Είμαι Έλληνας πολίτης. Συνταξιούχος πλέον. Η εφορία με κυνηγά, η
ακρίβεια με γδέρνει και η κυβέρνηση αγωνίζεται να κάνει την σύνταξή μου
φιλοδώρημα.
Αν υποστηρίζω την δημοκρατία, το κάνω όπως το έκανε ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του. Μόνο έτσι μπορώ να αποτοξινώνομαι από τα ναρκωτικά που με ποτίζουν καθημερινά τας μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μπορεί να τρέφομαι με μπανάνες Φαρσάλων και να ξεκουράζομαι στην πανσιόν του Λιάπη, αλλά ξέρω καλά ότι δεν είναι αυτά που με έφεραν ως εδώ. Όπως έγραψε κι ο Φώτης Αγγουλές «τον ένοχο τον ξέρουμε κι είναι γνωστή η αιτία».
Τους είδα λοιπόν κι απόψε. Στην αρχή στο Ζάππειο να μου λένε πόσο ηρωικός (διάβαζε μ…κας) είμαι. Συγκεντρωμένοι μετά και σε πλήρη σχεδόν σύνθεση, στο Μέγαρο Μουσικής. Συγχαίροντες εαυτούς και αλλήλους για την καταστροφή μου και φυσικά σε κλοιό πραιτοριανών.
Πολύ καλά έκαναν. Χρειάζονται προστασία από εμένα και τους όμοιους μου. Εμείς είμαστε οι τρομοκράτες τους. Όχι σαν αυτούς που με ένα πιστόλι στο χέρι παριστάνουν τον δικαστή και τον εκτελεστή.
Αυτούς τους έχουν για να τρομάζουν τους βλάκες. Το δικό μας όπλο είναι ότι σκεφτόμαστε. Η ψήφος είναι κάποτε η σφεντόνα μας. Από μας πρέπει να προστατευτούν.
Να τη χαίρονται λοιπόν την προεδρία τους, όσο λίγο θα την έχουν. Τέτοιες μέρες του χρόνου, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια. Σ’ αυτή τη γιορτή οι αφέντες και οι δούλοι αντάλλασαν τους ρόλους τους. Ζούσαν λίγο και οι δούλοι –res για το ρωμαικό δίκαιο - σαν άνθρωποι. Αλλά αμέσως μετά τη γιορτή ξαναγίνονταν αντικείμενα.
Ας χαρούν οι συγκεντρωμένοι στο Μέγαρο Μουσικής τα Σατουρνάλιά τους, μόνο γι’ απόψε δυστυχώς. Αύριο η γιορτή τελειώνει! Είμαι φεύ, έλληνας πολίτης…
merry monk
Αν υποστηρίζω την δημοκρατία, το κάνω όπως το έκανε ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του. Μόνο έτσι μπορώ να αποτοξινώνομαι από τα ναρκωτικά που με ποτίζουν καθημερινά τας μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μπορεί να τρέφομαι με μπανάνες Φαρσάλων και να ξεκουράζομαι στην πανσιόν του Λιάπη, αλλά ξέρω καλά ότι δεν είναι αυτά που με έφεραν ως εδώ. Όπως έγραψε κι ο Φώτης Αγγουλές «τον ένοχο τον ξέρουμε κι είναι γνωστή η αιτία».
Τους είδα λοιπόν κι απόψε. Στην αρχή στο Ζάππειο να μου λένε πόσο ηρωικός (διάβαζε μ…κας) είμαι. Συγκεντρωμένοι μετά και σε πλήρη σχεδόν σύνθεση, στο Μέγαρο Μουσικής. Συγχαίροντες εαυτούς και αλλήλους για την καταστροφή μου και φυσικά σε κλοιό πραιτοριανών.
Πολύ καλά έκαναν. Χρειάζονται προστασία από εμένα και τους όμοιους μου. Εμείς είμαστε οι τρομοκράτες τους. Όχι σαν αυτούς που με ένα πιστόλι στο χέρι παριστάνουν τον δικαστή και τον εκτελεστή.
Αυτούς τους έχουν για να τρομάζουν τους βλάκες. Το δικό μας όπλο είναι ότι σκεφτόμαστε. Η ψήφος είναι κάποτε η σφεντόνα μας. Από μας πρέπει να προστατευτούν.
Να τη χαίρονται λοιπόν την προεδρία τους, όσο λίγο θα την έχουν. Τέτοιες μέρες του χρόνου, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια. Σ’ αυτή τη γιορτή οι αφέντες και οι δούλοι αντάλλασαν τους ρόλους τους. Ζούσαν λίγο και οι δούλοι –res για το ρωμαικό δίκαιο - σαν άνθρωποι. Αλλά αμέσως μετά τη γιορτή ξαναγίνονταν αντικείμενα.
Ας χαρούν οι συγκεντρωμένοι στο Μέγαρο Μουσικής τα Σατουρνάλιά τους, μόνο γι’ απόψε δυστυχώς. Αύριο η γιορτή τελειώνει! Είμαι φεύ, έλληνας πολίτης…
merry monk
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες