Υπήρχε λέει σχέδιο ξένων πρακτόρων για να εξέλθει η χώρα από τη ζώνη του
ευρώ και να υιοθετήσει ένα νέο νόμισμα με αντίκρισμα σε ασήμι. Γι΄ αυτό
και το σχέδιο πήρε το όνομα "ασημένια δραχμή". Τι άλλο θα ακούσουμε!
Δεν αμφιβάλουμε ότι κάποιοι μπορεί να σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Το ερώτημα
είναι πόσοι τους πίστεψαν! Μα τι λέμε; Εδώ κυκλοφορούν οπαδοί μιας
θεωρίας που υποστηρίζει ότι οι αμερικανοί αγόρασαν από Έλληνα απόρρητη
εξωγήινη τεχνολογία κι ότι με αυτά τα χρήματα ο "μεσσίας" θα σώσει τη
χώρα.
Έχουν δίκιο εκείνοι που ισχυρίζονται ότι παρά το βομβαρδισμό της πληροφόρησης υπάρχει στις μέρες μας μεγάλο περίσσευμα άγνοιας και αφέλειας. Με αυτό τον τρόπο ίσως μπορούμε να εξηγήσουμε διάφορα φαινόμενα, όπως, για παράδειγμα, τις χρηματιστηριακές φούσκες. Ακόμη και όταν είναι εμφανές ότι πρόκειται για φούσκα, ο κόσμος έλκεται και μάλιστα όσο μεγαλύτερη γίνεται η φούσκα τόσο και περισσότερος κόσμος μαγεύεται από το... θαύμα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική! Όσες περισσότερες αρλούμπες λέει κάποιος τόσο πιο δημοφιλής γίνεται. Πάρτε για παράδειγμα το "σύμφωνο ανάπτυξης". Βγαίνουν εδώ και δύο χρόνια και κουνάνε το δάκτυλο στον Σαμαρά, επειδή πληρώνουμε τα δάνειά μας. Κατά την άποψή τους δεν θα έπρεπε να τα πληρώνουμε παρά μόνο αν μας περισσεύουν μετά από μισθούς, συντάξεις, δημόσιες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων κρατικών επιχειρήσεων και άλλα. Θα πάρουμε, λέει, τα λεφτά των Ευρωπαίων και θα τους πληρώνουμε όταν έχουμε. Όταν δεν έχουμε θα τους λέμε "περάστε αύριο". Και το ακούει αυτό ο κόσμος και θαμπώνεται. Πως το σκέφτηκαν αυτό!
Ή αυτό το άλλο που είπαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μας βγάλουν από το ΝΑΤΟ. Ο τομεάρχης άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δρίτσας είπε στη Βουλή ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να βγούμε από το ΝΑΤΟ: "Να φύγουμε. Το λέει το συνέδριό μας με επίσημη απόφαση». Να μην συζητήσουμε τώρα ποιόν ενδιαφέρει στην Οικουμένη η επίσημη θέση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε όμως βάσιμα να υποθέσουμε ότι δεν ενδιαφέρει καν αυτούς που το ψήφισαν. Διότι ήρθε την επόμενη ημέρα ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βίτσας και είπε: «Εμείς δεν έχουμε πει ότι θα φύγουμε μόνοι μας από το NATO, αυτό που έχουμε πει είναι να παλέψουμε να διαλυθεί το NATO από μόνο του». Θα μας τρελάνουν!
Θυμόμαστε την φούσκα του ΄99. Έσπασε η φούσκα και αμέσως μετά οι χαμένοι, οι αποπλανημένοι ζητούσαν τη συνδρομή του κράτους για να αναπληρώσουν τις απώλειές τους. Δεν πίστεψαν ούτε μία στιγμή ότι έχασαν λόγω της άγνοιάς τους ή λόγω της πλεονεξίας τους.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους πολιτικούς. Οι πολίτες ψηφίζουν για την επόμενη κυβέρνησή τους, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες ισχυρίζονται αμέσως μετά ότι έπεσαν θύμα απάτης. Πολλοί διαμαρτύρονται σήμερα για τους φόρους στα ακίνητα, αλλά όσοι κατέβηκαν στις εκλογές με θέμα ακριβώς αυτό, τους φόρους στα ακίνητα, καταποντίστηκαν! Φωνάζουν σήμερα για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, αλλά ήταν απολύτως σαφές τι υποστήριζαν και οι δυο τους το 2012. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι μετατοπίζονται πολιτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως! Γνωρίζουν ότι αυτά που τους λέει η αριστερά είναι ανεφάρμοστα. Αυτός ο λαός, λοιπόν, θα βγει την επομένη και θα μιλάει πάλι για κλοπή!
Ίσως θα πρέπει να γνωρίσουμε όλες τις φάσεις του δράματος για να καταλάβουμε στο τέλος ότι δεν μοιράζουν λεφτά και όνειρα στο πεζοδρόμιο. Ότι δεν υπάρχουν παντού και πάντα λύσεις για "τυχερούς" και πονηρούς. Ότι αν υπάρχει σε κάτι έλλειψη, αυτό το κάτι είναι η Παιδεία. Η ισχυρότερη ασπίδα ενός έθνους απέναντι σε κάθε ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κίνδυνο...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Έχουν δίκιο εκείνοι που ισχυρίζονται ότι παρά το βομβαρδισμό της πληροφόρησης υπάρχει στις μέρες μας μεγάλο περίσσευμα άγνοιας και αφέλειας. Με αυτό τον τρόπο ίσως μπορούμε να εξηγήσουμε διάφορα φαινόμενα, όπως, για παράδειγμα, τις χρηματιστηριακές φούσκες. Ακόμη και όταν είναι εμφανές ότι πρόκειται για φούσκα, ο κόσμος έλκεται και μάλιστα όσο μεγαλύτερη γίνεται η φούσκα τόσο και περισσότερος κόσμος μαγεύεται από το... θαύμα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική! Όσες περισσότερες αρλούμπες λέει κάποιος τόσο πιο δημοφιλής γίνεται. Πάρτε για παράδειγμα το "σύμφωνο ανάπτυξης". Βγαίνουν εδώ και δύο χρόνια και κουνάνε το δάκτυλο στον Σαμαρά, επειδή πληρώνουμε τα δάνειά μας. Κατά την άποψή τους δεν θα έπρεπε να τα πληρώνουμε παρά μόνο αν μας περισσεύουν μετά από μισθούς, συντάξεις, δημόσιες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων κρατικών επιχειρήσεων και άλλα. Θα πάρουμε, λέει, τα λεφτά των Ευρωπαίων και θα τους πληρώνουμε όταν έχουμε. Όταν δεν έχουμε θα τους λέμε "περάστε αύριο". Και το ακούει αυτό ο κόσμος και θαμπώνεται. Πως το σκέφτηκαν αυτό!
Ή αυτό το άλλο που είπαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μας βγάλουν από το ΝΑΤΟ. Ο τομεάρχης άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δρίτσας είπε στη Βουλή ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να βγούμε από το ΝΑΤΟ: "Να φύγουμε. Το λέει το συνέδριό μας με επίσημη απόφαση». Να μην συζητήσουμε τώρα ποιόν ενδιαφέρει στην Οικουμένη η επίσημη θέση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε όμως βάσιμα να υποθέσουμε ότι δεν ενδιαφέρει καν αυτούς που το ψήφισαν. Διότι ήρθε την επόμενη ημέρα ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βίτσας και είπε: «Εμείς δεν έχουμε πει ότι θα φύγουμε μόνοι μας από το NATO, αυτό που έχουμε πει είναι να παλέψουμε να διαλυθεί το NATO από μόνο του». Θα μας τρελάνουν!
Θυμόμαστε την φούσκα του ΄99. Έσπασε η φούσκα και αμέσως μετά οι χαμένοι, οι αποπλανημένοι ζητούσαν τη συνδρομή του κράτους για να αναπληρώσουν τις απώλειές τους. Δεν πίστεψαν ούτε μία στιγμή ότι έχασαν λόγω της άγνοιάς τους ή λόγω της πλεονεξίας τους.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους πολιτικούς. Οι πολίτες ψηφίζουν για την επόμενη κυβέρνησή τους, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες ισχυρίζονται αμέσως μετά ότι έπεσαν θύμα απάτης. Πολλοί διαμαρτύρονται σήμερα για τους φόρους στα ακίνητα, αλλά όσοι κατέβηκαν στις εκλογές με θέμα ακριβώς αυτό, τους φόρους στα ακίνητα, καταποντίστηκαν! Φωνάζουν σήμερα για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, αλλά ήταν απολύτως σαφές τι υποστήριζαν και οι δυο τους το 2012. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι μετατοπίζονται πολιτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως! Γνωρίζουν ότι αυτά που τους λέει η αριστερά είναι ανεφάρμοστα. Αυτός ο λαός, λοιπόν, θα βγει την επομένη και θα μιλάει πάλι για κλοπή!
Ίσως θα πρέπει να γνωρίσουμε όλες τις φάσεις του δράματος για να καταλάβουμε στο τέλος ότι δεν μοιράζουν λεφτά και όνειρα στο πεζοδρόμιο. Ότι δεν υπάρχουν παντού και πάντα λύσεις για "τυχερούς" και πονηρούς. Ότι αν υπάρχει σε κάτι έλλειψη, αυτό το κάτι είναι η Παιδεία. Η ισχυρότερη ασπίδα ενός έθνους απέναντι σε κάθε ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κίνδυνο...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες