Ο Ντράγκι ωθεί τους τραπεζίτες στα.... ναρκωτικά

•  Δίνει αφειδώς φθηνό χρήμα, αλλά κόβει την όρεξη για ρίσκο

Στα όρια της σχιζοφρένειας ισορροπεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα καθώς η πάλη Βορείων και Νοτίων αντικατοπτρίζεται τέλεια στις αποφάσεις της ΕΚΤ, της πρωτοβουλίες της επιτροπής της Βασιλείας ΙΙΙ, τις εκθέσεις της BIS και την αφλογιστία της Κομισιόν. 

Του Χρήστου Φράγκου - Sofokleousin.gr


Ενώ λοιπόν η οικονομία της Ευρωζώνης καρκινοβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει πλημμυρίδα ρευστότητας με στόχο να αναγκάσει τις τράπεζες να δανείσουν. Παράλληλα με άγρια stress tests και νότες της BIS κόβει την όρεξη ανάληψης ρίσκου στους τραπεζίτες.



Σε αυτό το πλαίσιο οι τράπεζες καλούνται να διαμορφώσουν νέα πολιτική χορηγήσεων, αναζητώντας μέσα στον κυκεώνα της κρίσης απόλυτα υγιείς επιχειρήσεις και καταδικάζοντας άλλες σε γρήγορο θάνατο, ενώ είναι γνωστό ότι η «ευθανασία» επιχειρήσεων ανατροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της κρίσης.

Ετσι η ΕΚΤ φαίνεται ότι –έστω και καθυστερημένα- ακολουθεί τα βήματα της Fed, υιοθετώντας προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, επιβάλλοντας αρνητικά επιτόκια καταθέσεων στο ευρωσύστημα και σπρώχνοντας τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία. Παράλληλα προσπαθεί να πείσει τόσο για τη βούλησή της να δράσει, όσο και για τη συνέχιση των μέτρων ώστε να αποδυναμωθεί το ευρώ και να βοηθηθεί η ανταγωνιστικότητα.

Στην πραγματικότητα όμως με τα αυστηρά κριτήρια αποδοχής εγγυήσεων, τις διαρκείς ασκήσεις ρευστότητας και την εκ βάθρων αναπροσαρμογή του ισχύοντος πλαισίου λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, πετυχαίνει τα αντίθετα αποτελέσματα: Περιορίζει τη ρευστότητα, αυξάνει το λειτουργικό ρίσκο και υποσκάπτει την αποτελεσματικότητα των πρωτοβουλιών της.

Μέσα από αυτό το αλαλούμ ο Μάριο Ντράγκι προσπαθεί να στείλει μηνύματα προς τις σαστισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αναλάβουν πολυεπίπεδη πολιτική δράση, ώστε να διαμορφώσουν φιλικές για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη συνθήκες. Αποδεικνύει όμως στις αγορές ότι η ΕΚΤ είναι μεν φερέγγυα, αλλά αναποτελεσματική, καθώς η έλλειψη πολιτικής βούλησης τόσο κεντρικά όσο και περιφερειακά της "δένει τα χέρια".

Επόμενος στόχος του Μάριο Ντράγκι είναι η χαλάρωση των κριτηρίων αποδοχής collaterals, ώστε να βελτιωθεί η αποδοτικότητα των προγραμμάτων και να διαχυθεί πιο ορθολογικά η ρευστότητα. Όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς και τραπεζίτες, τα μέτρα δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν τα μέγιστα, όταν υιοθετούνται σπασμωδικά και μετά την αποτυχία προηγούμενων πακέτων.