03.08.2014 - 11:12
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου γράφει πως η
διαφορετικότητα του Ολυμπιακού στα χέρια του Μίτσελ δεν σχετίζεται με τα
αποτελέσματα, αλλά με τη φιλοσοφία με την οποία αντιμετωπίζει τους
αγώνες.
Δεν θα διεκδικήσω... Οσκαρ πρωτοτυπίας αν σημειώσω ότι το συγκεκριμένο
κείμενο ξεκίνησε να γράφεται λίγο πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου
ημιχρόνου της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τη Μάντσεστερ Σίτι. Το κάνω
επίτηδες, γιατί καμιά φορά το σκορ ενός φιλικού μπορεί να αλλοιώσει την
ουσία που έχουν τέτοια παιχνίδια κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής
προετοιμασίας των ομάδων.
Προσωπικά, θεωρώ ελάσσονος σημασίας το τελικό σκορ. Μπορεί οι «ερυθρόλευκοι» να έχουν πανηγυρίσει τη νίκη απέναντι στην παρέα του Τουρέ, μπορεί και να έχουν ηττηθεί.
Μπορεί να έχουν παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και να έχουν δεχτεί τέσσερα γκολ (όπως συνέβη στο περσινό παιχνίδι του Καραϊσκάκη με την Παρί), μπορεί να έχουν επιβάλει το δικό τους νόμο στο γήπεδο και να μην έχουν γευτεί το νέκταρ της νίκης (όπως συνέβη στον αγώνα του «Ντα Λουζ» με την Μπενφίκα), μπορεί να έχουν κυριαρχήσει των αντιπάλων τους και σε επίπεδο εντυπώσεων και σε επίπεδο σκορ (όπως συνέβη στην πρώτη μονομαχία με τη Γιουνάιτεντ στο Φάληρο).
Με λίγα λόγια μπορεί να έχουν υπάρξει χίλια δυο σενάρια μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Ενα μόνο πράγμα δεν αλλάζει σε αυτόν τον Ολυμπιακό του Μίτσελ που παρακολουθούμε εδώ και έντεκα μήνες: Ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα και η φιλοσοφία που έχει μπολιάσει ο Ισπανός τεχνικός την ομάδα του.
Αυτό το δεδομένο αποτελεί το μεγαλύτερο κέρδος για τους πρωταθλητές και φυσικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ' ό,τι οποιοδήποτε μεμονωμένο αποτέλεσμα. Μέχρι την άφιξη του Μίτσελ στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ελάχιστοι προπονητές είχαν καταφέρει να μπολιάσουν τη νοοτροπία των παικτών με το δόγμα «εμείς πάμε να παίξουμε την μπάλα μας είτε έχουμε απέναντί μας τη Ρεάλ είτε τον Παναιτωλικό».
Η συγκεκριμένη φιλοσοφία χαρακτηρίζεται από πολλούς αφελής. Κατ' άλλους, αν ο Ολυμπιακός είχε παίξει πιο συντηρητικά στο «Ολντ Τράφορντ» ενδεχομένως να είχε προκριθεί στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Στα δικά μου μάτια, η προσωπικότητα που έχουν αποκτήσει οι «ερυθρόλευκοι» με τον Μίτσελ στον πάγκο τους θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο και γι' άλλους ελληνικούς συλλόγους, αλλά ακόμη και για την Εθνική μας ομάδα.
Η λογική του «κλεφτοπόλεμου», που μας χάρισε ένα ολόκληρο Euro, δεν αποτελεί μοναδική επιλογή φιλοσοφίας και τακτικής προσέγγισης των μεγάλων αγώνων από τις ομάδες μας. Οχι, υπάρχει και άλλος δρόμος, και ο Ολυμπιακός του Μίτσελ τον ξεδιπλώνει στον αγωνιστικό χώρο με κάθε ευκαιρία.
Επαναλαμβάνω, άλλες φορές τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν και άλλες όχι. Μακροπρόθεσμα όμως είναι σίγουρο ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα αποκομίσουν μόνο κέρδη από τη συγκεκριμένη αλλαγή νοοτροπίας που σφράγισε την παρουσία τους και στο International Champions Cup.
Υ.Γ. Νίκη στα πέναλτι επί της Μάντσεστερ Σίτι, λοιπόν, ως... επίλογος της βραδιάς. Δεν θα άλλαζα ούτε... λέξη στο κείμενο ακόμη και αν οι Πειραιώτες είχαν ηττηθεί στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Αλλα πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία από... εφήμερες καλοκαιρινές χαρές και κυρίως οι προσδοκίες που γεννά ο Ολυμπιακός του Μίτσελ για την πορεία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τη νέα σεζόν.
Πηγή: Goal
Προσωπικά, θεωρώ ελάσσονος σημασίας το τελικό σκορ. Μπορεί οι «ερυθρόλευκοι» να έχουν πανηγυρίσει τη νίκη απέναντι στην παρέα του Τουρέ, μπορεί και να έχουν ηττηθεί.
Μπορεί να έχουν παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και να έχουν δεχτεί τέσσερα γκολ (όπως συνέβη στο περσινό παιχνίδι του Καραϊσκάκη με την Παρί), μπορεί να έχουν επιβάλει το δικό τους νόμο στο γήπεδο και να μην έχουν γευτεί το νέκταρ της νίκης (όπως συνέβη στον αγώνα του «Ντα Λουζ» με την Μπενφίκα), μπορεί να έχουν κυριαρχήσει των αντιπάλων τους και σε επίπεδο εντυπώσεων και σε επίπεδο σκορ (όπως συνέβη στην πρώτη μονομαχία με τη Γιουνάιτεντ στο Φάληρο).
Με λίγα λόγια μπορεί να έχουν υπάρξει χίλια δυο σενάρια μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Ενα μόνο πράγμα δεν αλλάζει σε αυτόν τον Ολυμπιακό του Μίτσελ που παρακολουθούμε εδώ και έντεκα μήνες: Ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα και η φιλοσοφία που έχει μπολιάσει ο Ισπανός τεχνικός την ομάδα του.
Αυτό το δεδομένο αποτελεί το μεγαλύτερο κέρδος για τους πρωταθλητές και φυσικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ' ό,τι οποιοδήποτε μεμονωμένο αποτέλεσμα. Μέχρι την άφιξη του Μίτσελ στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ελάχιστοι προπονητές είχαν καταφέρει να μπολιάσουν τη νοοτροπία των παικτών με το δόγμα «εμείς πάμε να παίξουμε την μπάλα μας είτε έχουμε απέναντί μας τη Ρεάλ είτε τον Παναιτωλικό».
Η συγκεκριμένη φιλοσοφία χαρακτηρίζεται από πολλούς αφελής. Κατ' άλλους, αν ο Ολυμπιακός είχε παίξει πιο συντηρητικά στο «Ολντ Τράφορντ» ενδεχομένως να είχε προκριθεί στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Στα δικά μου μάτια, η προσωπικότητα που έχουν αποκτήσει οι «ερυθρόλευκοι» με τον Μίτσελ στον πάγκο τους θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο και γι' άλλους ελληνικούς συλλόγους, αλλά ακόμη και για την Εθνική μας ομάδα.
Η λογική του «κλεφτοπόλεμου», που μας χάρισε ένα ολόκληρο Euro, δεν αποτελεί μοναδική επιλογή φιλοσοφίας και τακτικής προσέγγισης των μεγάλων αγώνων από τις ομάδες μας. Οχι, υπάρχει και άλλος δρόμος, και ο Ολυμπιακός του Μίτσελ τον ξεδιπλώνει στον αγωνιστικό χώρο με κάθε ευκαιρία.
Επαναλαμβάνω, άλλες φορές τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν και άλλες όχι. Μακροπρόθεσμα όμως είναι σίγουρο ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα αποκομίσουν μόνο κέρδη από τη συγκεκριμένη αλλαγή νοοτροπίας που σφράγισε την παρουσία τους και στο International Champions Cup.
Υ.Γ. Νίκη στα πέναλτι επί της Μάντσεστερ Σίτι, λοιπόν, ως... επίλογος της βραδιάς. Δεν θα άλλαζα ούτε... λέξη στο κείμενο ακόμη και αν οι Πειραιώτες είχαν ηττηθεί στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Αλλα πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία από... εφήμερες καλοκαιρινές χαρές και κυρίως οι προσδοκίες που γεννά ο Ολυμπιακός του Μίτσελ για την πορεία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τη νέα σεζόν.
Πηγή: Goal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες