Η σύγκριση είναι τουλάχιστον
αφελής και εκ του πονηρού.
Τα νούμερα δεν έχουν κανένα νόημα γιατί οι σημερινές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με τη δεκαετία του 60, ούτε και το βιωτικό και μορφωτικό επίπεδο βεβαίως.
Η ανεργία ήταν μικρή διότι:
-Η χώρα έπρεπε να παράγει τα πάντα, δεν υπήρχε συνάλλαγμα για εισαγωγές.
Οτι δεν μπορούσε να παραχθεί ή απαγορεύετο η εισαγωγή του (όπως οι ...θρυλικές μπανάνες) ή φορολογείτο αγρίως (300-800%)
-Οι γυναίκες στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν εργάζονταν ουτε καταμετρούνταν σαν εργατικό δυναμικό
-Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες απο τα τέλη του ΄50 και σε όλη τη δεκαετία του ΄60 είχαν μεταναστεύσει.
Το χρέος ήταν μικρό διότι :
-για να χρεωθείς πρέπει να βρεθεί κάποιος να σε δανείσει. Τοτε δεν υπήρχε παγκοσμίως αυτό που σήμερα ονομάζουμε ¨αγορές¨. Η σύναψη ενός δανείου δεν γινόταν για ¨ψύλλου πήδημα¨απο κανένα, ιδιώτη, επιχείρηση ή κράτος και ¨πρόθυμοι¨ δανειστές δεν υπήρχαν.
-οι στρατιωτικές δαπάνες ήταν Αμερικανική-Νατοϊκή δωρεάν βοήθεια.
.-Η εξαγωγή χρημάτων στο εξωτερικό για καταναλωτικούς λόγους (τουρισμός-αγορές) ήταν πρακτικά απαγορευμένη,
-Υπήρχε τελωνειακός έλεγχος ασύλληπτος για τα σημερινά δεδομένα.
-ο πληθωρισμός ελέγχετο επειδή τα πάντα ήταν σε διατίμηση, το κράτος όριζε τις τιμές στα είδη διατροφής, στις πρώτες ύλες, τα ημερομίσθια, τα κόμιστρα στις συγκοινωνίες κλπ, πράγμα σήμερα αδιανόητο
Οσο για τις επενδύσεις, και ποια μπανανία δεν είναι ελκυστική για επενδύσεις! Ο επενδυτής έχει να κάνει μόνο με τον φύλαρχο (τα βρίσκει μ΄αυτόν με λίγες χάντρες ή καθρεφτάκια), και όποιος άλλος έχει αντίρρηση, πάει για μπάνια στη Γυάρο.
Μόλις ξέσπασε η πρώτη σοβαρή οικονομική κρίση (πετρελαϊκή το 1972) το σαθρό ¨οικονομικό θαύμα¨ των δικτατόρων κατέρρευσε όπως ακριβώς και η ¨ισχυρή Ελλάδα¨ μετά την κρίση του 2008...
------------------
Για να ξέρουμε και τι μας γίνεται...
Τα νούμερα δεν έχουν κανένα νόημα γιατί οι σημερινές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με τη δεκαετία του 60, ούτε και το βιωτικό και μορφωτικό επίπεδο βεβαίως.
-Η χώρα έπρεπε να παράγει τα πάντα, δεν υπήρχε συνάλλαγμα για εισαγωγές.
Οτι δεν μπορούσε να παραχθεί ή απαγορεύετο η εισαγωγή του (όπως οι ...θρυλικές μπανάνες) ή φορολογείτο αγρίως (300-800%)
-Οι γυναίκες στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν εργάζονταν ουτε καταμετρούνταν σαν εργατικό δυναμικό
-Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες απο τα τέλη του ΄50 και σε όλη τη δεκαετία του ΄60 είχαν μεταναστεύσει.
Το χρέος ήταν μικρό διότι :
-για να χρεωθείς πρέπει να βρεθεί κάποιος να σε δανείσει. Τοτε δεν υπήρχε παγκοσμίως αυτό που σήμερα ονομάζουμε ¨αγορές¨. Η σύναψη ενός δανείου δεν γινόταν για ¨ψύλλου πήδημα¨απο κανένα, ιδιώτη, επιχείρηση ή κράτος και ¨πρόθυμοι¨ δανειστές δεν υπήρχαν.
-οι στρατιωτικές δαπάνες ήταν Αμερικανική-Νατοϊκή δωρεάν βοήθεια.
.-Η εξαγωγή χρημάτων στο εξωτερικό για καταναλωτικούς λόγους (τουρισμός-αγορές) ήταν πρακτικά απαγορευμένη,
-Υπήρχε τελωνειακός έλεγχος ασύλληπτος για τα σημερινά δεδομένα.
-ο πληθωρισμός ελέγχετο επειδή τα πάντα ήταν σε διατίμηση, το κράτος όριζε τις τιμές στα είδη διατροφής, στις πρώτες ύλες, τα ημερομίσθια, τα κόμιστρα στις συγκοινωνίες κλπ, πράγμα σήμερα αδιανόητο
Οσο για τις επενδύσεις, και ποια μπανανία δεν είναι ελκυστική για επενδύσεις! Ο επενδυτής έχει να κάνει μόνο με τον φύλαρχο (τα βρίσκει μ΄αυτόν με λίγες χάντρες ή καθρεφτάκια), και όποιος άλλος έχει αντίρρηση, πάει για μπάνια στη Γυάρο.
Μόλις ξέσπασε η πρώτη σοβαρή οικονομική κρίση (πετρελαϊκή το 1972) το σαθρό ¨οικονομικό θαύμα¨ των δικτατόρων κατέρρευσε όπως ακριβώς και η ¨ισχυρή Ελλάδα¨ μετά την κρίση του 2008...
------------------
Για να ξέρουμε και τι μας γίνεται...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες