Ενα αίσθημα με σφραγίδα "πασοκική"
Παρασκευή, Ιούλιος 27, 2007 - 14:39
Η
βουλευτίνα Πέλλας του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη και ο σύζυγός της Γιάννης
Πάτσιας έχουν την επέτειο της γνωριμίας τους την ημέρα που απεβίωσε ο
ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου.
Ετσι ο πολιτικός έρωτας της όμορφης Θεοδώρας μετενσαρκώθηκε σε σχέση ζωής με τον σύντροφό της. Η Θεοδώρα και ο Γιάννης γνωρίστηκαν καλοκαίρι, στις 23 Ιουνίου 1996. Την ημέρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή. Αιτία της γνωριμίας ήταν μια κοινή φίλη του ζευγαριού. Η Θεοδώρα Τζάκρη έκανε άσκηση δικηγορίας στη Θεσσαλονίκη, εκπονώντας παράλληλα διδακτορική διατριβή στο Διοικητικό Δίκαιο.
Ο τωρινός της σύντροφος είχε ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη Γεωπονική Σχολή της συμπρωτεύουσας και ξεκινούσε τη διδακτορική διατριβή στην ίδια σχολή, αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του ως χημικός μηχανικός, εργαζόμενος παράλληλα ως ερευνητής-ειδικός συνεργάτης στο Εργαστήριο Γεωργικών Φαρμάκων του ΑΠΘ.
Η Θεοδώρα, κόρη αγροτικής οικογένειας από την Πέλλα, μας λέει γι’ αυτήν τη γνωριμία: «Από την αρχή εκτίμησα την ευγένεια, την ευστροφία και την καλοσύνη του», ενώ ο Γιάννης, μοναχοπαίδι από τη Λάρισα, προσθέτει με τη σειρά του: «Μου έκανε εντύπωση η ομορφιά της, η ταχύτητα στον λόγο της και η ευστροφία της». «Οταν η κοινή μας φίλη μας πρότεινε να συναντηθούμε, αυτό δεν μας εξέπληξε καθόλου. Είχαμε αντιληφθεί από την αρχή ότι το ενδιαφέρον ήταν αμοιβαίο».
Ηταν διαφορετικοί χαρακτήρες, διαπίστωσαν όμως από την πρώτη στιγμή πως αυτό ήταν το μυστικό για μια ισορροπημένη σχέση. Αλλωστε, τα ετερώνυμα έλκονται.
Εζησαν μαζί για δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1998, που μπήκε η πολιτική στη ζωή τους. Στις νομαρχιακές εκλογές του ’98 η Θεοδώρα εκλέγεται νομαρχιακή σύμβουλος στην Πέλλα, ανοίγει δικηγορικό γραφείο στα Γιαννιτσά και αναλαμβάνει παράλληλα καθήκοντα αντινομάρχη, αρμόδια στα θέματα Παιδείας και Πολιτισμού.
Ετσι το ζευγάρι μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στα Γιαννιτσά. Η ζωή τους αλλάζει και οι στιγμές χαλάρωσης και ανεμελιάς ανήκουν γι’ αυτούς στο παρελθόν. Η Θεοδώρα ασκεί παράλληλα μάχιμη δικηγορία και ο Γιάννης διορίζεται μέσω ΑΣΕΠ μηχανικός στο τμήμα Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας, ενώ διδάσκει με σύμβαση (βάσει του ΠΔ 407/1980) στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ το μάθημα των γεωργικών φαρμάκων.
Παντρεύονται τον Δεκέμβριο του 2000. Κουμπάρος είναι ο γυμναστής, φίλος του Γιάννη από τη Λάρισα, Μιχάλης Καρατέγος. Ταξίδι του μέλιτος δεν υπάρχει στα σχέδιά τους. Η Θεοδώρα έχει υποχρεώσεις στη νομαρχία.
Στις 31 Οκτωβρίου 2001 γεννιέται η κόρη τους, Χριστίνα. «Το πρωί δίκαζα υπόθεση στο τριμελές πλημμελειοδικείο Γιαννιτσών και το βράδυ γέννησα» θυμάται η βουλευτής. Σε πέντε μέρες από τη γέννηση της κόρης της η Θεοδώρα βρίσκεται ξανά στον -γνώριμο γι’ αυτήν- χώρο των δικαστηρίων και της δικηγορίας.
