Κώστας Καίσαρης
Τεράστιο νούμερο για τα ελληνικά δεδομένα. Οταν τα συμβόλαια ποδοσφαιριστών στις αποκαλούμενες μικρομεσαίες ομάδες είναι στα τριάντα και σαράντα χιλιάρικα. Βαριά βαριά. Και κάνουνε και το σταυρό τους αν τα παίρνουνε στην ώρα τους. Ανταγωνιστές δεν υπάρχουνε.
Ο Σαββίδης έγινε τουμπεκής και σε ό,τι έχει να κάνει με τα λεφτά, τις τσέπες τις έχει ράψει. Και στο παντελόνι και στο σακάκι. Λεφτά στον Παναθηναϊκό έτσι ή αλλιώς δεν υπήρχανε. Ολα μαζί τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών του, το ένα δεκάρικο του Μανωλά το φτάνουνε; Κομμάτι δύσκολο.
Χωρίς ανταγωνισμό, λοιπόν, δεν υπάρχει πρωτάθλημα. Από κει και πέρα, καθώς νταραβερίζεσαι καθημερινά με κόσμο, δύο είναι αυτά που σου κάνουν εντύπωση: Το ένα είναι η αγωνία των οπαδών του Ολυμπιακού. Δεν σου λένε «καλημέρα». Η πρώτη τους κουβέντα είναι «έχουμε κανένα νέο; Εμαθες τίποτα για τις μεταγραφές; Θα πάρουμε τον Πουλίδο ή κάποιον άλλον επιθετικό;
Ο χρόνος περνάει. Πότε θα μοντάρουμε την ομάδα;». Ετσι είναι πάντα οι Ολυμπιακοί. Αν είναι δυνατόν να γίνονται μεταγραφές όλο τον χρόνο και να κάνουνε μία κάθε μέρα... Τουλάχιστον. Οι οπαδοί των άλλων ομάδων, αντίθετα, δεν μιλάνε για ποδόσφαιρο... Δεν έχουνε να πούνε κάτι. Ούτε περιμένουνε τίποτα ούτε έχουνε κάποιο στόχο.
Οι Παναθηναϊκοί μετά το κάζο με τη Σταντάρ είναι στην αναμονή. Οι ΑΕΚτζήδες ασχολούνται με την «Αγια-Σοφιά» και οι ΠΑΟΚτζήδες βλέπουνε τον Σαββίδη να έχει λουφάξει. Δεν μιλάνε, λοιπόν, για ποδόσφαιρο. Αυτό που σε ρωτάνε είναι τι γίνεται με την «εγκληματική οργάνωση» κι αν η απόχη του Κορέα θα πιάσει τίποτα μεγάλα ψάρια.
Μοναδική ελπίδα μπας και αλλάξει η κατάσταση είναι οι δικαστικές εξελίξεις. Ποδοσφαιρικά, φως στο τούνελ δεν βλέπει ούτε η Νικολούλη. Και μιας και το έφερε η κουβέντα στον Ολυμπιακό, είδα χωρίς την απαραίτητη προσοχή τα δύο τελευταία φιλικά: Με Μπιλμπάο και Φενερμπαχτσέ. Κι αυτό που έχω να πω είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμα ταυτότητα.
Δεν υπάρχουν ακόμα τα σημεία αναφοράς της ομάδας. Κάποιοι από τους νέους ποδοσφαιριστές δείχνουν καλά στοιχεία και διάθεση. Για να βγάλεις κάποιο καταρχήν συμπέρασμα, όμως, πρέπει να τους δεις σε κανονικές συνθήκες. Και σε παραπάνω από δύο-τρία παιχνίδια. Να μην ξεχνάμε πώς είχε ξεκινήσει πέρυσι ο Βάις και πώς κάθισε στη συνέχεια.
Οταν σε μια ομάδα, όπως στην προκειμένη περίπτωση του Ολυμπιακού, έχεις δει να παίζουνε από τους τρεις της επίθεσης, μόνο ένα εικοσάλεπτο τον Αφελάι, δεν έχεις δει τίποτα. Οταν μια ομάδα σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν έχει έξι και παραπάνω αλλαγές στη βασική ενδεκάδα και ειδικότερα μάλιστα στην επίθεση, μιλάμε ουσιαστικά για καινούργια ομάδα.
Καινούργια ομάδα, Αύγουστο μήνα δεν είναι δυνατόν να έχει μονταριστεί. Αν έχεις, λοιπόν, στοιχειώδη σοβαρότητα, περιμένεις. Περιμένεις τα επίσημα παιχνίδια. Περιμένεις έστω κι αυτό το ψευτοπρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ, αλλά, κατά κύριο λόγο, περιμένεις τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί είναι που ξουρίζουνε τον γαμπρό. Αυτά.
Πώς γίνεται πάντα όλα να «βρωμίζουνε» κι όλα να βγαίνουνε στη φόρα;
ΔΥΟ είναι τα σημαντικά επαγγέλματα. Κι αυτό το καταλαβαίνεις με την πάροδο των χρόνων: Του γιατρού και του δικαστή. Γιατρός και δικαστής έχουνε ανθρώπινες ζωές στα χέρια τους. Ενας καλός γιατρός σώζει πράγματι τον ασθενή από τον θάνατο. Ο γιατρός που θα κάνει λάθος, τον στέλνει πριν την ώρα του για καφέ με τον Αγιο Πέτρο. Ο δικαστής θα κρίνει και θα αποφασίσει αν θα χώσει κάποιον φυλακή για δέκα ή για είκοσι χρόνια.
Κρατάει τη ζωή του στα χέρια του. Αφήνουμε στην άκρη τα φακελάκια και τα παραδικαστικά, που κατά καιρούς βγαίνουνε στη φόρα. Πάμε σε νορμάλ καταστάσεις. Γιατρός και δικαστής έχουν εξουσία. Τεράστια εξουσία. Κατανοητό είναι αυτό. Την οποία σε καμία περίπτωση δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν. Ούτε στο ελάχιστο.
Πάμε τώρα στην ουσία. Και στην υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ποδόσφαιρο. Πώς γίνεται πάντα όλα να «βρωμίζουνε» κι όλα να βγαίνουνε στη φόρα; Οτι π.χ. σε λίγες ώρες βγαίνει το βούλευμα. Και πράγματι βγήκε. Οτι ο τάδε ζήτησε αναβολή και ότι ο δείνα θα πάει να δώσει εξηγήσεις αυτοπροσώπως και όχι με υπόμνημα. Δεν θέλω να ακούω μαλακίες ότι οι διαρροές προέρχονται από τους ύποπτους ή τους δικηγόρους τους. Κάθε διαρροή αφήνει σκιές στον χειριστή της υπόθεσης. Και ειδικότερα, μάλιστα, όταν είναι πάντα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Μπορεί σε σχεση με την περσινή ομάδα να παίζουνε δύο παίκτες
ΑΥΤΟ που γράφεται, λοιπόν, κατά κόρον για τον Ολυμπιακό, είναι ότι έχει μπει στη λογική των μεγάλων κλαμπ. Κάθε χρόνο πουλάει και αγοράζει ποδοσφαιριστές σε υψηλό επίπεδο. Δεν ξέρω όμως αν αυτό είναι θέμα επιλογής ή συγκυριών. Ας δούμε τι έγινε στην περυσινή σεζόν...
Παίρνεις τον Βάις ελεύθερο και τον Γενάρη σου δίνουνε κάποια καλά λεφτά από τα Εμιράτα. Σαφώς και τον δίνεις τρέχοντας. Ξαφνικά ο Μήτρογλου αρχίζει να κολλάει το ένα παστέλι μετά το άλλο. Η τιμή του εκτοξεύεται στα δεκαπέντε εκατομμύρια. Είναι ποτέ δυνατόν να πεις όχι σε μια τέτοια προσφορά; Δεν ξεπουλάς. Πουλάς και σε πολύ καλή τιμή μάλιστα.
Εχεις τον Κάμπελ δανεικό, η Αρσεναλ αποφασίζει να τον πάρει πίσω κι εσύ εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αποτέλεσμα; Και οι τρεις βασικοί σου επιθετικοί, σε σχέση με την περυσινή σεζόν είναι φευγάτοι.
Εκ των πραγμάτων, είσαι υποχρεωμένος να φτιάξεις... φτου κι απ' την αρχή καινούργια επιθετική τριπλέτα. Φεύγοντας ο Σέποβιτς και με τον Ολαϊτάν να μην είναι ακόμα ΟΚ, θέλεις και αναπληρωματικούς.
Φεύγοντας ο Μανωλάς, θα πάρεις δύο στόπερ, θέλεις και κάποιες καλύτερες εναλλακτικές λύσεις στα πλάγια μπακ και στα αμυντικά χαφ, ιδού πώς φτιάχνεις μια καινούργια ομάδα από την αρχή. Κι ακόμα οι μεταγραφές είναι σε εξέλιξη. Δεν έχουνε τελειώσει.
Υπάρχει το θέμα του Σάμαρη, που τον θέλει η Μπενφίκα. Πιθανότητα πώλησης υπάρχει πάντα για τον Χολέμπας, ενώ δεν αποκλείεται του Μανιάτη. Συμπέρασμα: Μπορεί να δεις ματς του Ολυμπιακού εφέτος κι από την περυσινή ομάδα να παίζουνε δύο παίκτες.
Η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει σημαντικές πρωτοβουλίες για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
-Observer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες