Ποιες μετοχές έμειναν πίσω στο ξεκίνημα του ράλι

Από τον αναλυτή Μάνο Χατζιδάκη
Αν είστε λάτρης της αδρεναλίνης των extreme sports και του ανάλαφρου βραδινού ύπνου, πιθανόν το σημερινό θέμα να σας δώσει ιδέες από την άγρια ομορφιά της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν θα πάμε σε ιστορίες που γύρισαν από την κόλαση της πτώχευσης ή την αγωνία του άρθρου 99. Σε μια αγορά που έχει διάθεση να τρέξει, το πιθανότερο είναι να τρέξουν όλοι, ακόμα και αυτοί που δεν πρέπει. Ωστόσο, όταν θα έρθει η ώρα της λυπητερής (βλέπε διόρθωση), καλό είναι ο μουντζούρης να μην είναι και τόσο μουντζούρης, να έχει δηλαδή κάποια ικανοποιητική χρηματοοικονομική υπόσταση, ώστε, αν τα πράγματα ξαναγίνουν δύσκολα, ο επενδυτής να αισθάνεται ότι δεν απειλείται με ξαφνικό θάνατο. Κοινώς, να μην έχει χαρτιά που κάποια στιγμή θα γίνουν ανάμνηση της ενασχόλησης με το Χ.Α.
Από τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάρτιση της λίστας δόθηκε έμφαση στην καθαρή θέση, ένα στοιχείο το οποίο είθισται να αποτελεί τον τρίτο οδηγό αναφοράς σε μια επιλογή μετοχής. Η πρώτη είναι το ταμείο (όταν σε δύσκολες εποχές η χρηματιστηριακή συγκυρία επιτάσσει το μεγαλύτερο μέρος της κεφαλαιοποίησης να μεταφράζεται σε ταμείο και η δεύτερη είναι ο πολύ γνωστός λόγος εταιρικών κερδών προς αξία επιχείρηση, ΡΕ). Τα δύο αυτά κριτήρια, λόγω της ανόδου της αγοράς, είναι πλέον ξεπερασμένα και, αν κάποιος πρέπει να πάει σε ένα τρίτο επίπεδο διαλογής, αυτό θα πρέπει να λάβει υπόψη του την θεωρητική εσωτερική αξία. Όμως, όσες εταιρείες διαπραγματεύονται κάτω από την καθαρή θέση δεν σημαίνει ότι χρήζουν επισήμανσης.
Σε πρώτο επίπεδο, όσες εταιρείες παρουσιάζουν σημαντικές ζημίες ή έχουν αδύναμες οργανικές ροές δεν περιλαμβάνονται στη λίστα. Όπως και οι εταιρείες της μεγάλης κεφαλαιοποίησης (>150 εκατ. ευρώ), που, λόγω εμπορευσιμότητας, δεν μπορούν να μπουν στην ίδια κατηγορία.
Το ρίσκο δεν είναι αμελητέο, καθώς οι περισσότερες από τις εταιρείες αυτές δεν έχουν εμπορευσιμότητα. Επίσης, δεν έχουν κάποια συνεπή παρουσία σε επίπεδο θεσμικής πληροφόρησης, που σημαίνει ότι το βάθος των πληροφοριών που έχει στη διάθεσή του ένας επενδυτής πιθανόν να είναι περιορισμένο. Από την άλλη πλευρά, έχοντας ένα ποσοστό έκπτωσης άνω του 25% από τη θεωρητική αξία των κεφαλαίων του ισολογισμού σε μια συνέχιση του ράλι της αγοράς, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει κάποια εξομάλυνση των διαφορών με την υπόλοιπη αγορά. Επισημαίνεται ότι το σύνολο της αγοράς, με βάση τα στοιχεία του εννεαμήνου, διαπραγματεύεται περίπου 1 φορά την καθαρή θέση, δημιουργώντας ένα θεωρητικό περιθώριο ανόδου για αυτού του τύπου τις μετοχές.