«Ο ιδιαίτερα ανταγωνιστικός χώρος του ελεύθερου επαγγέλματος είναι πολύ σκληρός για τις γυναίκες. Ουσιαστικά οι γυναίκες παλεύουν απροστάτευτες σ’ έναν χώρο που είναι πλασμένος μόνο για άντρες. Οταν πρότεινα στον πελάτη μου να ζητήσουμε αναβολή λόγω του τοκετού, μου απάντησε κοφτά πως του ήταν αδιάφορες οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις κι έτσι βρέθηκα και πάλι στα δικαστήρια, πέντε μέρες μετά τον τοκετό.
Η μάχιμη δικηγορία, για να κατορθώσει να διατηρηθεί κανείς στον χώρο αυτό και να διακριθεί, απαιτεί να αναλώνεις το 90% του χρόνου και των δυνατοτήτων σου και το ίδιο απαιτεί και η πολιτική, και βεβαίως η οικογένεια. Αυτό σημαίνει πως μια γυναίκα, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ζει στην επαρχία όπου δεν υπάρχουν επαρκείς υποστηρικτικές δομές για να τη συνδράμουν, π.χ. ένας βρεφονηπιακός σταθμός που θα αναλάμβανε βρέφη από τη γέννησή τους ακόμη, θα πρέπει να γίνει χίλια κομμάτια για να μπορέσει να ανταποκριθεί επαρκώς στους ρόλους αυτούς» μας λέει η κ. Τζάκρη.
Χέρι βοηθείας καλούνται να δώσουν οι γονείς της, που μετακομίζουν και εγκαθίστανται κι αυτοί στα Γιαννιτσά για να συνδράμουν την οικογένεια της κόρης τους.
«Μολονότι μου έδινε την εντύπωση πως είναι μια γυναίκα καριέρας, με εξέπληξε το πόσο καλή μητέρα έγινε» λέει ο Γιάννης. «Αν και ήταν πάντα πολύ κουρασμένη, κατάφερε να κρατήσει την αποκλειστική ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού μας, ασχολούμενη με μεγάλη ευχαρίστηση με το παιδί και επιδεικνύοντας ειλικρινές ενδιαφέρον και πραγματική φροντίδα και αγάπη για την ανατροφή του.
Ακόμη και μετά την εκλογή της, που τη μισή εβδομάδα βρίσκεται αναγκαστικά στην Αθήνα και στο Κοινοβούλιο, διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο στην καθημερινότητά του παιδιού, γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες και δίνοντας οδηγίες από τα πιο απλά, όπως η διατροφή και η ψυχαγωγία της, μέχρι τα πιο σημαντικά, όπως σε ποιο σχολείο θα εγγραφεί και ποιες εξωσχολικές δραστηριότητες θα αναπτύξει και πού».
Οι ενοχές της μαμάς
Η Θεοδώρα Τζάκρη αισθάνεται, όπως μας εξομολογείται, ενοχές για το γεγονός ότι δεν έχει σε καθημερινή βάση άμεση οπτική και πραγματική επαφή με το παιδί της, πλην βεβαίως της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Ενοχές έχει και για το γεγονός ότι η κόρη της αναγκάζεται να παρακολουθεί πολλές εκδηλώσεις της ζωής της, π.χ. μια σχολική γιορτή ή ένα παιδικό πάρτι συμμαθητών χωρίς την παρουσία της μητέρας, όταν όλα τα άλλα παιδιά έχουν τις μητέρες δίπλα τους.
«Εχω αρχίσει και αντιλαμβάνομαι ότι η απουσία μου την ενοχλεί και μόνο στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να της δημιουργήσει ψυχικά τραύματα ή και αμφιβολίες για τα πραγματικά αισθήματά μου γι’ αυτή. Αισθάνομαι ενοχές και τύψεις και ίσως κάποιες στιγμές να αντιδρώ με υπερβολή».
Ολο αυτό το διάστημα η πολιτική είναι πάντα παρούσα στη ζωή του ζεύγους. Εθνικές εκλογές το 2000, οπότε η κ. Τζάκρη συμπεριλαμβάνεται στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Πέλλα, νομαρχιακές εκλογές του 2002, στις οποίες εκλέγεται και πάλι πρώτη νομαρχιακή σύμβουλος, εθνικές εκλογές του 2004 στις οποίες καταφέρνει να εκλεγεί πρώτη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον νομό.
Οπως λέει η ίδια: «Η πολιτική, πολύ περισσότερο όταν αυτή ασκείται στην ελληνική περιφέρεια, δεν είναι ακριβώς ο χώρος που “αγκαλιάζει” τις γυναίκες και τις φέρνει στο προσκήνιο με προνομιακούς όρους, όπως εσφαλμένα πιστεύουν κάποιοι. Κάθε άλλο μάλιστα. Αυτά που για τους άντρες που ασχολούνται με την πολιτική θεωρούνται περίπου αυτονόητα, όπως π.χ. η ικανότητα στη διαχείριση κάποιων θεμάτων, για τις γυναίκες είναι καθημερινό θέμα προς απόδειξη.
Μια γυναίκα πολιτικός στην ελληνική περιφέρεια θα πρέπει να πείθει καθημερινά με τα λόγια και τις πράξεις της για τις ικανότητές της, την αποτελεσματικότητα των πράξεών της, την ειλικρίνεια των προθέσεών της και να αποδεικνύει πως αξίζει ανά πάσα στιγμή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών».
«Ζήλια; Εμείς έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα...»
Ποιος είναι ο ρόλος του συζύγου στην πολυάσχολη ζωή της Θεοδώρας; «Διακριτικός, αλλά ταυτόχρονα πολύ ουσιαστικός. Παρά το γεγονός ότι ίσως δημιουργώ στους τρίτους την πεποίθηση πως ενεργώ αυτοβούλως, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν κάνω τίποτα αν δεν συμβουλευθώ προηγουμένως τον σύζυγό μου.
Ισως να μην υιοθετήσω την άποψή του, οπωσδήποτε όμως θα την ακούσω. Εμπιστεύομαι την κρίση του και είμαι βέβαιη πως πάντα θέλει το καλό μου. Ο σύζυγός μου είναι ένα από τα ατού μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον γνωρίσει κάποιος και να μην του κάνει καλή εντύπωση. Η ειλικρίνειά του, η παντελής έλλειψη επιτήδευσης στα λόγια ή στις πράξεις του, η αγαθότητα των προθέσεών του είναι έκδηλα πάνω του» τονίζει με έμφαση η βουλευτής.
Ποιος έχει το «πάνω χέρι» στη σχέση; Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, «απολύτως κανείς». Οι όροι, τονίζουν, είναι ισοδύναμοι. Είναι μια σχέση ισοτιμίας που δεν έχει επηρεαστεί ουδόλως από τη «θέση εξουσίας» που υποτίθεται πως κατέχει μια βουλευτής. «Δεν μας κατατρέχουν συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας, δεν είναι ο σύζυγός μου αυτός που θα προσπαθήσει να αποδείξει π.χ. σε μια παρέα ότι αυτός κάνει πραγματικά κουμάντο στο σπίτι μας και ότι αυτός υπαγορεύει τις αποφάσεις μου. Κάθε άλλο μάλιστα».
Η ξανθιά βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι μια εντυπωσιακή παρουσία και παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας μένει μόνη της σε ξενοδοχείο της Αθήνας προκειμένου να ασκεί τα κοινοβουλευτικά της καθήκοντα, υποστηρίζει πως ουδέποτε ο σύζυγός της της έκανε σκηνή ζηλοτυπίας.
«Δεν υπάρχουν περιθώρια για ζήλιες. Αλλου είδους είναι οι δυσκολίες στη σχέση μας. Η παντελής έλλειψη ελεύθερου κοινού χρόνου, η χωριστή συμβίωση κατά το ήμισυ της εβδομάδας, η σκληρή πραγματικότητα της ενασχόλησης με την πολιτική δεν μας επιτρέπουν να έχουμε την πολυτέλεια της ζήλιας. Η ζήλια προϋποθέτει πως δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα, ότι όλα τα άλλα έχουν επιλυθεί και εμείς έχουμε πραγματικές δυσκολίες να αντιμετωπίσουμε».
»Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ότι δεν αλλάξαμε καθόλου» συνεχίζει η κ. Τζάκρη. «Εξακολουθούμε να ζούμε στην ίδια γειτονιά, να συμπεριφερόμαστε τόσο μεταξύ μας όσο και με τους τρίτους με τον ίδιο τρόπο, συνεχίζουμε να έχουμε τους ίδιους φίλους, τους φίλους των παιδικών, εφηβικών και φοιτητικών μας χρόνων, διατηρούμε την ίδια θεώρηση για τη ζωή και για τους ανθρώπους».
Επομένως στην πολιτική με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμμετέχει όλη η οικογένεια. Και ο αγώνας συνεχίζεται. «Η πραγματική μας επιθυμία», λέει η κ. Τζάκρη, «είναι να υπηρετήσουμε οικογενειακώς την πολιτική και τους πολίτες με ειλικρίνεια, συνέπεια και σοβαρότητα».
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΙΚΑ
Ετσι ο πολιτικός έρωτας της όμορφης Θεοδώρας μετενσαρκώθηκε σε σχέση ζωής με τον σύντροφό της. Η Θεοδώρα και ο Γιάννης γνωρίστηκαν καλοκαίρι, στις 23 Ιουνίου 1996. Την ημέρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή. Αιτία της γνωριμίας ήταν μια κοινή φίλη του ζευγαριού. Η Θεοδώρα Τζάκρη έκανε άσκηση δικηγορίας στη Θεσσαλονίκη, εκπονώντας παράλληλα διδακτορική διατριβή στο Διοικητικό Δίκαιο.
Ο τωρινός της σύντροφος είχε ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη Γεωπονική Σχολή της συμπρωτεύουσας και ξεκινούσε τη διδακτορική διατριβή στην ίδια σχολή, αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του ως χημικός μηχανικός, εργαζόμενος παράλληλα ως ερευνητής-ειδικός συνεργάτης στο Εργαστήριο Γεωργικών Φαρμάκων του ΑΠΘ.
Η Θεοδώρα, κόρη αγροτικής οικογένειας από την Πέλλα, μας λέει γι’ αυτήν τη γνωριμία: «Από την αρχή εκτίμησα την ευγένεια, την ευστροφία και την καλοσύνη του», ενώ ο Γιάννης, μοναχοπαίδι από τη Λάρισα, προσθέτει με τη σειρά του: «Μου έκανε εντύπωση η ομορφιά της, η ταχύτητα στον λόγο της και η ευστροφία της». «Οταν η κοινή μας φίλη μας πρότεινε να συναντηθούμε, αυτό δεν μας εξέπληξε καθόλου. Είχαμε αντιληφθεί από την αρχή ότι το ενδιαφέρον ήταν αμοιβαίο».
Ηταν διαφορετικοί χαρακτήρες, διαπίστωσαν όμως από την πρώτη στιγμή πως αυτό ήταν το μυστικό για μια ισορροπημένη σχέση. Αλλωστε, τα ετερώνυμα έλκονται.
Εζησαν μαζί για δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1998, που μπήκε η πολιτική στη ζωή τους. Στις νομαρχιακές εκλογές του ’98 η Θεοδώρα εκλέγεται νομαρχιακή σύμβουλος στην Πέλλα, ανοίγει δικηγορικό γραφείο στα Γιαννιτσά και αναλαμβάνει παράλληλα καθήκοντα αντινομάρχη, αρμόδια στα θέματα Παιδείας και Πολιτισμού.
Ετσι το ζευγάρι μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στα Γιαννιτσά. Η ζωή τους αλλάζει και οι στιγμές χαλάρωσης και ανεμελιάς ανήκουν γι’ αυτούς στο παρελθόν. Η Θεοδώρα ασκεί παράλληλα μάχιμη δικηγορία και ο Γιάννης διορίζεται μέσω ΑΣΕΠ μηχανικός στο τμήμα Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας, ενώ διδάσκει με σύμβαση (βάσει του ΠΔ 407/1980) στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ το μάθημα των γεωργικών φαρμάκων.
Παντρεύονται τον Δεκέμβριο του 2000. Κουμπάρος είναι ο γυμναστής, φίλος του Γιάννη από τη Λάρισα, Μιχάλης Καρατέγος. Ταξίδι του μέλιτος δεν υπάρχει στα σχέδιά τους. Η Θεοδώρα έχει υποχρεώσεις στη νομαρχία.
Στις 31 Οκτωβρίου 2001 γεννιέται η κόρη τους, Χριστίνα. «Το πρωί δίκαζα υπόθεση στο τριμελές πλημμελειοδικείο Γιαννιτσών και το βράδυ γέννησα» θυμάται η βουλευτής. Σε πέντε μέρες από τη γέννηση της κόρης της η Θεοδώρα βρίσκεται ξανά στον -γνώριμο γι’ αυτήν- χώρο των δικαστηρίων και της δικηγορίας.
«Ο ιδιαίτερα ανταγωνιστικός χώρος του ελεύθερου επαγγέλματος είναι πολύ σκληρός για τις γυναίκες. Ουσιαστικά οι γυναίκες παλεύουν απροστάτευτες σ’ έναν χώρο που είναι πλασμένος μόνο για άντρες. Οταν πρότεινα στον πελάτη μου να ζητήσουμε αναβολή λόγω του τοκετού, μου απάντησε κοφτά πως του ήταν αδιάφορες οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις κι έτσι βρέθηκα και πάλι στα δικαστήρια, πέντε μέρες μετά τον τοκετό.
Η μάχιμη δικηγορία, για να κατορθώσει να διατηρηθεί κανείς στον χώρο αυτό και να διακριθεί, απαιτεί να αναλώνεις το 90% του χρόνου και των δυνατοτήτων σου και το ίδιο απαιτεί και η πολιτική, και βεβαίως η οικογένεια. Αυτό σημαίνει πως μια γυναίκα, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ζει στην επαρχία όπου δεν υπάρχουν επαρκείς υποστηρικτικές δομές για να τη συνδράμουν, π.χ. ένας βρεφονηπιακός σταθμός που θα αναλάμβανε βρέφη από τη γέννησή τους ακόμη, θα πρέπει να γίνει χίλια κομμάτια για να μπορέσει να ανταποκριθεί επαρκώς στους ρόλους αυτούς» μας λέει η κ. Τζάκρη.
Χέρι βοηθείας καλούνται να δώσουν οι γονείς της, που μετακομίζουν και εγκαθίστανται κι αυτοί στα Γιαννιτσά για να συνδράμουν την οικογένεια της κόρης τους.
«Μολονότι μου έδινε την εντύπωση πως είναι μια γυναίκα καριέρας, με εξέπληξε το πόσο καλή μητέρα έγινε» λέει ο Γιάννης. «Αν και ήταν πάντα πολύ κουρασμένη, κατάφερε να κρατήσει την αποκλειστική ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού μας, ασχολούμενη με μεγάλη ευχαρίστηση με το παιδί και επιδεικνύοντας ειλικρινές ενδιαφέρον και πραγματική φροντίδα και αγάπη για την ανατροφή του.
Ακόμη και μετά την εκλογή της, που τη μισή εβδομάδα βρίσκεται αναγκαστικά στην Αθήνα και στο Κοινοβούλιο, διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο στην καθημερινότητά του παιδιού, γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες και δίνοντας οδηγίες από τα πιο απλά, όπως η διατροφή και η ψυχαγωγία της, μέχρι τα πιο σημαντικά, όπως σε ποιο σχολείο θα εγγραφεί και ποιες εξωσχολικές δραστηριότητες θα αναπτύξει και πού».
Οι ενοχές της μαμάς
Η Θεοδώρα Τζάκρη αισθάνεται, όπως μας εξομολογείται, ενοχές για το γεγονός ότι δεν έχει σε καθημερινή βάση άμεση οπτική και πραγματική επαφή με το παιδί της, πλην βεβαίως της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Ενοχές έχει και για το γεγονός ότι η κόρη της αναγκάζεται να παρακολουθεί πολλές εκδηλώσεις της ζωής της, π.χ. μια σχολική γιορτή ή ένα παιδικό πάρτι συμμαθητών χωρίς την παρουσία της μητέρας, όταν όλα τα άλλα παιδιά έχουν τις μητέρες δίπλα τους.
«Εχω αρχίσει και αντιλαμβάνομαι ότι η απουσία μου την ενοχλεί και μόνο στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να της δημιουργήσει ψυχικά τραύματα ή και αμφιβολίες για τα πραγματικά αισθήματά μου γι’ αυτή. Αισθάνομαι ενοχές και τύψεις και ίσως κάποιες στιγμές να αντιδρώ με υπερβολή».
Ολο αυτό το διάστημα η πολιτική είναι πάντα παρούσα στη ζωή του ζεύγους. Εθνικές εκλογές το 2000, οπότε η κ. Τζάκρη συμπεριλαμβάνεται στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Πέλλα, νομαρχιακές εκλογές του 2002, στις οποίες εκλέγεται και πάλι πρώτη νομαρχιακή σύμβουλος, εθνικές εκλογές του 2004 στις οποίες καταφέρνει να εκλεγεί πρώτη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον νομό.
Οπως λέει η ίδια: «Η πολιτική, πολύ περισσότερο όταν αυτή ασκείται στην ελληνική περιφέρεια, δεν είναι ακριβώς ο χώρος που “αγκαλιάζει” τις γυναίκες και τις φέρνει στο προσκήνιο με προνομιακούς όρους, όπως εσφαλμένα πιστεύουν κάποιοι. Κάθε άλλο μάλιστα. Αυτά που για τους άντρες που ασχολούνται με την πολιτική θεωρούνται περίπου αυτονόητα, όπως π.χ. η ικανότητα στη διαχείριση κάποιων θεμάτων, για τις γυναίκες είναι καθημερινό θέμα προς απόδειξη.
Μια γυναίκα πολιτικός στην ελληνική περιφέρεια θα πρέπει να πείθει καθημερινά με τα λόγια και τις πράξεις της για τις ικανότητές της, την αποτελεσματικότητα των πράξεών της, την ειλικρίνεια των προθέσεών της και να αποδεικνύει πως αξίζει ανά πάσα στιγμή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών».
«Ζήλια; Εμείς έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα...»
Ποιος είναι ο ρόλος του συζύγου στην πολυάσχολη ζωή της Θεοδώρας; «Διακριτικός, αλλά ταυτόχρονα πολύ ουσιαστικός. Παρά το γεγονός ότι ίσως δημιουργώ στους τρίτους την πεποίθηση πως ενεργώ αυτοβούλως, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν κάνω τίποτα αν δεν συμβουλευθώ προηγουμένως τον σύζυγό μου.
Ισως να μην υιοθετήσω την άποψή του, οπωσδήποτε όμως θα την ακούσω. Εμπιστεύομαι την κρίση του και είμαι βέβαιη πως πάντα θέλει το καλό μου. Ο σύζυγός μου είναι ένα από τα ατού μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον γνωρίσει κάποιος και να μην του κάνει καλή εντύπωση. Η ειλικρίνειά του, η παντελής έλλειψη επιτήδευσης στα λόγια ή στις πράξεις του, η αγαθότητα των προθέσεών του είναι έκδηλα πάνω του» τονίζει με έμφαση η βουλευτής.
Ποιος έχει το «πάνω χέρι» στη σχέση; Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, «απολύτως κανείς». Οι όροι, τονίζουν, είναι ισοδύναμοι. Είναι μια σχέση ισοτιμίας που δεν έχει επηρεαστεί ουδόλως από τη «θέση εξουσίας» που υποτίθεται πως κατέχει μια βουλευτής. «Δεν μας κατατρέχουν συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας, δεν είναι ο σύζυγός μου αυτός που θα προσπαθήσει να αποδείξει π.χ. σε μια παρέα ότι αυτός κάνει πραγματικά κουμάντο στο σπίτι μας και ότι αυτός υπαγορεύει τις αποφάσεις μου. Κάθε άλλο μάλιστα».
Η ξανθιά βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι μια εντυπωσιακή παρουσία και παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας μένει μόνη της σε ξενοδοχείο της Αθήνας προκειμένου να ασκεί τα κοινοβουλευτικά της καθήκοντα, υποστηρίζει πως ουδέποτε ο σύζυγός της της έκανε σκηνή ζηλοτυπίας.
«Δεν υπάρχουν περιθώρια για ζήλιες. Αλλου είδους είναι οι δυσκολίες στη σχέση μας. Η παντελής έλλειψη ελεύθερου κοινού χρόνου, η χωριστή συμβίωση κατά το ήμισυ της εβδομάδας, η σκληρή πραγματικότητα της ενασχόλησης με την πολιτική δεν μας επιτρέπουν να έχουμε την πολυτέλεια της ζήλιας. Η ζήλια προϋποθέτει πως δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα, ότι όλα τα άλλα έχουν επιλυθεί και εμείς έχουμε πραγματικές δυσκολίες να αντιμετωπίσουμε».
»Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ότι δεν αλλάξαμε καθόλου» συνεχίζει η κ. Τζάκρη. «Εξακολουθούμε να ζούμε στην ίδια γειτονιά, να συμπεριφερόμαστε τόσο μεταξύ μας όσο και με τους τρίτους με τον ίδιο τρόπο, συνεχίζουμε να έχουμε τους ίδιους φίλους, τους φίλους των παιδικών, εφηβικών και φοιτητικών μας χρόνων, διατηρούμε την ίδια θεώρηση για τη ζωή και για τους ανθρώπους».
Επομένως στην πολιτική με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμμετέχει όλη η οικογένεια. Και ο αγώνας συνεχίζεται. «Η πραγματική μας επιθυμία», λέει η κ. Τζάκρη, «είναι να υπηρετήσουμε οικογενειακώς την πολιτική και τους πολίτες με ειλικρίνεια, συνέπεια και σοβαρότητα».
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΙΚΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες