Τα απίστευτα φοιτητικά χρόνια του Μπιλ Γκέιτς

ΠΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ

Εργασιομανής μέχρις εξαντλήσεως, αλλόκοτα συναρπαστικός και... χαρισματικά ιδιόρρυθμος μέχρι «παραφροσύνης». Κάπως έτσι περιγράφουν τον Μπιλ Γκέιτς, στα φοιτητικά του χρόνια, συμμαθητές και επικείμενοι βιογράφοι του.

Η επιστροφή του Μπιλ Γκέιτς στο Χάρβαρντ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, για ένα σεμινάριο με τη μορφή ερωταπαντήσεων (στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος του πανεπιστημίου) έδωσε την ευκαιρία στον συγγραφέα Γουόλτερ Ισάακσον, (ετοιμάζει βιβλίο για τους πρωτοπόρους της ψηφιακής εποχής) να ανακαλέσει τα απίστευτα φοιητικά χρόνια του Γκέιτς στο διάσημο πανεπιστήμιο.


Το Χάρβαρντ δεν ήταν η μόνη επιλογή του Γκέιτς. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, μαθητής Λυκείου ακόμη ο Γκέιτς, είχε κάνει αίτηση σε τρία ιδρύματα: Το Harvard, το Yale και το Princeton.Για το καθένα, όμως, επέλεξε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης.


Δεν έκανε αίτηση στο MIT για να παίξει φλιπεράκι
Αιτούμενος στο Γέιλ εμφανίστηκε ως δυνάμει φέρελπις πολιτικός τονίζοντας τον ένα μήνα που πέρασε στην Ουάσινγκτον ως κλητήρας στο Κογκρέσο.
Στο Πρίνστον, «πούλησε» την επιθυμία του να γίνει μηχανικός υπολογιστών.
Και στο Χάρβαρντ, εμφανίστηκε ως λάτρης των μαθηματικών.
Είχε επίσης σκεφτεί να αιτηθεί εισαγωγής και στο ΜΙΤ, αλλά την τελευταία στιγμή ακύρωσε το interview για να παίξει φλιπεράκι...
Ο Γκέιτς έγινε δεκτός και από τα τρία πανεπιστήμια. Διάλεξε τελικά το Χάρβαρντ, όπου η πρώτη προειδοποίηση που έλαβε ήταν: «Θα υπάρξουν και πιο έξυπνα παιδιά από εσένα εδώ» του είχε διαμηνύσει ο συμμαθητής του, Άλλεν.
«Δεν υπάρχει περίπτωση, καμία περίπτωση», απαντούσε ο Γκέιτς.

Αλλόκοτα συναρπαστικός
Όταν του ζητήθηκε να περιγράψει τον τύπο συγκατοίκου που θα προτιμούσε, ο Γκέιτς ζήτησε έναν αφροαμερικανό και έναν ξένο φοιτητή.
Έμεινε τελικά στην εστία Wigglesworth Hall με τον Σαν Ζνάιμερ, ένα «σπασίκλα» από φτωχή οικογένεια Εβραίων προσφύγων στο Μόντρεαλ και τον Τζιμ Τζένκινς, έναν μαύρο φοιτητή από την Τσατανούγκα του Τένεσι.
Ο Ζνάιμερ, βρήκε τον Γκέιτς φιλικό και αλλόκοτα συναρπαστικό, ενώ είχε εντυπωσιαστεί από το εντατικό και πολύ σκληρό πρόγραμμα σπουδών του.
«Συνήθιζε να περνά 36 ώρες μπροστά στον υπολογιστή, μετά να καταρρέει για 10 ώρες, στη συνέχεια να βγαίνει έξω, να αγοράζει μια πίτσα και να επιστρέφει πάλι στην εστία», θυμάται.
«Ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αρχίσει πάλι το διάβασμα στις 3 το πρωί, δεν τον πείραζε».
Μπρος - πίσω στην καρέκλα
Όταν εργαζόταν σκληρά, συνήθιζε να κουνιέται μπρος - πίσω στην καρέκλα του.
Στη συνέχεια, άρπαζε τον Ζνάιμερ για ένα τρελό παιχνίδι πινγκ - πονγκ, ή για ένα παιχνίδι στο Ατάρι ή και στο spacewar, ένα θρυλικό παιχνίδι που εφευρέθηκε στα εργαστήρια του ΜΙΤ.
Οι προειδοποιήσεις του Άλλεν πως δε θα είναι πάντα το πιο έξυπνο παιδί στην τάξη απεδείχθησαν αληθινές.
Ενας νέος φοιτητής που έμενε ακριβώς πάνω από το δικό τους δωμάτιο, απεδείχθη καλύτερος στα μαθηματικά από ό,τι ο Γκέιτς: Λεγόταν Άντι Μπράιτερμαν και καταγόταν από τη Βαλτιμόρη.
Πίτσα και μαθηματικά
Πάλευαν με ένα μαθηματικό πρόβλημα στο δωμάτιο του Μπράιτερμαν όλη τη νύχτα, τρώγοντας πίτσα.
«Ο Μπιλ ήταν επίμονος» θυμάται ο Μπράιτερμαν, τόσο στα μαθηματικά όσο και στο πόκερ. «Ήταν επίσης καλός συζητητής».
Επέμενε δε από τότε - προεξοφλώντας τη δημιουργία του Ιντερνετ- πως σύντομα κάθε άνθρωπος θα έχει σπίτι του έναν υπολογιστή με τον οποίο θα μπορεί να ανατρέχει σε βιβλία και άλλες πληροφορίες.
Παρακολουθούσε όσα μαθήματα... δεν είχε δηλώσει
Ο Γκέιτς ήταν ιδιότροπος μέχρι... παραφροσύνης και σαν φοιτητής έχοντας αναπτύξει ένα ιδιαίτερο, «επαναστατικό» μοτίβο:
Δεν πήγαινε στις διαλέξεις των μαθημάτων που είχε επιλέξει, αλλά παρακολουθούσε μαθήματα που δεν είχε πάρει. Τήρησε δε αυτόν τον κανόνα με ευλάβεια. Και για να το καταφέρει ακολουθούσε την εξής τακτική:
«Όταν ήμουν δευτεροετής φοιτητής, παρακολουθούσα μαθήματα που παραδίδονταν ακριβώς πάνω στις ώρες των μαθημάτων που είχα επιλέξει, ώστε να είμαι σίγουρος ότι δε θα έκανα λάθος» θυμάται ο ίδιος ο Γκέιτς.