Δημήτρης Αντωνίου: Η "πώληση" δανείων σε ξένα funds - Ένα απαράδεχτο εμπόριο φόβου

Δημήτρης Αντωνίου: Η "πώληση" δανείων σε ξένα funds - Ένα απαράδεχτο εμπόριο φόβου 

 

του Δημήτρη Αντωνίου

O λόγος παρέμβασής μου στο θέμα αυτό, που ισχύει χωρίς την σημερινή του δραματοποίηση από το 2006...

(με πρώτο διδάξαντα το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων), έχει σκοπό να διώξω τον φόβο από έναν λαό που βασανίζεται με μέσον βασανισμού του τον φόβο.

Περίεργα και οι δύο πλευρές, οι ξενόδουλοι μνημονιακοί αλλά και οι αντι-μνημονιακοί

χρησιμοποιούν το ευαίσθητο αυτό θέμα με απαράδεκτο εκφοβιστικό τρόπο εναντίον του λαού, οι πρώτοι για να αναγκάσουν τον κόσμο να πληρώσουν τα δάνειά των στους κατακτητές τραπεζίτες, οι δεύτεροι, με έναν αχαλίνωτο λαϊκισμό, για να εκμεταλλευτούν ψηφοθηρικά την συγκυρία. Και οι δύο όμως συγκλίνουν στον Εκφοβισμό ενός Βασανισμένου Λαού…και αυτό είναι ανήθικο κι απαράδεκτο. 

 

Ιδού λοιπόν η «γυμνή» αλήθεια:

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν τιτλοποιήσει τα στεγαστικά δάνεια που έχουν δώσει, ήτοι τα έχουν κάνει τραπεζικά ομόλογα και τα έχουν δώσει σε ξένες τράπεζες ή funds, με την μορφή «εκχώρησης δανείου» (ΑΚ 455 επ.), το οποίο είναι στην ουσία «ενέχυρο δικαιώματος υπό αίρεση». 

 

• Αυτές οι νομικές έννοιες σημαίνουν τα εξής:

Οι ελληνικές τράπεζες «πούλησαν» (προσωρινά) τα ενυπόθηκα στεγαστικά ή άλλα δάνεια αυτά στις ξένες τράπεζες ήfunds με την εξής συμφωνία:
Οι ξένες τράπεζες θα «αγοράσουν» τα ομόλογα αυτά(στεγαστικά δάνεια) με έκπτωση π.χ. 60%, δηλ. για κάθε 100 ευρώ ονομαστικής αξία των ομολόγων, οι ξένες τράπεζες δίνουν δανειακό ρευστό στις ελληνικές 40 ευρώ με ένα επιτόκιο α%. 

 

Οι ελληνικές τράπεζες όμως διατηρούν το δικαίωμα να «επαναγοράσουν» τα ομόλογα αυτά από τις ξένες τράπεζες μέσα σε ένα συμφωνημένο χρονικό διάστημα π.χ. 5 χρόνια. Στο διάστημα αυτό, οι ελληνικές τράπεζες διαχειρίζονται αυτές αποκλειστικά τα στεγαστικά δάνεια, ενώ οι ξένες τράπεζες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα (δηλ. δεν μπορούν να κάνουν κατασχέσεις ακινήτων κλπ). 

 

Εάν μετά την παρέλευση των 5 ετών, οι ελληνικές τράπεζες δεν επαναγοράσουν τα ομόλογα αυτά από τις ξένες τράπεζες, τότε τα ομόλογα αυτά περιέρχονται στην πλήρη κυριότητα των ξένων τραπεζών (δηλ. ολοκληρώνεται η εκχώρηση, ΑΚ 455) κι αυτές μπορούν πλέον να ζητάνε την εξόφλησή των απ` ευθείας από τους δανειολήπτες, να προβαίνουν σε εκτέλεση ήτοι, σε κατασχέσεις, πλειστηριασμούς κλπ. κλπ. εναντίον των δανειοληπτών ή των εγγυητών (ΑΚ 458), πάντα σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο (τα λεγόμενα περί δήθεν εφαρμογής «Αγγλικού Δικαίου» κατά την εκτέλεση από τις ξένες τράπεζες, είναι ανάξια σχολιασμού, διότι είναι έκφραση ανατριχιαστικής άγνοιας με πολύ δόση λαικισμού. Αυτά δεν είναι νομικά, αλλά μπακαλικά).

Όμως, η τελευταία αυτή εξέλιξη ποτέ δεν επήλθε από το 2006 μέχρι τώρα, ούτε θα γίνει ποτέ, διότι εάν γίνει, αυτό σημαίνει την χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών. Δηλ. εάν οι ελληνικές τράπεζες αφήσουν να περιέλθουν τα ομόλογα (τιτλοποιημένα στεγαστικά των δάνεια) στις ξένες τράπεζες –με έκπτωση-αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές τράπεζες καθίστανται χρεοκοπημένες κατά το ποσόν την έκπτωσης. 

 

Δηλ. χρειάζονται επανακεφαλοποίηση με το ποσόν της έκπτωσης, αλλιώς χρεοκοπούν. Και η επανακεφαλοποίηση θα γίνει είτε με κούρεμα των ομολογιούχων ή των καταθετών ελλήνων πολιτών, ή με εκποίηση ακίνητης περιουσίας των τραπεζών, σε κάθε περίπτωση δηλ. πλήρης καταστροφή των τραπεζών όπως έγινε και τώρα. 

 

Ο λόγος που η παραπάνω εξέλιξη καταλήγει σε χρεοκοπία των τραπεζών αναλύεται παρακάτω για όσους ενδιαφέρονται…αυτό όμως που εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι εάν φθάσει η κατάσταση ο έλληνας πολίτης να χάσει το σπίτι του από τις ξένες τράπεζες-με τον παραπάνω τρόπο-αυτό θα γίνει με τίμημα και οι έλληνες τραπεζίτες να χάσουν τις τράπεζές των! κι αυτό δεν έγινε και δεν πρόκειται να γίνει, γιατί «χάνω το τομάρι μου μετά των αλλοφύλλων»…

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η σχέση ελληνικών και ξένων τραπεζών σε σχέση με τα τιτλοποιημένα ενυπόθηκα στεγαστικά ή άλλα δάνεια των πρώτων, είναι ένα αντίγραφο της σχέσης των ελληνικών τραπεζών Alpha, Πειραιώς κι Εθνικής, με το ΤΧΣ και το ESM. 

 

Οι τράπεζες αυτές έχουν πουληθεί στο ΕSM και το ΤΧΣ, με δικαίωμα επαναγοράς των από τους έλληνες ιδιοκτήτες των μέσα σε 5 χρόνια. Μέχρι τότε η διαχείριση των τραπεζών παραμένει στα χέρια των παλαιών αφεντικών των, εκτός της Eurobank που πέρασε ολοκληρωτικά κι οριστικά στον ESM και το ΤΧΣ για να πουληθεί σε ξένο ιδιώτη.
Συμπέρασμα: Η παραπάνω εκχώρηση των δανείων από τράπεζες σε άλλες τράπεζες, είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται παντού και πάντα και δεν υπάρχει λόγος να τρομοκρατούμε περισσότερο έναν ήδη φοβισμένο λαό…αυτός απ` αυτό που πρέπει να φοβάται είναι η συνέχιση της βίαιης κατάκτησης του Έθνους από ξένους κατακτητές και έλληνες προδότες.
Συμπλήρωμα πρώτο: Γιατί η οριστική πώληση των τιτλοποιημένων δανείων των ελληνικών τραπεζών σημαίνει και την χρεοκοπία των:
Όταν μια τράπεζα δίνει δάνειο 100 ευρώ, το εγγράφει και ως κατάθεση στο όνομα του δανειολήπτη (και το ποσό αυτό καταγράφεται ως «υποχρέωση» της τράπεζας, γι αυτό όλα τα δάνεια κατατίθενται σε καταθετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς από όπου εξυπηρετούνται), αλλά ταυτόχρονα και ως «απαιτήσεις» της 100 ευρώ δηλ. ως προσδοκόμενες μελλοντικές εισπράξεις του κεφαλαίου 100 ευρώ σύν τους τόκους (το κέρδος της τράπεζας). 

 

Οι «απαιτήσεις» πρέπει πάντα να είναι ισόποσες των «υποχρεώσεων». Εάν λοιπόν οι ελληνικές τράπεζες χάσουν οριστικά, στα χέρια των ξένων τραπεζών, τα δάνεια που τους έχουν δώσει (τις «απαιτήσεις» των) στο 50%, τότε ενώ οι «υποχρεώσεις» των μένουν στα 100 ευρώ, οι «απαιτήσεις» των κατεβαίνουν στο 50 ευρώ….κι αυτό σημαίνει είτε ανακεφαλοποίηση κατά 50 ευρώ, ή χρεοκοπία.
Συμπλήρωμα δεύτερο: Ιδού ο όρος στα συμβόλαιο της Eurobank που επιτρέπει την εκχώρηση των δανείων σε ξένες τράπεζες:
α) Συμφωνείται ότι το Δάνειο μπορεί να μεταβιβαστεί σε διάδοχο ή σε δικαιούχο εκχωρημένου δικαιώματος της Τράπεζας χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση του/των Οφειλέτη/τών / Εγγυητή/ων (Εκχώρηση, ΑΚ 455-ΠΩΛΗΣΗ)

β) Επίσης η διαχείριση του λογαριασμού του Δανείου μπορεί να μεταβιβαστεί σε νόμιμο αντιπρόσωπο (Έκταξη, ΑΚ 876, 880), διάδοχο ή δικαιούχο Εκχωρημένου δικαιώματος της Τράπεζας, με προηγούμενη ειδοποίηση του/των Οφειλέτη/τών/ Εγγυητή/τών χωρίς να απαιτείται η προηγούμενη συναίνεσή του/ους.

stoxasmos-politikh.blogspot.gr

Αναρτήθηκε στις 12:25:00 π.μ.