Μία από τις μεγαλύτερες επενδυτικές ευκαιρίες που
έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια ήταν αυτή του ΟΤΕ. Το Μάιο του
2012 η μετοχή βρέθηκε λίγο υψηλότερα από το ένα ευρώ. Σήμερα
διαπραγματεύεται πάνω από τα 11 ευρώ και έχει χαρίσει σημαντικά κέρδη σε
όσους τόλμησαν να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ακόμη κι έτσι,
όμως, η τιμή της μετοχής απέχει σημαντικά από τις τιμές που πούλησε το
ελληνικό δημόσιο στους Γερμανούς. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει μία
συγνώμη απ΄ όσους μιλούσαν τότε για... ξεπούλημα!
Την ίδια ώρα αναπτύχθηκαν οι τηλεπικοινωνίες, προσφέροντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στην κοινωνία και ιδιαίτερα χαμηλές τιμές στο καταναλωτικό κοινό. Ο περιορισμός του κράτους και η υγιής λειτουργία της αγοράς, με όρους διαφάνειας και ανταγωνισμού, είναι η μόνη καθαρή λύση στα προβλήματα της απασχόλησης και της ανάπτυξης.
Κι όμως! Η ιδιωτικοποίηση εκείνη είχε πολεμηθεί όσο καμία άλλη! Όχι μόνο γιατί έριχνε στο καναβάτσο τα συμφέροντα των συνδικαλιστών που είχαν μάθει σε λογικές συνδιοίκησης, αλλά κι επειδή η είσοδος των ιδιωτών σήμαινε την αυτόματη έξοδο των εθνικών προμηθευτών.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ ήταν μία γροθιά στον καπιταλισμό αλά ελληνικά! Απέδειξε τι πρέπει να γίνει αν πράγματι θέλουμε να ξεφορτωθούμε το δυσβάστακτο φορτίο της διαπλοκής. Για να φωτίσεις ένα σκοτεινό δωμάτιο είναι ίσως αρκετό να ανοίξεις τα παράθυρα και να επιτρέψεις στο φως του ήλιου να περάσει μέσα. Για να δημιουργήσουμε όρους ανάπτυξης είναι απαραίτητο να αφήσουμε οξυγόνο στην υγιή επιχειρηματικότητα, να αφήσουμε την αγορά να λειτουργήσει μέσα σε ένα περιβάλλον διαφάνειας.
Σκεφτείτε τώρα ένα σενάριο. Όχι μόνο να μην περιορίζεται ο ρόλος του κράτους στον επιχειρηματικό στίβο, αλλά να κρατικοποιούνται ιδιωτικές εταιρείες. Ή να "κοινωνικοποιούνται" αν θέλετε! Ας πούμε, λοιπόν, ότι έρχεται μία αριστερή κυβέρνηση και θυμάται αυτά που έλεγε για "ξεπούλημα" του ΟΤΕ και παίρνει τα ηνία της διοίκησης. Με ένα άρθρο στην Βουλή. Με κάποιο τρόπο, καταφέρνει να επιστρέψει στο παρελθόν. Αλίμονο!
Και τι θα έχει ο ελληνικός λαός; Χαμηλές τιμές και καλές υπηρεσίες ή επανίδρυση του κράτους των συνδικαλιστών και των εθνικών πρωταθλητών;
Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να μιλήσουμε για τον ΟΛΠ και για την Ολυμπιακή. Με επανάσταση απειλούσαν αριστερά και συνδικάτα στην ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής. Σήμερα η Ολυμπιακή δεν εξακολουθεί να μας χρεώνει με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Την ίδια ώρα το επιβατικό κοινό εξακολουθεί να πηγαίνει σε όποιον προορισμό επιθυμεί. Δεν έχει καταρρεύσει ο κόσμος που δεν πετάει η κρατική Ολυμπιακή, όπως μας έλεγαν.
Θέλουμε να μιλήσουμε για το μέλλον; Να το κάνουμε. Όχι όμως με όρους του παρελθόντος!
Θανάσης Μαυρίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες