WHAT A... WEEK!

Η εβδομάδα που ξεκινά είναι γεμάτη ειδήσεις και γεγονότα, τα δύο πρώτα εκ των οποίων είναι δυνατόν να επηρεάσουν αποφασιστικά την πορεία του ελληνικού χρηματιστηρίου. 

Ετσι λοιπόν έχουμε με την έναρξή της την λήξη (μετά από αρκετές παρατάσεις) της προθεσμίας υποβολής των δεσμευτικών προσφορών για την πώληση των ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική ιδιωτικοποίηση, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με την εξυπηρέτηση συμφερόντων και τις ανάλογες πιέσεις που ασκούνται από τους ενδιαφερόμενους - συμμετέχοντες και μη.

ΤΗΝ Τρίτη ο οίκος MSCI θα ανακοινώσει την ετήσια αναθεώρηση των δεικτών του και η Ελλάδα είναι προς εξέταση για υποβάθμιση σε αναδυόμενη αγορά, με το βασικό επιχείρημα να στηρίζεται στην άποψη ότι η κεφαλαιοποίηση της αγοράς και ο τζίρος μάλλον παραπέμπουν σε αναδυόμενη. 

(Για τις συμπεριφορές εμπλεκομένων παραγόντων ούτε συζήτηση!)

Ακόμα, το πολυαγαπημένο δικαίωμα της Εθνικής που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης την προηγούμενη εβδομάδα με την συνεπέστατη πορεία του προς το απόλυτο μηδέν, δεν θα το βρείτε στο ταμπλό, αφού η περίοδος διαπραγμάτευσής του έληξε.

Λόγος στενοχώριας όμως δεν υπάρχει, αφού από Τρίτης και μέχρι και τις 18 Ιουνίου κάνουν δυναμική επανεμφάνιση τόσο οι μετοχές, όσο και τα δικαιώματα της Πειραιώς. Να δούμε τι εκπλήξεις θα μας επιφυλάξουν και αν διαφοροποιηθούν από αυτά της πρώην μεγάλης αδελφής.

Τέλος την Τρίτη επίσης, με καθυστέρηση μιας μέρας εισάγονται προς διαπραγμάτευση οι νέες μετοχές της Alpha Βank που προήλθαν από την αύξηση κεφαλαίου.Και όχι μόνο αυτές, αλλά συνοδεύονται και από τα παραστατικά δικαιώματος κτήσης μετοχών (αυτά που όλοι γνωρίζουμε ως warrants), που με τόση αγωνία περιμέναμε!

Πάντως λόγω του ότι αποτελούν κάτι καινούργιο για το χρηματιστήριό μας, εφιστάται ιδιαίτερη προσοχή, τόσο λόγω του μεγάλου εύρους διακύμανσής τους, όσο και για κερδοσκοπικά παιχνίδια που αναμένεται να στηθούν κατά την διαπραγμάτευσή τους.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ: Οι επενδυτές έχουν την τάση να... υποτιμούν τα λάθη των πολιτικών! Τούτο διαμηνύει σε νέο δημοσίευμά της η Wall Street Journal, επιχειρώντας να περιγράψει την κόντρα που ξέσπασε στους κόλπους της τρόικας, τα τελευταία 24ωρα, αναφορικά με τους χειρισμούς των δανειστών στην πορεία της ελληνικής κρίσης - και διάσωσης.

"Υπάρχει πιο εποικοδομητικό θέαμα από το να βλέπει κανείς μια μερίδα ισχυρών ανθρώπων να κατηγορούν - ο ένας τον άλλον - για λάθος πολιτικές, αποφάσεις και κινήσεις;", διερωτάται ο αρθρογράφος του εν λόγω δημοσιεύματος, φωτογραφίζοντας εμφανώς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν....

Γιατί όμως ένα τέτοιο θέαμα μπορεί να χαρακτηριστεί εποικοδομητικό; Η Wall Street Journal απαντά: Όχι τόσο γιατί η κατανόηση λαθών του παρελθόντος ανοίγει το δρόμο για καλύτερους σχεδιασμούς στο μέλλον, αλλά γιατί η όλη ιστορία αποδεικνύει πόσο καλό ή πόσο κακό μπορεί να κάνει η πολιτική στην οικονομία.

Τι σημαίνει αυτό; Πως οι επενδυτές θα πρέπει να είναι άκρως επιφυλακτικοί για τους πολιτικούς σχεδιασμούς, αλλά και για τον αντίκτυπό τους στην οικονομία...

Τι σηματοδοτεί η περίπτωση της Ελλάδας; Τι αίσθηση αφήνουν τελικά τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που υιοθέτησε η Αθήνα, η ραγδαία συρρίκνωση του ΑΕΠ, η μείωση των μισθών και συντάξεων, η εφιαλτική άνοδος της ανεργίας, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους;

Η Wall Street Journal επισημαίνει: Ανάμεσα στις πολιτικές κακές επιλογές, υιοθετήθηκε τελικά η χειρότερη... Ποιο το ηθικό δίδαγμα; Τα αποτελέσματα της πολιτικής είναι σχεδόν πάντα αναντίστοιχα με τις οικονομικές συνθήκες, τους οικονομικούς όρους και τις οικονομικές προοπτικές...