- Γράφει: Βίκτωρ Βλαχογιάννης
Σκατόψυχοι…
Σάββατο 26 Ιουλίου 2014
Σαν τις ύαινες έπεσαν πάνω τους να τους κατασπαράξουν.
Πατέρα και κόρη. Δεν ήταν το αδίκημα της μικρής που τους ενόχλησε.
Βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν τον πατέρα. Αυτός ήταν ο στόχος. Δεν
υπάρχει γιατί.
Επειδή έτσι.
Επειδή είναι μνημονιακός.
Επειδή είναι γνωστός.
Επειδή έτσι τους γουστάρει. Δεν σκέφθηκε κάνεις το παιδί. Ας πρόσεχε. Ας είχε άλλο πατέρα. Σε αυτή την πιο δύσκολη στιγμή της δεν σεβάστηκαν τίποτα. Να οι φωτογραφίες τους. Ένα παιδί σε πανικό και ένας πατέρας που μαζεύει τα κομμάτια του για να μπορεί να το στηρίξει σε αυτή τη δύσκολη ώρα. Ανοίγει τα χέρια του και το αγκαλιάζει. Όπως έκανε πάντα, όταν ήταν δύο και τώρα που είναι είκοσι δύο.
Αγκαλιασμένους. Εκεί τους βρήκε η δημοσιογραφική αλητεία. Ένα σκουλήκι που ζει σ’ ένα βούρκο και νομίζει ότι είναι λιοντάρι σε ζούγκλα. Η διαπόμπευση σε πρώτο πλάνο. Και μετά ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Πρωτοσέλιδος κανιβαλισμός. Οι καίσαρες που λατρεύουν να γυρνούν το δάχτυλο προς το χώμα για να απολαύσουν το αίμα. Τα κτήνη που επιτίθενται σε πατέρα και κόρη που κρατούνται αγκαλιά για να πάρουν και να δώσουν κουράγιο. Έτσι τους βρήκαν και τους έσκιζαν τις σάρκες. Σε αυτή την αρένα του Διαδικτύου. Και το πλήθος να ζητωκραυγάζει και να επιχαίρει γι’ αυτή τη σφαγή.
Τα έχει όλα σε αυτήν την αρένα. Άρρωστοι άνθρωποι πασαλειμμένοι με τα αίματα των θυμάτων τους, αλαλάζουν σε έκταση από τη δυστυχία των άλλων σε ένα μακάβριο διαδικτυακό χορό γεύοντας κάθε τόσο και ένα κομμάτι σάρκας. Ρουφώντας λίγο ακόμη αίμα.
Δεν τους νοιάζει που, ακόμα και αν ξεπεράσει αυτό το λάθος το παιδί, μπορεί να νιώσει ενοχές γιατί έγινε η αφορμή να επιχειρήσουν να εξοντώσουν τον πατέρα της. Μην γελιέστε, όμως. Δεν είναι μικρόνοες ή ανόητοι. Όχι, έτσι ίσως είχαν κι ένα ελαφρυντικό. Είναι απλά σκατόψυχοι.
Επειδή έτσι.
Επειδή είναι μνημονιακός.
Επειδή είναι γνωστός.
Επειδή έτσι τους γουστάρει. Δεν σκέφθηκε κάνεις το παιδί. Ας πρόσεχε. Ας είχε άλλο πατέρα. Σε αυτή την πιο δύσκολη στιγμή της δεν σεβάστηκαν τίποτα. Να οι φωτογραφίες τους. Ένα παιδί σε πανικό και ένας πατέρας που μαζεύει τα κομμάτια του για να μπορεί να το στηρίξει σε αυτή τη δύσκολη ώρα. Ανοίγει τα χέρια του και το αγκαλιάζει. Όπως έκανε πάντα, όταν ήταν δύο και τώρα που είναι είκοσι δύο.
Αγκαλιασμένους. Εκεί τους βρήκε η δημοσιογραφική αλητεία. Ένα σκουλήκι που ζει σ’ ένα βούρκο και νομίζει ότι είναι λιοντάρι σε ζούγκλα. Η διαπόμπευση σε πρώτο πλάνο. Και μετά ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Πρωτοσέλιδος κανιβαλισμός. Οι καίσαρες που λατρεύουν να γυρνούν το δάχτυλο προς το χώμα για να απολαύσουν το αίμα. Τα κτήνη που επιτίθενται σε πατέρα και κόρη που κρατούνται αγκαλιά για να πάρουν και να δώσουν κουράγιο. Έτσι τους βρήκαν και τους έσκιζαν τις σάρκες. Σε αυτή την αρένα του Διαδικτύου. Και το πλήθος να ζητωκραυγάζει και να επιχαίρει γι’ αυτή τη σφαγή.
Τα έχει όλα σε αυτήν την αρένα. Άρρωστοι άνθρωποι πασαλειμμένοι με τα αίματα των θυμάτων τους, αλαλάζουν σε έκταση από τη δυστυχία των άλλων σε ένα μακάβριο διαδικτυακό χορό γεύοντας κάθε τόσο και ένα κομμάτι σάρκας. Ρουφώντας λίγο ακόμη αίμα.
Δεν τους νοιάζει που, ακόμα και αν ξεπεράσει αυτό το λάθος το παιδί, μπορεί να νιώσει ενοχές γιατί έγινε η αφορμή να επιχειρήσουν να εξοντώσουν τον πατέρα της. Μην γελιέστε, όμως. Δεν είναι μικρόνοες ή ανόητοι. Όχι, έτσι ίσως είχαν κι ένα ελαφρυντικό. Είναι απλά σκατόψυχοι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες