Η ωμή πραγματικότητα θα φανεί σύντομα και τότε δεν θα βρίσκουν πέτρα για να κρυφτούν. Εκτελούν εν ψυχρώ την μεσαία τάξη και αδυνατίζουν τις όποιες άμυνες της κοινωνίας απέναντι στη λαίλαπα των αρχιερέων της δραχμής. Τα χειρότερα έπονται.
Ο φόρος κατοχής στα ακίνητα είναι κομβικής σημασίας για τα όσα επακολουθήσουν. Την ώρα που η αριστερά του Λαπαβίτσα ονειρεύεται την δραχμή και οι αδαείς πιστεύουν ότι με το παλιό νόμισμα θα επιστρέψουμε στο 2008, η μεσαία τάξη δεν έχει καν προλάβει να σηκωθεί από το πάτωμα για να σηκώσει το γάντι.
Πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στο σημείο μηδέν. Την ώρα που Ιρλανδία και Πορτογαλία θα βγαίνουν από το μνημόνιο, η Ελλάδα θα αναζητά το μέλλον της στην δραχμή, μέχρι που θα δει να διαλύονται στη στιγμή και οι τελευταίες ονειρώξεις μιας γενιάς που γαλουχήθηκε στα ιδεώδη ενός κόσμου που έχει για πάντα χαθεί!
Ο κ. Αλαβάνος, για παράδειγμα, ονειρεύεται ότι με την δραχμή θα εξαφανιστεί η ανεργία. Κάποιος πρέπει να του πει ότι και στις τελευταίες ημέρες της Σοβιετίας δεν υπήρχε ανεργία. Σε κάθε θέση εργασίας είχαν βρει απασχόληση εκ περιτροπής περισσότεροι από δύο εργαζόμενοι. Αλλά δεν υπήρχε καν αντικείμενο εργασίας! Λεπτομέρειες μπροστά στο όνειρο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Η χώρα αυτή είτε θα αναγκαστεί να ξυπνήσει απότομα είτε θα βυθιστεί σε μία περιπέτεια σε αχαρτογράφητα νερά. Ακόμη κι αν ο Αλέξης προσπαθήσει να πείσει ότι η νέα πολιτική θα είναι εκείνη του Τέξας, θα υπάρχουν πολλοί σύντροφοί του που θα του θυμίζουν τα γραμμάτια των Σκουριών, της Ρόζας, του κόμματος του 3% που προσπαθούσε εναγωνίως να βγει στη Βουλή...
Όποιος νομίζει ότι με τα όσα συμβαίνουν σήμερα είναι σε θέση να ανατρέψει την έξοδο της χώρας από την ζώνη του ευρώ, αυταπατάται. Δεν υπάρχουν διαθέσιμες δυνάμεις στο εσωτερικό να παλέψουν για κάτι τέτοιο.
Έχουν ισοπεδωθεί από την φορομπηχτική πολιτική του κ. Στουρνάρα. Αλλά και στην Ευρώπη δεν έχουν διάθεση να μιλάνε πολύ για την Ελλάδα. Κάθε φορά που ανοίγουν αυτή τη συζήτηση αυξάνονται οι ευρωσκεπτικιστές. Οπότε, κάνουν σαν να μην υπάρχουμε.
Στο μεταξύ, ας πει κάποιος στους οπαδούς της δραχμής ότι με το να τυπώνει κανείς ασταμάτητα τοπικά νομίσματα δεν σημαίνει ότι με αυτά θα εξοφλεί υποχρεώσεις του σε σκληρό νόμισμα.
Ούτε ότι θα μπορούμε με δραχμές να αγοράζουμε πετρέλαιο, φάρμακα και τρόφιμα από το εξωτερικό, αν οι πωλητές δεν αναγνωρίζουν την "αξία" του νέου νομίσματος.
Κι όσοι σπεύδουν να καλύψουν τα κενά αυτής της πολιτικής με μία αόριστη τοποθέτηση περί συμφωνίας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για την έξοδό μας από το ευρώ, κάνουν μία μεγάλη ατιμία! Σας κρύβουν ότι κάτι τέτοιο θα απαιτήσει ένα νέο και πιο σκληρό μνημόνιο!
Θανάσης Μαυρίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες