτι σαν… θρήσκευμα.
Λειτουργεί ψυχαναγκαστικά, «κυβερνά» τη λογική, αλλοιώνει την κρίση και στα πιο
απλά.
Βλέπω… κανονικούς ανθρώπους… δημοκράτες κατά τα άλλα, να προβαίνουν σε
αφορισμούς γκεμπελικούς, σε αφορισμούς τύπου… Σάνχεδριν. (Είπε γυρίζει;;;;;;)
Αισθάνομαι
δικαιωμένος που ΠΟΤΕ δεν οργανώθηκα σε κομματικό στρατό!
Σ’ έναν κόσμο που
υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται και πεθαίνουν με τις ίδιες απόψεις –
εμφυτεύματα άλλων ανθρώπων, αισθάνομαι ευλογημένος που έχω την… πολυτέλεια να
μπορώ να αλλάζω απόψεις με ΔΙΚΗ ΜΟΥ… πρωτοβουλία, να σκέφτομαι χωρίς την
κομματική ή τη θρησκευτική… μυωπία!
- Απόστολος Σκουμπούρης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες