Αγχωμένος Παπάς

 

Ο καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει. Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει.

Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής: -»Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα δεις πώς θα χαλαρώσεις».

Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα μπορούσε να κάνει κήρυγμα χωρίς άγχος ακόμα και αν λυσσομανούσε καταιγίδα.
 
Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος το Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής :

• Αγαπητέ πάτερ,

την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό κι όχι μερικές σταγόνες νερό στη βότκα. 

Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά.

Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου.
Το κουβούκλιο στην πλευρά της εκκλησίας είναι το εξομολογητήριο, όχι το μπάνιο.
Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: »Χαίρε κεχαριτωμένη», όχι »Γεια σου πιπίνι».
Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος.
Οι εντολές είναι 10 και όχι 12.
Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς τους δεν ήταν νάνος.
Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους ως »Ι.Χ. και Σία».
Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι »σκατορουφιάνος του κερατά» που είπες εσύ στους χριστιανούς.
Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι »πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με αρνηθείς», δεν του είπε: »Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα μ» έχεις γράψει στα παπάρια σου».
Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας »Νονό».
Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον σβέρκο μας.
Ποτέ δεν κηρύττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο.
Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει το κρασί.
Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν όμως και να χορέψει γιάγκα γύρω από την εκκλησία.
Και τέλος, την λειτουργία την τελειώνουμε με »Αμήν», όχι με »Ολέ!»

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτός που καθόταν στην άκρη του ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε »αδερφάρα» και »τραβεστί με μάξι» ήμουν εγώ!

Η αξύριστη με το ριχτό που της καιγόταν το τσαντάκι και της φώναζες, ήταν ο πάτερ Νικόδημος που θυμιάτιζε!

Τις σκάλες του άμβωνα τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο.
…και τέλος, μόνο τα μαλλιά μας κάνουμε κοτσίδα, τα κοτσιδάκια στο μούσι είναι υπερβολή!

Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή.

Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος