Παρτάκηδες που βρίσκουν
άξιο συμπαραστάτη τους τον ΣΥΡΙΖΑ, το πλέον οπισθοδρομικό κόμμα που
υπάρχει. Κρατιστές του κερατά που θέλουν να έχουν τον έλεγχο όλων των
εταιρειών για να μη χάσουν τα ψηφαλάκια τους και για να μη χάσουν την
εξουσία που κάνει ό,τι γουστάρει και ρίχνει το ρεύμα όποτε γουστάρει.
Τα όσα γίνονται στο Πολυτεχνείο, στη ΔΕΗ ή ακόμη και
κάτω από το υπουργείο Οικονομικών με τις καθαρίστριες θα πρέπει να μας
κάνουν να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Όσο εθελοτυφλούμε τόσο θα
συνεχίζεται μια κατάσταση που έχει διαλύσει τη χώρα και την έχει φέρει
στο χείλος της καταστροφής. Και δεν είναι μόνο οι πράγματι ανάξιοι
πολιτικοί μας που έκαναν πλιάτσικο στη χώρα. Είναι και μια σειρά από
γεγονότα και καταστάσεις που ανέχθηκε όλη η ελληνική κοινωνία.
Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια ακόμη μάχη του παλιού με το καινούργιο χωρίς κατ΄ ανάγκη καινούργιο να είναι η παρούσα κυβέρνηση ή όσοι από το πολιτικό σύστημα μιλάνε για μεταρρυθμίσεις χωρίς να κάνουν τίποτε γι’ αυτές. Αυτή η μάχη του χθες με το αύριο έχει πολλούς υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές. Τι συμβαίνει πραγματικά για παράδειγμα στη ΔΕΗ, ανεξάρτητα από το αν τελικά θα γίνει φθηνότερο το ρεύμα ή όχι, που αυτό είναι και το ζητούμενο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μια δράκα συνδικαλιστών παλαιάς κοπής, κατά κύριο λόγο πρώην Πασόκοι της συμφοράς, πήραν ξανά τα λάβαρα της επανάστασης ξεσηκώνοντας με ψέματα και τον κόσμο, ακόμη και τον Μητροπολίτη της περιοχής. Είπαν ποτέ την αλήθεια, μίλησαν με στοιχεία, έκαναν έρευνες για το μέλλον της ΔΕΗ και πόσο συμφέρει να είναι δημόσια ή ιδιωτική; Ποτέ. Το μόνο που φοβάται ο Φωτόπουλος και η παρέα του είναι μη χάσουν τα οφίτσια, τα συνδικαλιστικά προνόμια, τις άδειες επ’ αόριστω που παίρνουν και δεν δουλεύουν ποτέ, τα μπόνους και τα δανειάκια κάτω από το τραπέζι. Φοβούνται μη χάσουν την κακώς εννοούμενη συνδικαλιστική τους εξουσία, αυτή που τους άνοιξε τις πόρτες πρώτα του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρτάκηδες είναι και βρίσκουν άξιο συμπαραστάτη τους τον ΣΥΡΙΖΑ, το πλέον οπισθοδρομικό κόμμα που υπάρχει. Κρατιστές του κερατά που θέλουν να έχουν τον έλεγχο όλων των εταιρειών για να μη χάσουν τα ψηφαλάκια τους και για να μη χάσουν την εξουσία που κάνει ό,τι γουστάρει και ρίχνει το ρεύμα όποτε γουστάρει.
Τι συμβαίνει στο Πολυτεχνείο; Μια ομάδα συνδικαλιστών που ποτέ τους δεν αξιολογήθηκαν, ποτέ τους δεν δούλεψαν και ποτέ δεν καταλάβαμε αν χρειάζονται ή όχι να πληρώνονται από το δημόσιο, αγωνίζονται για τη θεσούλα τους. Θεσηθήρες του κερατά δηλαδή που ενώ υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι αυτοί τρέμουν στην ιδέα ότι θα χάσουν την καλοπληρωμένη δουλειά που δεν έκαναν ποτέ. Όποιος έχει μπει στις διοικητικές υπηρεσίες κάποιου πανεπιστημίου θα καταλάβει τι βρομιά κυκλοφορεί. Με τη σύμφωνη γνώμη καθηγητών και φοιτητών γίνεται μεγάλο πάρτι κι όποιος πάει να τους πειράξει, κατεβάζουν τα ρολά και υποθηκεύουν το μέλλον των νέων που θέλουν να κάνουν μάθημα.
Τι γίνεται με τις καθαρίστριες, παρά το γεγονός ότι εκεί υπάρχει και η συναισθηματική φόρτιση της εργασίας τους; Αυτό που γίνεται είναι μια άνευ προηγουμένου πολιτική εκμετάλλευση ενός αγώνα που δικαιολογημένα κάνουν. Όμως, που είναι όλοι αυτοί οι αγωνιστές για χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που έχουν χάσει τις δουλειές τους; Που είναι οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν πολιτική σπέκουλα στις πλάτες τους;
Ποιος δεν θα ήθελε να ζει σε μια χώρα που έχει απίστευτο πλούτο, που μοιράζει αφειδώς μισθούς και συντάξεις, που δεν κάνει απολύσεις; Όμως ζούμε σε μια χώρα υπερχρεωμένη που αναγκάζεται να πάρει επώδυνα μέτρα. Και που μαζί μ’ αυτά επιχειρείται και η τελευταία εκκαθάριση του σαθρού μεταπολιτευτικού συστήματος των συνδικαλιστών – μπράβων που εκβιάζουν ολόκληρη την κοινωνία.
Αλλά μήπως να κάνει η κυβέρνηση μια και μόνο κίνηση για να κερδίσει και την εκτίμηση της κοινωνίας; Να απολύσει όλους τους Φωτόπουλους που υπάρχουν στο δημόσιο και να προσλάβει στη θέση του τις καθαρίστριες που χρειάζονται, τους υπαλλήλους που πρέπει να έχει το Πολυτεχνείο και κάθε άλλος δημόσιος φορέας; Ετσι για να καθαρίσει μια για πάντα και η συνδικαλιστική κόπρος του Αυγεία;
Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια ακόμη μάχη του παλιού με το καινούργιο χωρίς κατ΄ ανάγκη καινούργιο να είναι η παρούσα κυβέρνηση ή όσοι από το πολιτικό σύστημα μιλάνε για μεταρρυθμίσεις χωρίς να κάνουν τίποτε γι’ αυτές. Αυτή η μάχη του χθες με το αύριο έχει πολλούς υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές. Τι συμβαίνει πραγματικά για παράδειγμα στη ΔΕΗ, ανεξάρτητα από το αν τελικά θα γίνει φθηνότερο το ρεύμα ή όχι, που αυτό είναι και το ζητούμενο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μια δράκα συνδικαλιστών παλαιάς κοπής, κατά κύριο λόγο πρώην Πασόκοι της συμφοράς, πήραν ξανά τα λάβαρα της επανάστασης ξεσηκώνοντας με ψέματα και τον κόσμο, ακόμη και τον Μητροπολίτη της περιοχής. Είπαν ποτέ την αλήθεια, μίλησαν με στοιχεία, έκαναν έρευνες για το μέλλον της ΔΕΗ και πόσο συμφέρει να είναι δημόσια ή ιδιωτική; Ποτέ. Το μόνο που φοβάται ο Φωτόπουλος και η παρέα του είναι μη χάσουν τα οφίτσια, τα συνδικαλιστικά προνόμια, τις άδειες επ’ αόριστω που παίρνουν και δεν δουλεύουν ποτέ, τα μπόνους και τα δανειάκια κάτω από το τραπέζι. Φοβούνται μη χάσουν την κακώς εννοούμενη συνδικαλιστική τους εξουσία, αυτή που τους άνοιξε τις πόρτες πρώτα του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρτάκηδες είναι και βρίσκουν άξιο συμπαραστάτη τους τον ΣΥΡΙΖΑ, το πλέον οπισθοδρομικό κόμμα που υπάρχει. Κρατιστές του κερατά που θέλουν να έχουν τον έλεγχο όλων των εταιρειών για να μη χάσουν τα ψηφαλάκια τους και για να μη χάσουν την εξουσία που κάνει ό,τι γουστάρει και ρίχνει το ρεύμα όποτε γουστάρει.
Τι συμβαίνει στο Πολυτεχνείο; Μια ομάδα συνδικαλιστών που ποτέ τους δεν αξιολογήθηκαν, ποτέ τους δεν δούλεψαν και ποτέ δεν καταλάβαμε αν χρειάζονται ή όχι να πληρώνονται από το δημόσιο, αγωνίζονται για τη θεσούλα τους. Θεσηθήρες του κερατά δηλαδή που ενώ υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι αυτοί τρέμουν στην ιδέα ότι θα χάσουν την καλοπληρωμένη δουλειά που δεν έκαναν ποτέ. Όποιος έχει μπει στις διοικητικές υπηρεσίες κάποιου πανεπιστημίου θα καταλάβει τι βρομιά κυκλοφορεί. Με τη σύμφωνη γνώμη καθηγητών και φοιτητών γίνεται μεγάλο πάρτι κι όποιος πάει να τους πειράξει, κατεβάζουν τα ρολά και υποθηκεύουν το μέλλον των νέων που θέλουν να κάνουν μάθημα.
Τι γίνεται με τις καθαρίστριες, παρά το γεγονός ότι εκεί υπάρχει και η συναισθηματική φόρτιση της εργασίας τους; Αυτό που γίνεται είναι μια άνευ προηγουμένου πολιτική εκμετάλλευση ενός αγώνα που δικαιολογημένα κάνουν. Όμως, που είναι όλοι αυτοί οι αγωνιστές για χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που έχουν χάσει τις δουλειές τους; Που είναι οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν πολιτική σπέκουλα στις πλάτες τους;
Ποιος δεν θα ήθελε να ζει σε μια χώρα που έχει απίστευτο πλούτο, που μοιράζει αφειδώς μισθούς και συντάξεις, που δεν κάνει απολύσεις; Όμως ζούμε σε μια χώρα υπερχρεωμένη που αναγκάζεται να πάρει επώδυνα μέτρα. Και που μαζί μ’ αυτά επιχειρείται και η τελευταία εκκαθάριση του σαθρού μεταπολιτευτικού συστήματος των συνδικαλιστών – μπράβων που εκβιάζουν ολόκληρη την κοινωνία.
Αλλά μήπως να κάνει η κυβέρνηση μια και μόνο κίνηση για να κερδίσει και την εκτίμηση της κοινωνίας; Να απολύσει όλους τους Φωτόπουλους που υπάρχουν στο δημόσιο και να προσλάβει στη θέση του τις καθαρίστριες που χρειάζονται, τους υπαλλήλους που πρέπει να έχει το Πολυτεχνείο και κάθε άλλος δημόσιος φορέας; Ετσι για να καθαρίσει μια για πάντα και η συνδικαλιστική κόπρος του Αυγεία;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες